Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

werd niet belemmerd door ernstige ziekte. We mogen eindigen in dezelfde samenstelling waarin we zijn
begonnen. We ervaren dat als een geschenk van de Here.
In alle rust en vrede mochten we vergaderen. In een vrij land, in de stad Groningen. We heb-ben het op hoge
prijs gesteld, dat het stadsbestuur vertegenwoordigd was bij de bidstond voor de synode op maandag 10 april
jl. We hebben de nadere kennismaking met dit stadsbestuur eveneens op prijs gesteld. Een blijvend
aandenken aan deze gebeurtenis is gedeponeerd ten huize van uw tegenwoordige praeses.
We vergeten het 'thuisfront' niet. Hoe dikwijls is hier in onze gebeden ook niet gedacht aan hen, die we
dinsdags achterlieten, om hen op vrijdag weer te ontmoeten. Een ere-saluut brengen we vanaf deze plaats op
dit ogenblik graag aan de thuisblijvers, die op hun (meestal háár) plaats het offer brachten ten dienste van de
kerken, die ons lief zijn en ons hierheen zonden.
Wat de pers-organen betreft: de verwachting, die we uitspraken tijdens de bidstond, is wel uit-gekomen: de
dusgenaamde grote landelijke pers negeert praktisch het gebeuren in deze vergaderingen. Onze trouwe klant
en krant was ook ditmaal het Nederlands Dagblad. De journalisten hebben ons niet 'kort en klein' geslagen -
ze hebben onze toespraken, die niet altijd kort en klein waren - in de regel correct verslagen.
Het blad 'Kerknieuws' wist vóór de opening in april j.l te melden, dat twee controversiële zaken met name de
aandacht zouden krijgen. Ook dat is uitgekomen: de publieke belangstelling bleek bij de behandeling
dáárvan iets groter te zijn dan we gewend waren en bleven.
Broeders-afgevaardigden, het doet me genoegen u vanavond te kunnen zeggen met een goede consciëntie,
dat u mij het leiding geven aan uw vergaderingen in deze maanden niet tot een kwelling hebt gemaakt, zelfs
niet lastig hebt gemaakt. Moesten we in de aanvang wellicht wat aan elkaar gewennen, dat
gewenningsproces vroeg slechts korte tijd; we wisten al spoedig wat we aan elkaar hadden. De
ontwenningskuur, die aanstonds begint, zal wellicht méér tijd vragen. Toch is het goed, dat we ons weer snel
gaan geven aan onze eerste opdrachten: ambtelijk werkzaam te zijn in de gemeenten, die aan onze zorgen
zijn toevertrouwd, samen met onze mede-ambtsdragers. In die ambtelijke diensten in de plaatselijke kerken
klopt het hart van het vergaderwerk van onze Here Christus.
U mag al uw besluiten door middel van de Acta toevertrouwen aan de kerken ter ratificatie. We zullen ons
eigen werk niet beoordelen. De kerken zullen straks oordelen. En die ons boven-al oordeelt, is de Here. Aan
Hem zullen we eenmaal rekenschap hebben af te leggen van de Woorden, die We hier spraken, van de
handelingen, die we hier verrichtten en van de stem, die we hier uitbrachten. Het is een geweldige
vertroostende rijkdom te weten, dat er vergeving is ook voor de zonden en gebreken in ons synodaal bezigzijn.
Het is te vroeg, om nu al aan de synode van Groningen-Zuid 1978 een verantwoord etiket te geven. Wat wèl
duidelijk is, dat verschillende zaken, die op meer dan één synode zeer brede aandacht vroegen, hier in een
slotfase kwamen. Andere zaken drongen zich aan ons op. Vaste agenda-punten gingen steeds méér aandacht
vragen: we denken aan de correspondentie met de buitenlandse kerken en allerlei contacten, en aan de
belangen van onze Theologische Hogeschool. Met de totale vernieuwing van ons kerkboek verkeerden we
duidelijk in een interim-situatie. De afronding dáárvan zal ook op de eerstkomende gewone generale synode
nog niet aan de orde kunnen komen, naar het zich laat aanzien, ook al vorderen we stap voor stap.
Gelukkig kon het grote en grootse werk van de herziening van onze gereformeerde kerkorde tot een
afronding komen. De geldigheid daarvan gaat in de kerken in, zodra de Acta ver-schenen zijn.
Ik mag u er in dit slotwoord aan herinneren, dat we al deze weken en maanden mochten vergaderen in dit
kerkgebouw, dat de naam draagt van Refajah-kerk: de HERE, Jahwe geneest. In de hal van dit gebouw wordt
aandacht gevraagd voor het woord van de psalmdichter: `die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw
krankheden geneest' (103 : 3). Bij deze naam gaan onze gedachten niet alleen uit naar genezing van ziekten,
al sluit deze Bijbelse naam dat element zeker niet uit. Het `genezingsproces', waar de HERE achter staat, is
veel breder. God stelt in deze wereld orde op zaken; Hij trekt weer recht, wat de zonde had scheef getrokken.
Hij is bezig ons te vernieuwen naar zijn evenbeeld, door zijn Heilige Geest, èn Hij is op weg naar de totale
wedergeboorte van het door Hem geschapen aardrijk. In dát wereldwijde kader nam deze synode haar eigen
en bescheiden plaats in. We hebben in deze maanden onze ogen niet gesloten voor het gebeuren in de
wereld. We waren niet in 'conclaaf'. De spanningen in de volkenwereld bleven, de conflictstoffen werden
niet opgeruimd, de serieuze pogingen van de groten in deze wereld cm enige vrede te scheppen, gingen door,
maar de machteloosheid om werkelijk vrede te maken bleef eveneens bestaan; de roomse wereldkerk verloor
in korte tijd haar twee hoogste kerkvorsten, een nieuw parlementair jaar werd in ons land begonnen op-nieuw
zonder erkenning van Gods naam. En nog veel méér gebeurde, terwijl u hier bezig was in dit kerkgebouw.
Door de meesten onopgemerkt, maar door Gods ogen gevolgd. U deed hier 'sanerings-werk', uw arbeid was
`gezondheids-dienst' in de beste zin van het woord. Want wat verricht werd in onderworpenheid aan het
Woord van onze God en in gebondenheid aan onze gereformeerde belijdenis, is geen werk waarvan de