1984

Тэрээр “Чамд сонин байх болов уу гэж бодсон юм” гэж инээмсэглээд дууны үг гаргаж ирэх
боловч хэдхэн мөрөөс цааш санадаггүй байлаа.
Жулия тэр хоёр энэ бүхэн удаан үргэлжлэхгүй гэдгийг үргэлж ойлгож, санаж байсан. Тэр
хоёрт нүүрлэж буй үхэл нь хэвтэж буй ор шиг нь бодитой юм шиг санагдах үед тэд тамд
унасан хүн сүүлчийнхээ амьсгалыг тогтоосон цагийн зүү заахын өмнөхөн авч байгаа юм шиг
бие биеэ цөхрөлөө баран тачаадаж тас тэвэрдэг байв. Тэр хоёр энэ өрөөнд л байгаа цагт ямар
ч гай зовлон тохиолдохгүй гэж бодно. Энд ирэхэд хэцүү бас осолтой ч гэсэн өрөө нь тэдний
хоргодох газар нь байлаа. Смит нэгэн удаа бөөрөнхий шилний гол руу харж байхдаа түүний
гүн доторхи ертөнцөд нэвтрэх юм бол цаг хугацааг тогтоон барьж болох юм даа гэж бодож
байлаа. Тэдэнд үе үе аврагдана гэсэн мөрөөдөл төрж байлаа. Тэдний аз хийморь нь
харьчихгүй хорвоогийн жамаар үхэх хүртэл энэ амраг сэтгэлийн харилцаа зогсохгүй. Нэг бол
Смит Жулия хоёр элдэв арга чарга хэрэглэж байгаад гэр бүл болно, эсвэл хоёулаа хамтдаа
амиа хорлох болно. Тэд нэг бол сураггүй алга болж, дүр төрхөө танигдахгүй болтол нь
өөрчилж үгээгүйчүүдийн аялга сурч үйлдвэрийн хар ажилчин болоод зайдуу гудамжинд
оршин сууж энэ насаа баригдалгүй барна. Энэ бүхэн бол огт утга учиргүй зүйл гэдгийг тэр
хоёр хоёулаа мэдэж байлаа. Бодит амьдралд зугтаж алга болох ямар ч боломж байхгүй.
Хэрэгжүүлж болох цорын ганц арга нь өөрсдийгөө егүүтгэх явдал байсан ч гэсэн тэдэнд
үүнийг хэрэгжүүлэх санаа байсангүй. Ирээдүйгүй өнөөдрийг өдрөөс өдөрт, сараас сард
үргэлжлүүлээд дэн дун аж төрөхийг агаар л байгаа цагт уушиг дахин амьсгаа авдаг лугаа
адил төрөлх зөн нь тэр хоёрт даалгадаг юм.
Тэд заримдаа Намын эсрэг ширүүн бослого гаргах тухай ярьдаг боловч юунаас эхлэхээ
мэддэггүй байв. Нөгөөх домогт Ах дүүгийн барилддага хэмээх байгууллага байдаг бол
түүнтэй хэрхэн холбоо тогтоох вэ? Смит Обрайентай хачин ойр дотно болсон, болсон ч юм
шиг санагддаг тухай, Обрайентэй уулзаад өөрийгөө Намын дайсан гэж зарлаад түүнээс
тусламж дэмжлэг гуйх хүсэл төрдөг тухайгаа Жулияд ярьжээ. Жулия энэ санааг огт дэмий
юм гэж үзээгүй нь гайхмаар байсан. Жулия хүмүүсийг царайгаар нь дүгнэдэг бөгөөд Смит
Обрайентэй нэг удаа л харц тулгараад түүнд итгэсэн нь зүйн хэрэг юм шиг түүнд санагджээ.
Тэрээр хүн бүр, бараг хүн бүр Намыг дотроо үзэн яддаг, аюултай л биш бол тогтоосон
дүрмийг зөрчдөг нь аргагүй гэж үздэг юм. Тэрээр харин зохион байгуулалттай өргөн
эсэргүүцдийн хүчин байдаг, байж болно гэдэгт итгэхийг хүсдэггүй юм. Голдштейн, түүний
нууц байгууллагын тухай яриа бол Нам өөрийнхөө ашиг тусын тулд зохиосон хий хоосон зүйл
юм. Харин чи үүнд итгэж байгаа юм шиг байх юм. Намын хурал, аяндаа үүссэн жагсаал
цуглааны үеэр урд өмнө нэрий нь дуулж байгаагүй, хийсэн хэрэг гэдэгт нь өчүүхэн ч итгэх
аргагүй хүмүүсийг цаазаар ав гэж хоолойгоо сөөтөл хичнээн их хашгирч байлаа. Олон
нийтийн өмнө шүүхийн хуралдаан болоход тэд нар Залуусын Холбооны бүлэгт нэгдэж
шүүхийн байшинг бүслэн зогсоод өглөөнөөс орой болтол «Урвагчдыг цаазаар ав!» гэж
хашгирцгаадаг юм. Хоёр минут үзэн Ядалтын үеэр Голдштейнийг хамгийн ихээр харааж
зүхдэг мөртлөө тэрээр хэн болох тухай болон түүний онол нь юунаас бүрддэг тухай бүрэг
бараг л ойлголттой байдаг юм. Жулия хувьсгалаас хойш өсч хүмүүжсэн бөгөөд тавь, жараад
оны үзэл суртлын тэмщшйг залуугаасаа болоод санахгүй байна. Жулия бие даасан улс төрийн
хөдөлгөөн гэдгийг төсөөлж чаддаггүй юм. Нам бол ямар ч гэсэн ялагдашгүй юм. Нам үргэлж
оршин тогтнон, үргэлж энэ хэвээрээ байна. Чи бээр Намд даидуур үл дагаж эсэргүүцэл
үзүүлж болно, аль эсвэл хэн нэгнийг алах, ямарваа юмыг дэлбэлэх зэргээр ганц нэг хүч