Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

Uiteraard zullen deze punten, indien tot uitzending besloten zou worden, geregeld dienen te worden.
Maar moet dat dan op deze wijze? Want het is opvallend, dat er in beide gevallen sprake is van de
nederlandse kerken, die handelend moeten optreden. In het eerste geval, van terugzending, moeten zij
bewilligen; in het tweede geval, van terugroeping, moeten zij beslissen. Deputaten willen hier nog niet
eens zozeer spreken van bevoogding van de koreaanse kerken door de nederlandse - ofschoon dit gevaar
ver van denkbeeldig is! - als wel van het feit dat deze 'bewilliging en 'beslissing een bron van grote
moeilijkheden kan worden voor de goede verstandhouding tussen de koreaanse en nederlandse kerken.
Terugzending door de koreaanse kerken kan geschieden in het geval dat de aanwezigheid van een
leendocent ginds niet meer nodig is. Maar wie bepaalt dit? Wij menen: de koreaanse kerken. Maar als
hierin nu eens niet bewilligd wordt van nederlandse zijde? Terugzending door de koreaanse kerken kan
noodzakelijk zijn wegens wangedrag van de betrokkene. Wie beoordeelt dit? Wij menen opnieuw: de
koreaanse kerken. Maar als de nederlandse kerken nu eens oordelen dat er geen sprake van wangedrag is
en zij weigeren te bewilligen?
Terugroeping door de nederlandse keken kan om dezelfde, daareven omschreven omschreven redenen
geschieden. Maar als de koreaanse kerken nu eens niet instemmen met de nederlandse beslissing? En hoe
staat het met de betrokkene zelf in geval van terugzending of terugroeping? Is er voor hem een
beroepsinstantie? Zo ja, waar? In Korea, in Nederland of in heide landen?
c. Alleen reeds op grond van de onder a. en b. geschetste moeilijkheden ter bepaling van de positie van een
leendocent, komen deputaten tot de conclusie, dat de uitzending van een dergelijke docent kerkordelijk
onmogelijk is, en zijn zij van mening dat de nederlandse kerken zulk een nieuwe taak van verstrekkende
betekenis en verantwoordelijkheid niet op zich dienen te nemen.
De koreaanse kerken zijn zelfstandige en vrije kerken. Zij kunnen - met behulp van een nederlandse,
kerkelijke instantie, bijvoorbeeld de senaat van de Theologische Hogeschool te Kampen of de deputaten
voor de correspondentie met de buitenlandse kerken - een nederlandse theoloog benoemen aan hun
Seminary. En mocht deze zijn benoeming aanvaarden en naar Korea vertrekken, dan verbreekt hij de
kerkelijke band met zijn gemeente in Nederland en gaat een kerkelijke band met een gemeente in Korea
aan. Vanzelfsprekend kan er dan van-uit Nederland allerlei hulp, bijvoorbeeld financiële, geboden
worden. Doch een band aan de nederlandse kerken via en krachtens een 'uitzending' zou te verstrekkend
zijn.
Dit betekent dat de koreaanse kerken met de door dezen hiervoor aangewezen instanties de volle en
enige verantwoordelijkheid voor de leendocent dragen, terwijl de betrokkene zelf lid-maat van één der
koreaanse kerken wordt.
Ook zien deputaten onoverkomelijke bezwaren gelegen in het feit dat de opdracht van synodewege aan
deputaten CBK zo ver zou worden uitgebreid, dat zij als curatoren over een leen-docent toezicht zouden
gaan oefenen. Dit zou voor hen een heel andersoortige 'bevoegdheid' zijn dan hun tot nu toe is verstrekt.
Dan zou voor deze taak eerder een apart, nieuw deputaat-schap zijn in te stellen. Maar deputaten achten
ook dit niet wenselijk noch nodig, gelet op al wat hierboven is opgemerkt ten aanzien van de
zelfstandigheid en vrijheid van de koreaanse kerken.
d. Tenslotte zien deputaten hier ook geen taak voor de nederlandse kerken.
De grote en enige opdracht voor de kerk is: de verkondiging van Gods Woord. Tot dit doel heeft
Christus ook de ambten in de kerk ingesteld. En volgens art. 2 van de K.O. behoort tot deze ambten ook
het ambt der doctoren of professoren in de theologie is de heilige Schrift uit te leggen en de zuivere leer
tegen ketterijen en dwalingen voor te staan.
De nederlandse kerken hebben de opdracht om het Woord des Heren te verkondigen ook tot de
wetenschappelijke opleiding van dienaren des Woords door middel van de dienst van doctoren of
professoren verstaan blijkens de oprichting en instandhouding van de Theologische Hogeschool te
Kampen. De koreaanse kerken hebben dit ook verstaan, gezien het bestaan van het Theologische
Seminarie te Pusan. Beide kerkverbanden, het koreaanse en het nederlandse, voldoen dus aan deze
opdracht.
Maar het valt moeilijk aan te tonen, dat het nederlandse kerkverband een opdracht in dezen heeft binnen
het koreaanse kerkverband. Immers, de kèrkelijke uitzending van een kèrkelijke leendocent betekent dat
een kerkelijke ambtsdrager naar art. 2 en 18 K.O. mede de opleiding tot de dienst des Woords in Korea
gaat behartigen. En via hem doen de nederlandse kerken dat dan.
Naar het oordeel van deputaten zouden De Gereformeerde Kerken in Nederland de grenzen van hun
'handelingsbevoegdheid' overschrijden, indien ze aan een andere dan aan hun eigen instelling tot de
opleiding voor de dienst des Woords ambtsdragers, in casu doctoren of professoren, zouden verbinden.
Ter ondersteuning van hun zienswijze attenderen deputaten op de gang van zaken bij de benoemingen