Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

kinderen in feite definitief en vrijwel onherroepelijk;
2. de uiteindelijke adoptie-uitspraak van de Nederlandse rechter voegt aan deze voogdijrelatie geen
wezenlijke elementen toe;
3. met deze gedragsrelatie is voldoende waarborg geschapen voor `een vaste plaats in de gezinskring van
christenen', een `permanent gesteld zijn in het huis van christenen en toevertrouwd zijn aan het
ouderschap van die christenen' en een `met de ouders meegenomen worden op de weg naar de
beloofde erfenis' (vgl. Acta Hattem art. 251 overweging D II 14 en Acta Kampen art. 362 oordeel 3,
blz. 174).
V. Zij overweegt:
met het oog op de beantwoording van de aan de synode voorgelegde vragen dient beoordeeld te worden,
of de (voogdij)relatie, waarop adressanten zich beroepen, van zodanige kracht en duurzaamheid is, dat
met recht kan worden gesproken, zoals hierboven sub IV 3 vermeld.
VI. Zij overweegt voorts:
1. a. de adoptie in landen waarmee geen adoptieverdrag bestaat, geldt voor het Nederlandse recht niet
als adoptie, maar slechts als een voorziening in gezag;
b. deze voorziening in het gezag staat voor het Nederlandse recht ge-lijk met toekenning van de
voogdij aan slechts één van de adoptanten;
c. naar Nederlands recht is bi; overlijden van één van heide of beide adoptanten of in geval van
echtscheiding de wettelijke positie van het te adopteren kind wezenlijk verschillend van die van een
kind na de adoptie;
d eerst wanneer de handen met de adoptanten in de voorlopige gedragsrelatie bevestigd blijken te
zijn. krijgt het kind door middel van de adoptie-uitspraak van de overheid een wettelijk
gegarandeerde vaste plaats in het gezin van de adoptanten;
e. het argument, dat de voogdij of daarmee gelijk te stellen gezagsrelatie door de rechter alleen
ongedaan gemaakt kan worden op dezelfde gronden die gelden voor ontheffing of ontzetting uit de
ouderlijkemacht, zegt op zichzelf niets over de wettelijke gelijkwaardigheid van die beide
gezagsverhoudingen en is geen bewijs voor het definitief karakter van de eerstgenoemde
gezagsrelatie;
f. dat de voorlopige gezagsrelatie niet gelijkwaardig is aan de ouderlijke macht, wordt ook
gedemonstreerd door de volgende factoren:
1. eventuele ontzetting uit het voogdijgezag is onherroepelijk;
2. voogdijschap vervalt automatisch bij meerderjarigheid van het kind;
g. andere factoren die de voorlopigheid van de voorziening in het gezag demonstreren, zijn:
de Nederlandse nationaliteit wordt nog niet toegekend, er wordt volstaan met een
verblijfsvergunning en inschrijving in het vreemdelingenregister en voor de wet draagt het kind
nog geen Nederlandse naam;
h. de familieband en de positie in het erfrecht worden nog niet vastgesteld;
2. a. het besluit van de generale synode van Hattem 1972/73, bevestigd door die van Kampen 1975,
spreekt over de adoptieprocedure als een weg die pas eindigt bij de gerechtelijke adoptie-uitspraak,
waarin juridisch wordt bezegeld wat feitelijk gegroeid is;
b. de raad van de Gereformeerde Kerk te Wageningen beroept zich weliswaar voor de kern van zijn
betoog op Acta art. 251 overweging D II 14 van de synode van Hattem, maar hij gaat eraan voorbij,
dat de synode in deze overweging niet voor niets de `vaste plaats in de gezinskring van christenen'
verbindt aan het feit, dat het adoptief-kind `de staat van wettig kind der adoptiefouders' ontvangt;
c. de synode van Hattem waarschuwt (Acta art. 251 overweging C II 10) om niet op de definitieve
adoptiebeslissing vooruit te grijpen en vraagt op deze wijze van de a.s. adoptiefouders
terughoudendheid om aan alle betrokkenen de mogelijkheid te bieden de kennelijke leiding van de
Here in te zien.
VII. Zij is van oordeel:
1. de eigen aard van de onderhavige gezagsrelatie en de haar kenmerkende factoren tonen aan, dat de
definitieve wettelijke garanties voor een vaste plaats van het in Nederland nog te adopteren kind in het
gezin van de adoptanten - en daarmee in de kring van het verbond - ontbreken;
2. letter en geest van de door voorgaande synoden genomen besluiten inzake de doop van geadopteerde