1984

гэж тэрээр дуу хоолойгоо эзэмдэх гэж чармайн хэллээ.
Обрайен шууд хариулсангүй. Тэрээр заримдаа ингэдэг зангаараа сургуулийн багшийнх шиг
хоолойгоор ярилаа. Тэрээр бодиогошрон холыг хараад Смитийн ард байгаа сонсогчдод
хандаж буй мэтээр ярьж гарлаа.
“Зарим үед өвдөж шаналах нь хангалтгүй юм. Хувь хүн амьсгаагаа хураах хүртэл өвчин
шаналалыг тэсч өнгөрөөсөн тохиолдол ч бий. Гэтэл хүн бүрт тэсч тэвчиж чадахгүй юм,
ухаан санаанд багтахгүй юм гэж бий. Эрэмгий зориг, хулчгар зан үүнд огт хамаагүй юм.
Өндөр дээрээс унахдаа дээс шидэмснээс зуураад авна гэдэг бол хулчгар зан биш. Усны гүнээс
хөвж гарахдаа агаар амьсгалах нь хулчгар зан биш. Энэ нь дагахгүй байх аргагүй зөн мөн.
Хархтай ч мөн л адил юм. Чи бол хархыг тэвчиж чадахгүй. Энэ бол чи өөрөө хичээлээ ч
тэсвэрлэж чадахгүй айдас мөн. Чи хийх ёстой юмыг л хийх болно” гэж тэрээр ярилаа.
"Тэр нь юу юм бэ? Юу юм бэ? Би юу гэдгийг мэдэхгүй байж юу хийх болж байна вэ?”
Обрайен тороо аваад ойролцоох ширээний цэмбэн бүтээлэг дээр хичээнгүйхэн тавилаа.
Смитийн толгойд цус харвах шиг боллоо. Түүнд гав ганцаараа сууж байх шиг санагддаа.
Тэрээр нарны гэрэл хурц туссан өргөн уудам цөл газарт байх бөгөөд хязгааргүй алс холоос
янз бүрийн дуу чимээ сонсогдож байна. Гэтэл хархтай тор өөрөөс нь хоёр метр орчим газарт
байна. Харх асар том бөгөөд хоншоор нь бөөрөнхий, догшин ширүүн болоод үс нь саарал
байснаа хүрэн улаан болсон аж.
“Харх бол мэрэгчин бас тэгээд махчин амьтан юм. Чи үүнийг мэднэ. Манай хотын
ядуучуудын дүүрэгт юу болдгийг чи лав дуулсан байх ёстой. Зарим гудамжинд эхчүүд нялх
нярай хүүхдээ харах хүнгүй таван минут ч орхидоггүй юм. Харх хүүхэд рүү заавал довтолдог
юм. Маш түргэн яс болтол мэрдэг. Харх бас өвчтэй, сульдсан хүн рүү довтолдог. Харх сул
дорой хүнийг гайхалтай олж хардаг юм” гэж тэрээр үл үзэгдэх сонсогчдод хандан ярьж байв.
Тор дотор час час гэсэн дуу гарч тэр нь Смитэд их л холоос гарах шиг санагдана. Хархнууд
бие биеэ мэрж эхэллээ. Хархнууд бие биетэйгээ өрсөлдөн торхноос гарах гэж гүйлдэж байна.
Смитэд бас гаднаас гарсан юм шиг ёолох дуу дуулдана.
Обрайен торыг өргөөд нэг түгжээ дарлаа. Тов хийх дуу гарахад Смит тэсгэл алдан түшлэгтэй
сандлаасаа босохыг оролдлоо. Түүний бүх бие болон толгойг нь хүртэл хүлчихсэн бололтой
байна. Обрайен торыг нүүрэнд нь нэг метр орчим ойртууллаа.
“Би анхных нь дэгээг буулгалаа. Чи торны бүтцийг ойлгосон байх. Баг чиний нүүрийг бүтэн
хаана. Намайг дахиад нэг дэгээг мултлахад торны цонх онгойно. Өлсгөлөн амьтад сум шиг
үсэрч гарна. Харх үсэрч байхыг чи харсан уу? Харх нүүрэнд чинь үсэрч зуураад мэрж эхэлнэ.
Заримдаа хацар зулгааж хэл тас хаздаг юм”
Торыг ойртуулсаар байна, одоохон нүүрний өмнө авчирна. Смит толгой дээгүүрээ тасралтгүй
гарах орилолдох хашгирах дууг сонсож байлаа. Тэрээр мэгдэж сандрахгүй байхыг чармайж
байв. Бодох, бодоод байх, хагас хором ч үлдсэн бодоод байх, бодох нь сүүлчийн найдвар мөн.
Гэв гэнэт хархны шивтэртэй үнэр хамрыг нь цоргиуллаа. Дотор нь муухайрч огиулахад арай л