Argi papirusas gali augti ten, kur nėra pelkių? Argi nendrės ... - Logos

MARIJA ONIÐÈIK
108
cuius rei nominatae a nobis, dupliciter potest
accipi, quia vel est expressivum aut significativum
conceptus intellectus (quia voces
sunt notae vel signa passionum vel conceptuum
qui sunt in anima), et sic nomen prius
est in creaturis quam in Deo; aut inquantum
est manifestativum qudditatis rei naminatae
exterius, et sic est prius in Deo. Unde hoc nomen
paternitas secundum quod significat conceptionem
intellectus nominantis rem, sic per
prius invenitur in creaturis quam in Deo,
quia per prius creatura innotescit nobis quam
Deus; secundum autem quod significat
ipsam rem nominatam, sic per prius est in
deo quam in nobis... Paternitas quae est in
ipsis creaturis, est quasi nominalis vel vocalis,
sed illa paternitas divina qua Pater dat
totam naturam Filio absque omne imperfectione,
est vera paternitas.
87 G. Klubertanz. St.Thomas Aquinas on Analogy:
A Textual Analysis and Systematic Synthesis. –
Chicaga: Loyola University Press, 1960, p. 1.
88 STh I, q. 13, a. 5.
89 Plg. De Poten. q. 10, a. 1; R. McInerny, op. cit.,
p. 134–135; 144–152.
90 R. McInerny, op. cit., p. 164.
91 Plg. STh I, q. 13, a. 6.
92 Plg. D.Burrell, op. cit., p. 202.
93 Plg. Janet Martin Soskice. Metaphor and Religious
Language. – Oxford: Clarendon Press,
1985, p. 70.
94 SCG I, 30: quae sunt unius rei alteri solent
adaptari, sicut aliquis homo dicitur lapis propter
duritiam intellectus.
95 Plg. STh I, q. 13, a. 9.
96 Aristotelinëje tradicijoje filosofiniai terminai
visuomet gali bûti „apkaltinti“ esà metaforos
(plg. R. McInerny, op. cit., p. 152), taèiau tai
nëra sàmoninga filosofo intencija. Tomui kalbëtojo
intencija yra lemiamas faktorius reikðmei
nustatyti.
97 Plg. In De anima 3, cap. 1, lect. 8, cit. F.C. Copleston.
Aquinas. – London: Penguin Books,
1955, p. 68.
98 Plg. STh I, q. 1, corp.; ad 1.
99 Plg. STh I-II, q. 101, a. 2, ad 2.
100 STh I, q. 51, a. 3, ad 1: sicut non est contra
veritatem quod in Scriptura intelligibilia sub
figuris sensibilibus describuntur, quia hoc non
dicitur ad adstruendum quod intelligibilia sint
sensibilia, sed per figuras sensibilium proprietates
intelligibilium secundum similitudinem
quandam dantur intelligi.
LOGOS 34
2003 LIEPA • RUGSËJIS
101 Plg. I Sent, d. 34, a. 3, a. 1; II Sent. d. 16, a. 1, a.
2 corp.; ad 5: similitudo proportionalitatis skirtingai
nuo similitudo analogiae; cit. R. McInerny,
op. cit., p. 144.
102 STh I, q. 3, a. 1, ad 3: ratione suorum actuum
secundum quandam similitudinem.
103 STh I, q. 19, a. 7, ad 1; a. 11.
104 Plg. STh I, q. 13, a. 3, ob.
105 Plg. ten pat, ad 3.
106 Plg. R. McInerny, op. cit., p. 64.
107 STh I, q. 13, a. 3, ad 1: hoc modo quod ipse
modus imperfectus quo a creatura participatur
divina perfevtio, in ipso nominis significata
includitur, sicut lapis significat aliquid
materialiter ens; et huiusmodi nomina non
possunt attributi Deo nisi metaphorice.
108 SCG I, 30: Quodcumque vero nomen huiusmodi
perfectiones exprimit cum modo proprio
creaturis, de Deo dici non potest nisi per similitudinem
et metaphoram.
109 Plg. SCG I, 30.
110 Plg. D. Burrell, op. cit., p. 203.
111 Plg. De verit. à. 7, a. 2: metafora remiasi ne bet
kokiu panaðumu, sed secundum convenientiam
in illo quod est de propria ratione rei
cuius nomen transfertur.
112 STh I, q. 13, a. 6: Sic ergo omnia nomina quae
metaphorice de Deo dicuntur, per prius de
creaturi dicuntur quam de Deo.
113 Plg. A. J. Ayer. Language, Truth and Logic. –
Harmondswirth: Penguin Books, 1971, p. 152.
114 Ten pat, p. 156.
115 Plg. A. J. Ayer. The Central Questions of Philosophy.
– Harmondsworth: Penguin Books,
1976, p. 211.
116 Plg. STh I, q. 13, a. 12, sed contra.
117 Plg. De verit. q. 14, a. 12.
118 D. Burrell, op. cit., p. 186.
119 Plg. STh I, q. 2, a. 2, ad 2; D.Burrell, op. cit.,
p. 187.
120 Plg. D. Burrell, op. cit., p. 192.
121 Plg. SCG I, 36; STh I, q. 13, a. 12.
122 Plg. G. P. Rocca. op. cit., p. 650.
123 Plg. Tadeusz Bartoð. Apie nominalistinës reinterpretacijos
galimybæ bûties klausimu Tomo
Akvinieèio mokyme // Ðv.Tomo Akvinieèio vasaros
mokyklos medþiaga. – Trakai, Logos, 1996,
p. 57.
124 De verit., 10, a. 6, ad 2.
125 STh I, q. 12, a. 12: naturalis nostra cognitio a
sensu principium sumit. Unde tantum se nostra
naturalis cognitio extendere potest, in quantum
manuduci potest per sensibilia.... Sed