Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

4. De inhoud der correspondentie
4.1. De 'regel van Berkel
Zoals uit het tot nu toe gerapporteerde gebleken is, komt het meermalen voor dat deputaten contact kregen
met kerken, die reeds banden hebben met kerken, met welke wij geen kerkelijke correspondentie
onderhouden. Dat kunnen losse banden zijn, zodat deze kerken alleen hulp aanvaarden, dat kunnen ook
nauwere banden zijn, het kan ook een band zijn in het kader van de GOS.
Nu heeft de Generale Synode van Berkel en Rodenrijs, 1952, overwogen:
'dat het onmogelijk is correspondentie aan te gaan met een kerkengroep, die van haar kant tegelijkertijd
gemeenschap zoekt met verschillende kerkengroepen, tussen welke onderling geen correspondentie mogelijk
blijkt', Acta art. 56 overweging 3.
Deputaten zien zich genoodzaakt de aandacht van uw vergadering te vragen voor de geciteerde overweging
van de synode van Berkel en Rodenrijs. Deze overweging heeft immers nadrukkelijk een plaats gekregen in
de instructie, die de generale synode van Kampen uw deputaten gaf, Acta art. 250 F 2. Echter, een louter
formele toepassing van deze regel uit 1952 zou in de situatie van onze jaren een gewenste of zelfs geboden
contact-oefening met andere kerkelijke gemeenschappen kunnen blokkeren.
Deputaten wijzen uw vergadering in dit verband op het volgende:
De synode Berkel en Rodenrijs formuleerde de geciteerde overweging in de situatie waarin
The Reformed ChurchesofAustralia zowel met betrekking tot Australië als met betrekking tot Nederland de
kloof die hier te lande in 1944 door de synodocratie was geslagen, wilden bagatelliseren en daarvoor het
middel van de 'dubbele correspondentie' gebruikten.
In het contact met kerken als The Evangelical Presbyterian Church in Ireland evenwel hebben deputaten met
een geheel andere situatie te doen gekregen (zie onder 3.1.). Men staat radicaal-kritisch tegenover de
ontwikkelingen in de eertijds Gereformeerde Kerken in Nederland, maar de houding tegenover de
Gereformeerde Oecumenische Synode (GOS) en ten aanzien van andere buitenlandse contacten wordt
bepaald door de eigen situatie en wat men in de die situatie als schriftuurlijke roeping ziet, en niet door
Nederlands-kerkelijke verhoudingen.
De vraag die in deze situatie onder ogen moet worden gezien, is: zijn wij verantwoord indien wij weigeren in
gemeenschap te treden met kerken die wij overigens herkennen als zusterkerken, zolang niet alle contact met
de GOS is verbroken en eveneens ieder ander contact dat op het aangegeven punt van gelijksoortig karakter
is.
Deputaten stellen uw vergadering dan ook voor, in zo nauw mogelijke aansluiting aan de formulering van
Berkel en Rodenrijs, le volgende uitspraak te doen, welke ook zou kunnen dienen ter adstructie van de door
uw vergadering te benoemen deputaten CBK.
1. Kerkelijke correspondentie met buitenlandse kerken houdt in het elkaar over en weer erkennen als
zusterkerken in de Heere Jezus Christus en een ouderhouden van contact dat overeenkomt met deze
erkenning;
2. Het aangaan van deze correspondentie wordt belemmerd, wanneer een kerkengroep in het buitenland
harerzijds gemeenschap onderhoudtofwil tot stand brengen met kerkengroepen in Nederland of
daarbuiten, tussen welke onderling geen kerkelijke gemeenschap mogelijk is;
3. Wanneer in contact met kerken in het buitenland blijkt dat er reeds contacten zijn met kerken,
waarmee de Gereformeerde Kerken in Nederland geen kerkelijke correspondentie of gemeenschap
hebben, dan zal steeds naar de aard van de situatie deze zaak onder de aandacht van die kerkengroep
worden gebracht;
4. De generale synode zal van geval tot geval beslissen, hoe gehandeld behoort te worden in
overeenstemming met de Schriftuurlijke belijdenis van de Heidelbergse Catechismus, Zondag 21 en de
artikelen 27 tot 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, en met in acht neming van die besluiten die in
verband met artikel 86 Kerkorde door de generale synoden sinds 1892 genomen zijn.
4.2. Een Gereformeerde Internationale Synode?
De deputaten van The Reformed Churches of Australia voor correspondentie met de buitenlandse kerken
hebben in hun brief van 11 maart 1977 de volgende voorslag gedaan: 'een oecumenische synode te
houden,ofeen sessie op een generale synode waarbij dan alle kerken vertegenwoordigd kunnen zijn, Afrika,
Australië, Canada, Nederland en (Korea). Het lijkt ons van groot belang om zo eens samen te spreken en
mondeling contact te hebben, als kerken die op dezelfde grondslag staan'.