1984

“Дөрөв! Тав! Дөрөв! Танд хэд хэрэгтэй юм бэ? Намайг тарчлаахаа болиоч!”
Нэг мэдэхнээ Смит суучихсан байх бөгөөд Обрайен мөрөөр нь тэвэрчихсэн байна. Тэрээр
хэдэн хором ухаан алдсан бололтой юм. Биеийнх нь хүлээсийг тайлжээ. Смитийн бүх биеэр
хүйт оргиж чичирч шүд нь тачигнаад хацрыг нь даган нулимс нь асгарч байна. Тэрээр нялх
хүүхэд шиг Обрайен руу наалдлаа. Түүний том гар биеийг нь илэн тайвшруулж байна. Одоо
түүнд Обрайен түүний хамгаалагч, өвдөлт нь өөр хаа нэг газраас ирсэн, энэ өвдөлт өөр
юмнаас болсон, Обрайен үүнээс хамгаалах юм шиг бодогдож байна.
“Чи юм сурахдаа удаан сурагч байна” гэж Обрайен аяархан дуугарлаа.
“Би яах ёстой юм бэ? Би нүднийхээ өмнө байгаа юмыг яаж харахгүй байж чадах юм бэ? Хоёр
хоёрын дөрөв болно” гэж Смит нулимсаа асгаруулан үглэлээ.
“Смит ээ, Заримдаа, Заримдаа тав. Заримдаа гурав. Заримдаа хэд л байна төд шүү дээ. Чи их
хичээх хэрэгтэй. Эрүүл ухаан суух амаргүй”
Тэрээр Смитийг орон дээр хэвтүүлэхэд үе мөчнийх нь хүлээс чангарсан боловч өвчин нь
намдаад бие нь суларч хүйт дааж байна. Обрайен энэ бүхнийг харж хөдлөхгүй зогсож байсан
цагаан халаадтай хүн рүү толгойгоо дохилоо. Нөгөөх цагаан халаадтай хүн Смитийн дээрээс
бөхийгөөд нүдий нь үзээд судсыг нь барьж цээжинд нь чихээ наалдуулан чагнаад биеийх нь
энд тэнд хуруугаараа тогшоод Обрайен руу толгойгоо дохилоо. “Дахиад” гэж Обрайен хэллээ.
Смитийн бүх бие янгинан өвдлөө. Багажны зүү дал юм уу далан тав хүрсэн байх ёстой.
Тэрээр энэ удаа нүдээ тас анилаа. Тэрээр нөгөө хуруунуудаа харуулж байгаа тэдгээр нь дөрөв
л байгаа гэдгийг мэдэж байлаа. Хамгийн гол нь булчин өвдөхөө зогсоход амьд үлдэх явдал
байв. Тэрээр уйлж байна уу үгүй юү гэдгээ ч мэдэхээ больжээ. Өвчин намдахад тэрээр нүдээ
нээж харвал Обрайен багажны зүүг багасгажээ.
“Смитээ, Хэдэн хуруу байна вэ?”
“Дөрөв. Дөрөв л гэж бодож байна. Би чаддагсан бол таван хуруу харна. Би таван хуруу харах
гэж чармайж байна”
“Чамд аль нь дээр байна. чи тавыг харж байна гэж намайг итгүүлэх үү, аль эсвэл чи үнэхээр
тавыг харах уу?”
“Үнэхээр тавыг хармаар байна”
“Дахиад” гэж Смит хэллээ.
Багажны зүү лав ная ер хүрсэн байх аа. Смит тэр дороо өвдөлт дахиж байгааг мэдсэнгүй.
Зовхио анихад хуруунууд бүжиглэн гүйлдэж нэг олширч нэг цөөрч бие биеийхээ араар далд
орж дахин ил гарч байна. Тэрээр яагаад ч юм бэ тэдгээрийг тоолох гэж оролддоо. Дөрөв тав
хоёр далдын учир шалтгаанаар адилхан болохоор тоолж болохгүй гэдгийг л мэдэж байлаа.
Өвчин дахиад л намдахад нүдээ нээвэл нөгөөх л юм нь харагдсаар байх аж. Ургаж буй мод