1984

байв. Тэр орны ирмэг дээр суугаад Хайрын Яамны яс цоожны өрөөний тухай бодож байлаа.
Зайлшгүй тохиолдох энэ аймшиг ухаан санаанд орж гарч байдаг нь сонин юм. Тэрээр
чамайгаа ирээдүйд хүлэЭж байгаа нь зуугийн араас ерэн ес заавал дагадаг шиг үхэл ч чамайг
дагаж байна. Үүнийг зайлуулах арга байхгүй, харин түүний ирэх хугацааг холдуулж болох
байх аа, харин чи үүний оронд түүнийг санаатайгаар, сайн дураараа ойртуулж байна.
Шатан дээгүүр хэн нэгний хурдан явах чимээ гараад Жулия өрөөнд гүйн орж ирлээ. Тэрээр
багаж хэрэгслээ хийдэг хүрэн брезентен цүнхээ барьжээ. Яаман дээр ийм цүнх барьж явахыг
нь Смит нэг бус удаа харсан билээ. Тэрээр түүнийг тэвэрч авах гэтэл Жулия гартаа байгаа
цүнхийг тавих гэсэн бололтой хажуу тийшээ зайлсхийв.
“Хүлээж бай. Би чамд юу авчирснаа үзүүлье. Чи нөгөөх заваан «Виктори» гэдэг кофегоо
авчирсан биз дээ? Тэгж л таарна. Тэрний хэрэг байхгүй, байсан газар нь буцаагаад аваад
яваарай. Бидэнд хэрэггүй. Харж байна уу?”
Тэрээр өвдөглөж суугаад цүнхээ уудалж дээрээс нь эрэг шурагны түлхүүр, эрэгдэгч гаргаж
асгалаа. Тэдгээрийн доор нь цаасан уутанд боодолтой юм байна. Смнт анхны боодлыг
тэмтрэхэд түүний дотор нэг л хачин, гэхдээ мэддэг ч юм шиг, элс шиг хүнд зүйл байна.
“Энэ элсэн чихэр үү?” гэж тэрээр асуулаа.
“Жинхэнэ элсэн чихэр. Чихэр орлуулагч биш, элсэн чихэр. Бас нэг талх байна, жинхэнэ
цагаан талх, бидний иддэг балиар юм биш ... лааз чанасан жимс байна. Лааз сүү бас байна ...
харж байна уу? Миний гол бахдал энэ байна!.. гүйн тул уутанд хийсэн юм..”
Тэрээр юунд уутанд хийснээ тайлбарлах хэрэг алга. Түүний хүчтэй сэтгэлд бүлээн үнэр
өрөөгөөр дүүрлээ, энэ үнэрийг хаа нэг мэдрэх явдал одоо ч үе үе тохиолддогч гэсэн бага
насны дурсамжийг санагдуулна. Энэ үнэр гадаа явж байхад хаалга онгойход үнэртээд
өнгөрнө, гудамжинд олон хүний дунд гэнэт тараад тэр дороо сарниж алга болно.
“Кофе байна. Жинхэнэ кофе байна” гэж тэрээр амандаа үглэлээ.
“Дотуур Намынхны кофе. Бүтэн килограмм кофе”
“Чи энэ бүхнийг яаж олов оо?”
“Дотуур намынхны хүнсний зүйл. Энэ гахайнуудад бүх юм бий. Мэдээж хэрэг зарц, хоол
зөөгч нар нь хулгайлж л байгаа шүү дээ... Хараач, бас боодол цай байна”
Смит түүний хажууд сөхөрч суугаад цайны боодлыг задаллаа. “Жинхэнэ цай байна. Үхрийн
нүдний навч биш байна” “Сүүлийн үед цай гарч байгаа. Энэтхэгийг эзэлсэн ч бил үү,
иймэрхүү юм болсон гэсэн шүү” гэж тэрээр итгэлгүйхэн хэллээ. “Хүүш ээ, хонгор минь.
Хэдэн минут цаашаа хараад сууж байгаарай, за юу? Орны нөгөө талд сууж бай. Цонхонд бүү
ойртоорой. Намайг хэлтэл эргэж харж болохгүй шүү”
Смит мосул даавуун хөшигний цаанаас харж сууна. Хүрэн улаан гартай эмэгтэй өлгөөтэй