1984

V
Смит хоригдож буй хугацаандаа шоронд цонх байхгүй ч гэсэн шоронгийн аль хэсэгт нь
байгааг мэдэж байсан буюу мэдэж байгаа гэж төсөөлж байсан. Агаарын даралтын ялгааг
мэдэрч байлаа. Хуягууд өөрийг нь зодож нүдэж байсан гяндангийн өрөө бол газрын доор
байсан юм. Обрайен өөрийг нь байцааж байсан өрөө бол дээр дээврийн ойролцоо байсан.
Одоогийн байгаа өрөө бол газрын гүнд, магадгүй хамгийн доор байна.
Энэ өрөө нь түрүүчийн бараг бүх өрөөнүүдээс илүү зайтай аж. Тэрээр доторхийг нь сайн
мэдэхгүй байна. Өмнө нь ногоон цэмбэн бүтээлэгтэй хоёр жижиг ширээ байгааг ажигласан
юм. Нэг ширээ нь хоёр метр орчим цаана, нөгөөх нь бүр цаана хаалганы хажууд байна.
Смитийг түшлэгтэй сандалд чанга хүлсэн тул тэрээр толгойгоо ч хөдөлгөх аргагүй аж.
Түүний толгой зөөлөн дэр шиг юманд хүлээстэй байх бөгөөд зөвхөн урагшаа харж сууна.
Тэрээр өрөөнд ганцаараа байх бөгөөд хаалга онгойж Обрайен орж ирлээ.
“Чи нэг удаа зуун нэгдүгээр өрөөнд юу хийдэг юм бэ гэж асууж байсан. Чи үүнийг мэднэ дээ
гэж би хариулсан. Бүх хүн үүнийг мэднэ. Зуун нэгдүгээр өрөөнд энэ дэлхий дээрх хамгийн
муу юм болдог юм”
Хаалга онгойгоод хуяг тор ч юм уу, сагс ч юм уу нэг юм оруулж ирлээ. Тэрээр түүнийгээ
холын буланд тавилаа. Юу вэ гээд харах гэтэл Обрайен урдуур ороод байна.
“Энэ дэлхий дээрх хамгийн муу юм гэдэг нь хүн бүрт өөр өөр юм. Амьдаар нь газар булах,
түүдэг гал дээр шатаах, усанд живүүлэх, гадсан дээр суулгах ч байж болно. Заримдаа энэ нь
өчүүхэн жаахан үхэл үл авчрах зүйл ч байж болно”
Тэрээр хажуу тийшээ болоход Смит ширээн дээр байгаа нөгөөх юмыг харлаа. Энэ нь дээрээ
бариултай гонжгор уртавтар тор аж. Торны нүүр талд нь туялзуур жадны тэмцээнчийн баг
мэт юмыг хонхорхой талыг нь гадагш гарган бэхэлжээ. Тэрхүү тор гурав, дөрвөн метрийн
цаана байсан ч торыг уртааш нь хоёр хэсэгт хуваасныг Смит харсан бөгөөд тэдгээрт ямар нэг
амьтан хөдөлж байна. Харх тэнд байна.
“Чиний хувьд бол энэ дэлхийн хамгийн муу юм гэдэг нь харх юм” гэж Обрайен хэллээ.
Смит тэрхүү торыг хармагцаа л бие нь чичирч үл мэдэх айдаст автагджээ. Тэрээр одоо яагаад
торонд баг байгаагийн учрыг ойлголоо.
"Та ингэх ёсгүй!, Та ингэх ёсгүй, ёсгүй! Яаж ингэж болдог юм бэ?” гэж тэрээр дуу алдан
ориллоо.
“Чи зүүдэн дундаа цочирдон сандарч байснаа санаж байна уу? Урд чинь хав харанхуй хана
байна, чихэнд урхираан сонсдоно. Тэнд хананы цаана аюумшигтай юм байна. Хананы цаана
юу нуугдаж байгааг чи сэтгэлийнхээ гүнд мэдэрч байсан, гэхдээ үүнийг өөртөө хэлэх зүрх
хүрээгүй. Хананы цаана харх байсан юм.
“Обрайен! Ингэх шаардлага байхгүй гэдгийг та мэдэж байгаа. Та намайг яах гээд байна вэ?”