Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

Broeders, wij stellen geen voorwaarden, wij stellen geen eisen, wij dikteren niets. Want wie zijn wij? U zult
er echter oog voor moeten hebben, dat niet wij eenheid van christgelovigen eisen, maar dat de Here Christus
die eenheid zoekt, verwacht en eist. Geestelijke eenheid, geloofsgemeenschap, ook kerkelijke eenheid. Onder
dat gebod van Christus komen wij niet uit, en U evenmin. Het mocht U toch duidelijk zijn, dat dàt bevel van
Christus onze kerken steeds ge-dreven heeft, met name in de jaren na de Vrijmaking van 1944?
Naar onze diepe overtuiging hebben samensprekingen (op deputatenniveau) dàn pas werkelijk zin, waneer
tevoren vaststaat, waar we gezamenlijk behóren uit te komen, naar de opdracht van Christus, juist omdat we
staan op éénzelfde grondslag.
Wanneer uw synode zou erkennen, dat het eis van de Here is niet slechts toenadering te zoeken, maar te
streven naar kerkelijk samenleven, dàn zouden eventuele deputaten een heerlijke opdracht kunnen
ontvangen, namelijk alles te doen wat dat begeerde kerkelijk samenleven mogelijk zou moeten maken. Wij
stuiten echter op uw weigering. U wenst blijkbaar niet uit te spreken, dat u met ons op de weg wilt gaan
staan, die leiden moét tot eenheid.
U geeft intussen ook geen antwoord op de vraag, die onze synode van Kampen stelde sub 1, nl. 'Indien u met
uw voorgangsters van mening bent, dat er verschillen zijn die een verhindering op de weg naar
daadwerkelijke eenheid vormen, wilt u dan aangeven, op welke Schriftuurlijke gronden deze verschillen naar
uw oordeel een verhindering vormen?' Dan heeft naar ons oor-deel het spreken over 'accentverschillen' dan
wel (vermeende) confessionele verschillen met betrekking tot de 'toeëigening des heils' ook niet de minste
zin. Wij zullen elkander moeten aanvaarden op de wederzijds aangenomen confessionele grondslag.
In de tweede plaats heeft uw voorgangster geweigerd ons duidelijk te maken 'waarom uw generale synode
van Amsterdam van oordeel was, dat de wederzijdse toenadering van uw en onze kerken thans niet gediend
is door het doen van duidelijke uitspraken omtrent deelneming aan organisaties als de ICCC en de GOS, mee
gelet op de bezwaren die met name door onze synoden van Amersfoort-West 1967 en Hoogeveen 1969/'70 u
ter kennis werden gebracht'. Wel hebben wij kennis genomen van uw besluit het lidmaatschap van de ICCC
te beëindigen, maar ten aanzien van uw lidmaatschap van de GOS schrijft uw voorgangster slechts, dat 'de
deelneming aan de GOS hierbij aan de orde kan komen', nl. bij besprekingen op deputaten-niveau.
Het is ons niet duidelijk, welke argumenten tegen deelneming aan de GOS in deputaten-besprekingen aan de
orde zouden kunnen worden gesteld, die niet reeds door onze voorgaande synoden met klem onder uw
aandacht werden gebracht.
Wij laten uw deelneming aan de GOS uiteraard geheel voor uw rekening en verantwoording. Voor onze
kerken blijft het evenwel een onoverkomelijke belemmering de eenheid te zoeken met een
kerkgemeenschap, die blijft deelnemen aan een organisatie, waarin ook de 'Gereformeerde Kerken'
(synodaal) in Nederland zijn vertegenwoordigd. Wij achten het volledig overbodig, u de redenen daarvan
uitvoerig te beschrijven: ze zijn u genoegzaam bekend, en het is niet onbekend, dat onze ernstige bezwaren
goeddeels ook uw bezwaren zijn. Maar als u méér hecht aan samenwerking met de GOS en door middel van
die organisatie met de 'Gereformeerde Kerken' (synodaal) dan aan vereniging met de Gereformeerde Kerken
in Nederland, dan moeten wij dat met droefheid constateren. Ook deze keus laten wij voor uw verantwoording.
In de derde plaats schrijft uw voorgangster, dat zij aan haar deputaten opdrachten gaf met betrekking tot de
'Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt, buiten verband', maar niet minder met betrekking tot onze kerken. Ook
nu zeggen wij, dat wij uw contacten met de 'Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt (buiten verband)' geheel
laten voor uw rekening en verantwoording. Maar het is u bekend, welke ernstige bezwaren wij hebben tegen
deze gemeenschap. Ten overvloede wijzen wij u nogmaals op het appèl, dat onze synode van Hoogeveen in
1969 deed uitgaan
naar deze gemeenschap, met name met betrekking tot de band aan de gereformeerde belijdenis en de
opstelling ten aanzien van het kerkverband.
Wij willen onder geen voorwaarde u de indruk geven, dat onze ernstige bezwaren, die in 1969 onder
woorden werden gebracht - en die intussen nog zijn toegenomen - in waarde zouden verminderen, doordat
wij thans zonder meer met uw kerken deputatenbesprekingen zouden openen, terwijl u tegelijkertijd bezig
bent met deputatenbesprekingen met kerken, die op be-denkelijke wijze zich opstellen m.b.t. de handhaving
van de belijdenis en de functionering van het kerkverband.
Naar onze overtuiging zijn eerlijkheid en oprechtheid eerste voorwaarden voor een behoorlijke
contactoefening.
We zijn niet zonder zorg ten aanzien van uw kerkelijke stellingname. En wij constateren, dat u naar meer dan
één zijde tegelijkertijd contacten wenst te onderhouden en besprekingen wilt voeren zonder evenwel tevoren
uit te spreken waarheen u uw koers heeft uitgezet. Zulk een 'vrijblijvendheid' past niet bij de stijl van de kerk