1984

"Та хүний амь насыг хөнөөж чадах уу?”
“Чадна”
“Гэмгүй хэдэн зуун хүний амь насанд халтай хорлон сүйтгэх ажиллагаа явуулж чадах уу?”
“Чадна”
“Гадаадын гүрэнд эх орноо урван тэрслэх үү?”
"Тэгнэ”
"Та хүүхдийн оюун ухааныг хууран мэхлэх, баримт бичгийг хуурамчаар үйлдэх, нээнтэглэх,
хар тамхи тараах, биеэ үнэлэхийг өөгшүүлэх, арьс өнгөний өвчин дэлгэрүүлэх, Намын хүчин
чаддыг сулруулах, хүн амын дунд эмх замбараагүй байдал үүсгэхийн төлөө чадах бүхнээ
хийхэд бэлэн байна уу?”
"Тийм”
“Манай эрх ашгийн тусын тулд нялх хүүхдийн нүүр рүү хүхрийн хүчил цацах хэрэг гарлаа
гэхэд жишээ нь та нар ийм юм хийхэд бэлэн үү?”
"Тийм”
"Та нар нэр төрөө алдаж насныхаа үлдсэн хугацаанд хоол зөөгч, усан буудлын хар ажилчнаар
ажиллахад бэлэн үү?”
"Тийм”
“Бид хэзээ нэгэн цагт та нарт тушаал өгвөл өөрсдийгөө егүүтгэхэд бэлэн үү?”
"Тийм”
"Та хоёр бие биеэсээ үүрд хагацаж бие биетэйгээ хэзээ ч уулзахгүй байхад бэлэн үү?”
“Үгүй!” гэж Жулия дуу алддаа. Смитэд хариу хэлэхийн өмнө их удах шиг болж үг хэлэх
чадвараа алдсан юм шиг байлаа. Амнаас нь дуу гарахгүй эхлээд нэг үг, дараа нь өөр үг
цухапзаж байлаа. Тэрээр үгээ хэлэхдээ ямар үг хэлж байгаагаа ч мэдэхгүй байв. “Үгүй” гэж
тэрээр одоо л дуугарлаа.
“Та үүнийг хэлсэн чинь сайн байна. Бид бүх юмыг нэг нэггүй мэдэх ёстой” гэж Обрайен
хэлээд Жулия руу эргэн харж хоолойныхоо өнгийг засаад:
"Тэрээр амьд үлддээ ч гэсэн огт өөр хүн болно гэдгийг ойлгож байна уу? Бид түүнийг
бүрмөсөн өөрчилж ч магадгүй юм. Нүүр, хөдөлгөөн, гар сарвууны хэлбэр, үснийх нь өнгө,
тэрч байтугай дуу хоолойных нь өнгө ч өөрчлөгдөнө. Чамайг ч гэсэн огт өөр хүн болгоно.
Манай мэс засалчид хүнийг танигдахааргүй өөр болгодог. Зарим үед ингэх шаарддага гардаг.