Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

zij constateert tenslotte
dat tegen het besluit van de generale synode van Kampen 1975 (Acta art. 91) de volgende bezwaren
worden ingebracht:
1. dat dit besluit in strijd met art. 82 K.O. de betreffende kerkleden in een uitzonderingspositie plaatst
tegenover andere verhuizende kerkleden;
2. dat hierdoor een zo goed mogelijke verzorging van deze kerkleden niet wordt bevorderd maar veeleer
belemmerd, omdat:
a. de thuiskerk onvoldoende op de hoogte is van liet geestelijk klimaat en de gevaren in
verpleeginrichtingen en/of gezinsvervangende tehuizen;
b. de betreffende kerkleden in het kerkelijk register van de kerk op wier grondgebied zij wonen,
moeten zijn ingeschreven om op kerkelijke zorg te kunnen rekenen en de gemeenschap der heiligen
te kunnen genieten;
c. de thuiskerk deze kerkleden uit liet oog kan verliezen, wanneer zij van inrichting naar inrichting
gaan;
3. dat de generale synode van Kampen ten onrechte geen onderscheid gemaakt heeft tussen lichamelijk
gehandicapten die altijd aanspreekbaar zijn, en verstandelijk gehandicapten die in sommige gevallen
niet en in andere gevallen wel aanspreekbaar zijn;
4. dat de band met het ouderlijk huis niet de doorslag mag geven voor de beantwoording van de vraag, tot
welke plaatselijke kerk deze kerkleden zuilen behoren. omdat het ouderlijk huis kan wegvallen c.q.
het ouderschap niet meer ten volle kan functioneren met betrekking tot deze kerkleden;
zij overweegt
1. dat art. 82 K.O. de regel stelt dat aan naar een andere gemeente vertrekkende leden een attestatie
verstrekt wordt, onder meer opdat de betreffende kerkleden goede ambtelijke verzorging blijven
ontvangen en hun plaats in de hen ontvangende gemeente verkrijgen;
2. dat eerst wanneer aangetoond kan worden, dat naar elders vertrekkende ge-handicapte kerkleden beter
de ambtelijke verzorging kunnen blijven ontvangen vanuit de kerk in de plaats van herkomst, een
uitzondering op deze regel gerechtvaardigd is;
zij is van oordeel
1. dat hetgeen de generale synode van Kampen 1975 (Acta art. 91) aanvoert onder `zij overweegt b.'
allerminst aantoont dat de regel van art. 82 K.O. en van de synode van Amsterdam 1936 niet
voldoende is voor de door de synode van Kampen genoemde kerkleden:
2. dat het besluit van de generale synode van Kampen 1975 deze gehandicapte leden in een
uitzonderingspositie plaatst die schadelijk kan zijn voor hun geestelijke verzorging, mede gelet op het
- dikwijls gevaarlijke -- geestelijke klimaat in verpleeginrichtingen en/of gezinsvervangende tehuizen;
3. dat ook voor deze gehandicapte leden der kerken die nog wel een ouderlijk huis hebben, doch elders in
een verpleeginrichting of in een gezinsvervangend tehuis worden geplaatst, de regel van art. 82 K.O.
van kracht is, tenzij het in het kennelijk belang van deze kerkleden is dat de geestelijke verzorging
blijft bij de kerk in de plaats van herkomst;
4. dat voor de materiële verzorging van de betreffende kerkleden de regel van art. 83 K.O. voldoende is
zij spreekt uit
dat de generale synode van Kampen 1975 ten onrechte heeft uitgesproken dat ook de geestelijke
verzorging van de geestelijk en/of lichamelijk gehandicapte leden der kerken die nog wel een ouderlijk
huis hebben, doch elders in een verpleeginrichting of in een gezinsvervangend tehuis worden geplaatst,
zoveel mogelijk behoort te blij-ven voor verantwoordelijkheid van de kerk in de plaats van herkomst;
zij besluit
1. a. de uitspraak van de generale synode van Kampen 1975 inzake attesten voor gehandicapte
kerkleden (Acta art. 91) vervallen te verklaren, daar de regel van art. 82 K.O. voldoende is ook
voor verhuizende gehandicapte leden der kerken, tenzij er gegronde redenen zijn om hen lid te
doen blijven van de kerk in de plaats van herkomst;
b. dat hun materiële verzorging naar de regel van art. 83 K.O. dient te geschieden;
2. hiervan kennis te geven aan adressanten, genoemd onder Bijlage 2 sub II h 1 t/m 9, 11 t/m 19.