1984

сайн өдөр Гайд Паркад очдог байлаа.
Тэнд очдоггүй хүн гэж байхгүй. Авралын Армийнхан, католик шашинтнууд, жүүдүүд,
энэтхэгчүүд... Тэнд нэг эр байх...нэрий нь одоо мартжээ, маш сайхан үг хэлдэг хүн дээ!
Тэднийг ч мөн болгож өгнө дөө! Зарц нар гэнэ. Хөрөнгөтнүүдийн гар хөл! Цус сорогчид!
арай хэтрүүлж байгаа биз? Гар хөл бологсод, гар хөл бологсод гэж яг хэлж байсан. Энэ бүхэн
лейбористуудыг хэлж буй хэрэг, чи ойлгож байгаа биз дээ?” гэж өвгөн дахин сэргээд хэллээ.
Смит яриа авцалдахгүй байгааг ойлгов.
"Та одоо урьдынхаасаа илүү эрх чөлөөтэй байна гэж бодож байна уу гэдгийг би мэдэх гэсэн
юм аа. Танд одоо ипүү хүнлэг хандаж байна уу? Урьд баян хүн, эрх мэдэлтэй хүн..” гэж Смит
хэлэв.
“Лордуудын танхим” гэж өвгөн санагалзан хэллээ.
“За тэгвэл Лордын танхимын тухай ярья л даа. Тэд баяндаа юу, ядуудаа юу, таныг яагаад дорд
үздэг байсан юм бэ? Та тэд нарыг “Сэр” гэж дууддаг, тэдэнтэй дайралдахдаа малгайгаа авдаг
байсан чинь үнэн шүү дээ”
Өвгөн гүн бодолд автах шиг болоод хариулахынхаа өмнө шар айргаа хэд залгилав.
"Тэр ч үнэн л дээ. Бидний малгайгаа өргөх нь тэдэнд таалагддаг байсаан. Хүндэтгэл л дээ.
Би чамтай санал нийлэхгүй байна, гэхдээ би голдуу л тэгдэг байсан. Тэгэх ёстой байсан гэж
чи хэлэх байх л даа”
“Заншил болчихсон зүйл байсан. Би түүхийн номноос уншсанаа л иш татаж байна. Тэд нар,
тэдний зарц нар та нарыг гудамжны муу усны суваг руу түлхээд хаячих нь бас жирийн юм
байсан уу?”
“Нэг тийм хүн намайг түлхчихсэн явдал бий шүү. Би үүнийг өчигдөр болсон юм шиг санаж
байна. Завины уралдааны үдэш байсан юм. Завины уралдааны үдэш тэд нар их үймж
шуугидаг юм. Шафсберри-авенюд нэг залууг би дайрчихдаг юм байна. Харахад дажгүй эр,
гоёлын костюмтай, бортого малгайтай, хар пальтотой юм. Тэрээр явган замаар гуйвж дайвж
яваад надтай мөргөлдчихсөн юм. «Чи замаа харж явах нь яадаг юм бэ?» гэж байна. «Чи энэ
замыг худалдаад авчихсан юм уу?» гэлээ. «Олон юм яриад байвал чинь наад муу толгойг чинь
тастна шүү» гэж байна. «Чи согтуу байна. Одоохон чамайг цагдаад өгчих нь шүү» гэлээ.
Тэгтэл нөгөөх чинь цээжнээс минь барьж аваад намайг шидчихсэн чинь би арай л автобус
доор ойчсонгүй, хачин байгаа биз? Би тэхэд залуу ч байлаа, эргүүлээд цохичихож болох
байлаа, гэтэл...
Өвгөний дурсамж гэдэг нь үл ялих юмны цуглуулга гэмээр байсан тул Смит аргаа барлаа.
Өвгөнийг өдөржингөө шалгаасан ч олигтой юм дуулахгүй нь. Намын түүх тэхлээр ямар нэг
талаар үнэн ч байж болох талтай юм, магадгүй энэ түүх бүр үнэн ч байж болох юм. Смит
одоо сүүлчийнхээ оролддогыг хийв.