1984

Смит ээ, энэ үнэнийг чи шинээр сурахаас өөр арга байхгүй. Үүний тулд чамд өөрийгөө
устгах, хүсэл зориг гаргах хэрэг гарна. Чи эрүүл ухаантай болохын наана өөрийгөө номхотгох
хэрэгтэй” гэж тэрээр хэллээ.
Тэгээд Смит хэлснийг нь тогтоож авахыг хүлээж байгаа юм шиг чимээгүй болов.
“Чи өдрийн тэмдэглэлдээ «Эрх чөлөө бол хоёр хоёрын дөрөв гэж хэлэх эрх чөлөөг хэлнэ» гэж
бичсэнээ санаж байна уу?” гээд:
"Тийм ээ”
Обрайен зүүн гараа өргөөд эрхий хуруугаа нууж дөрвөн хуруугаа харууллаа.
“Би чамд хэдэн хуруу үзүүлж байна вэ, Смит ээ”
“Дөрөв”
“Нам үүнийг дөрөв биш тав гэвэл хэдэн хуруу байна вэ?” “Дөрөв”
Смит үгээ хэлж дуусаагүй байхдаа чанга ёолов. Багажны зүү тавь дугаар хуваарь дээр хүрэхэд
Смитийн бүх биеэр нь хөлс чийхарч тэрээр дуу алдан ёолон ориллоо. Смит шүдээ тас зуусан
ч гэсэн ёолсоор Обрйен түүн рүү харсаар дөрвөн хуруугаа харуулсаар байна. Тэрээр багажны
бариулыг буцааж эргүүлэхэд Смитийн бие өвдөх нь жаахан намжлаа.
“Смит ээ, Хэдэн хуруу байна вэ?”
“Дөрөв”
Багажны зүү жар гэсэн хуваарьт хүрлээ.
“Смит ээ, Хэдэн хуруу байна вэ?”
“Дөрөв! Дөрөв! Өөрөөр юу гэж хэлэх юм бэ? Дөрөв!” Багажны зүү дахиад л дээшээ гүйсэн
бололтой ч Смит түүнийг харсангүй. Түүний нүдэнд барайсан царай, дөрвөн хуруу л
харагдана. Дөрвөн хуруу нүдэнд нь аварга том багана шиг харагдана. Багананууд дайвалзаж
байх боловч дөрөв л харагдана.
“Смитээ, Хэдэн хуруу байна вэ?”
“Дөрөв! Болиоч ээ! Болиоч ээ! Яаж байгаа юм бэ? Дөрөв! Дөрөв байна!”
“Хэдэн хуруу байна вэ?”
"Тав! Тав! Тав!”
“Үгүй, Ингэх хэрэггүй. Чи худлаа ярьж байна. Чи дөрөв гэж бодсоор л байна. За хэдэн хуруу
байна вэ?”