Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

vaste gedachte gevormd bij het onderscheiden tussen 'beleidszaken' en specifiek ambtelijke aangelegenheden.
Maar een algemeen geldige en nauwkeurig uitgedrukte omschrijving van wat tot
'algemeen beleid' kan behoren, bestaat niet. Als men strijden wil, kan dit inderdaad moeite
geven. Depp. menen dat het niet mogelijk is een waterdichte formulering te geven, die het veld
van de samenwerking probleemloos afgrenst, zowel naar de zijde van de kerkeraad als naar de
vergadering van de diakenen.
In het voorstel van R.3.g. ligt als veiligheidselement, dat uiteindelijk de kerkeraad beslist wat
voor de vergadering met de diakenen in aanmerking komt. Dit kan naar het oordeel van depp.
als juist aanvaard worden, omdat bij de ouderlingen en de predikanten, naar de Schrift de verantwoordelijkheid
ligt voor het koers houden van de gemeente. Wanneer dit element in het
artikel wordt opgenomen, kan de opsomming bekort worden. Depp. hebben dan voorkeur voor:
'wat naar het oordeel van de kerkeraad tot het algemeen beleid gerekend kan worden', boven
'wat door de kerkeraad zal worden aangewezen'. De mogelijkheid blijft dan open, dat ook door
de diakenen om behandeling van een zaak verzocht kan worden, terwijl de kerkeraad niet een
zaak van opzicht en tucht of een zuiver diaconale aangelegenheid voor behandeling kan
'aanwijzen'.
Voorstel:
In alle kerken zal een kerkeraad zijn, die bestaat uit de predikant(en) en de ouderlingen. Hij zal
regelmatig bijeenkomen onder voorzitterschap van de predikant of van de predikanten bij toerbeurt.
De kerkeraad zal eveneens regelmatig met de diaken vergaderen. Deze vergadering zal de za-ken
behandelen die de kerkorde daarvoor aanwijst, de materiële aangelegenheden van de kerk, het
financieel beheer en alles wat naar het oordeel van de kerkeraad tot het algemeen beleid gerekend kan
worden.
39. Artikel 38b (rapport 1976, art. 39, p. 13)
Het oude artikel 38b werd door depp. in hun eerste rapport onveranderd weer opgenomen.
R. a. Een kerkeraadscommissie signaleert in de voorstellen van depp. een tegenstrijdigheid. Enerzijds
kiezen zij principiëel voor de opvatting van de diakenen niet tot de kerkeraad behoren,
anderzijds laten zij het van het aantal ouderlingen afhangen of diakenen mee tot de kerke-raad
kunnen worden gerekend.
b. Een kerkeraad vraagt of het wel verantwoord is, de oude bepaling te handhaven. Depp. stellen
zelf immers dat tegen vermenging van de ambten steeds gewaakt moet worden. Mag men van
dit beginsel afwijken terwille van practische moeilijkheden?
c. Een andere kerkeraad citeert breed uit wat depp. gezegd hebben over het gescheiden houden van
de ambten en gaat materieel in op de vraag, of diakenen op rechtmatige wijze kunnen
deelnemen aan het werk van de ouderlingen. De vanouds bestaande regel hiervoor wordt door
prof. J. Kamphuis in de bundel 'Altijd met goed accoord' verdedigd met de stelling, dat de
kerken, door deze bepaling op te nemen en die ten uitvoer te leggen, aan de diakenen een
bepaalde roeping geven, een opdracht verlenen, om deel te nemen in het werk van de kerkeraad.
Inzender stelt daar tegenover dat er geen andere weg openstaat om tot wettige uitoefening van
specifiek ambtelijk werk te komen. dan de weg van verkiezing door de gemeente. benoeming
door de kerkeraad en bevestiging volgens het formulier. Alleen wanneer dit alles aanwezig is,
kan een ambtsdrager werken in de overtuiging dat hij wettig door de gemeente en
mitsdien door God zelf tot de dienst geroepen is.
Wil men de diakenen via een besluit van het kerkverband laten meewerken in opzicht en tucht,
dan heeft inzender twee vragen:
1. vanwaar komt de bevoegdheid van de meerdere vergaderingen om ambtelijke bevoegdheden
te verlenen?
2. zijn alle argumenten die zijn aangevoerd om diakenen niet tot de kerkeraad te nemen en om
vermenging van de ambten tegen te gaan niet op de Schrift gegrond?
d. Voorstel (in het kader van de onder 37. R.2.c. vermelde voorstellen): 'Waar het getal van
ouderlingen en diakenen klein is, zullen de diakenen door plaatselijke regeling mede de zaken