1984

"Тэгэлгүй яахав. Дандаа Намын гишүүдтэй”
“Дотуур намын гишүүдтэй мөн адил уу?”
“Үгүй шүү, энэ новшийн юмнуудтай үгүй шүү. Жаахан нүүр өгвөл тэд буцахгүй л дээ. Тэд
ярьж байгаа шигээ ариун амьтад биш шүү дээ”
Смитийн зүрх хүчтэй цохилж байна. Бүсгүй олон удаа ийм юм хийжээ. Ийм юмыг хэдэн зуун
удаа, хэдэн мянган удаа хийсэн ч болоосой. Завхралын талаар яриа гарах бүрт л Смитэд
галзуу горьдлого төрдөг юм. Нам дотроосоо ялзарч байгаа бөгөөд Намын эрч хүч, амь биеийг
үл хайрлах тэмцдийг нь шүтэх нь хоосон зүйл байж болох юм. Тэрээр бүх хүнд уяман,
тэмбүүг ямар баяр хөөртэй тараах байсан бол оо! Өмхрүүлэх, сулруулах, нэр сүрий нь
гутаахын тулд юу ч хийхэд бэлэн байна! Тэрээр бүсгүйг доош нь татахад хоёулаа өвдөглөн
суулаа.
“Хөөе чи хичнээн олон хүнтэй явбал би чамд төчнөөн хайртай. Чи ойлгож байна уу?”.
“Би сайн ойлгож байна”.
“Би цэвэр ариун байдал, нинжин сэтгэлийг үзэж чаддагүй юм. Энэ дэлхий дээр ачтан тустан
ерөөсөө байдаггүй бол сайнсан гэж би боддог. Хүн бүрийг ясанд нь тултал ялзруулахсан гэж
би боддог”.
“За тэгвэл хонгор минь би чамд таарах юм байна. Би чинь бүрмөсөн ялзарсан хүн шүү дээ”.
“Чи ийм юм хийхдээ дуртай юу? Надтай биш, ер нь гэж л асууж байна?”.
“Би их дуртай”.
Смитийн хамгийн их сонсохыг хүсч байсан юм нь энэ билээ. Нэгэн хүний хайр сэтгэл биш
юм. Харин адгуусны зөн, жирийн л нэг ялгаварлалгүй хүсэл тачаал. Намыг зад татаж эвддэх
хүч бол энэ мөн. Тэрээр бүсгүйг дээрээс нь хонхон цэцгийн дунд дарлаа. Энэ удаа бүх юм
амархан бүтэв. Тэр хоёр тэгээд амьсгаагаа дарж хоёр тийшээ салж хэвтэв. Нар хүчтэй ээж тэд
унтмаар байх аж. Смит баадайгаа авч бүсгүйг хучлаа. Хоёулаа хагас цаг унтчихжээ.
Смит түрүүлж сэрээд гарынхаа алган дээр толгойгоо тавин унтаж буй бүсгүйн сэвхтэй
нүүрийг харна. Нүднийх нь гадуур яльгүй үрчлээ үүсчихсэн, богинөхон хар үс нь их өтгөн
зөөлхөн аж. Тэрээр одоо хүртэл түүний овог, суудаг газрынх нь хаягийг мэдэхгүй юм байна
шүү гэж бодож байлаа.
Тэрээр гэмгүй унтаж буй залуу бүсгүйн биеийг харахад өрөвдөх, өмөөрөх сэтгэл төрж байлаа.
Цагаан хөөндэй жиргэж байхад аяндаа бий болсон сэтгэлийн уярал дахин эргэж ирсэнгүй.
Тэрээр баадайгаа сөхөөд бүсгүйн цав цагаан биеийг харж байлаа. Тэрээр урьд бол эр хүн
залуу бүсгүйн нүцгэн биеийг хараад л тачаал нь хөдөлж бүх юм үүгээр дуусдаг байлаа гэж
бодлоо. Харин одоо бол ариун хайр сэтгэл ч байхгүй, цэвэр хүсэл тачаал ч байхгүй. Сэтгэл
хөдлөл ариун тунгалаг биш бөгөөд бүх юманд айдас, жигшил хутгалджээ. Тэр хоёрын