Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

depp., niet gescheiden worden zodat in de lijn van deze gedachtengang per consequentie een
constructie naar voren komt als deze: ouders behouden de kerkelijke verantwoordelijkheid
t.a.v. hun kinderen en beschikken voor hen wat het kerklidmaatschap betreft, ook wanneer
zij volgens de burgerlijke wet de ouderlijke macht over hen niet meer bezitten.
4. De stelling dat de ouders (evt. voogden) verantwoordelijk blijven kan kerkrechtelijk zo geen
stand houden.
Iets anders is dat ouders zich van Godswege verantwoordelijk blijven weten om naar
vermogen hun kinderen de rechte weg te doen zien en bewandelen, zodat zij de handen niet
van hen af trekken.
Kinderen die in de weg van de Here willen gaan, geven geen problemen op dit punt. Als zij
bij meerderjarigheid, maar nog voordat ze belijdenis gedaan hebben, vertrekken, komt de
vraag wie precies het doopattest kan en moet aanvragen niet aan de orde. Zijzelf of hun
ouders kunnen verzoeken om verzending van een doopattest. Kinderen die de Here niet
gehoorzaam zijn, gaan hun eigen weg. Ze zijn dikwijls het huis uit of zelfs al getrouwd. De
kerkeraad kan de ouders niet kerkelijk verantwoordelijk stellen.
Eén van onze predikanten schrijft in Dienst, 1977 no. 5, p. 12 over de verhuizing van
volwassen doopleden:
'Door hun verhuizing houden zij op lid te zijn van de gemeente in hun oude woonplaats. Ze
worden echter niet automatisch, door overschrijving, lid van de kerk in hun nieuwe
woonplaats. Ze behoren zich daar bewust bij de kerk te voegen en onder opzicht te stelen.
Doen ze dat niet, dan houden ze daardoor metterdaad op lid van de Kerk te zijn. Het is dan
ook onjuist, wanneer een kerkeraad, zonder dat de betrokkene daarom heeft gevraagd, een
doopattest verzendt naar een andere Kerk'.
5. Deze predikant baseert zich op de uitspraak van de g.s. Sneek 1939 in het kader van de
richtlijnen voor tucht over doopleden, die hij volkomen duidelijk acht.
Geciteerd wordt: 'Vertrekt het dooplid zonder eenige kennisgeving, dan zal, zon mogelijk
aan de ouders, en in elk geval aan den kerkeraad der gemeente, waarheen het dooplid
vertrokken is, daarvan bericht gezonden worden, met verzoek om tot deze aanvraag op te
wekken. Blijft het dooplid weigerachtig, dan moet met droefheid worden geconstateeerd, dat
het daadwerkelijk met de kerk des Heeren gebroken heeft, waarvan aan de gemeente,
waartoe het dooplid het laatst behoorde, mededeling zal worden gedaan'.
6. Depp. merken op dat de verantwoordelijkheid voor de aanvraag om verzending van een
doopattest in dit betoog geheel bij het dooplid zelf wordt gelegd.
In deze geest spraken ook depp. in hun rapport-1976, p. 17: 'Volwassen doopleden ... dienen
.. . bij vertrek zelf een doopattest aan te vragen'.
Depp. schreven t.a.v. niet-volwassen doopleden: 'van een zelfstandig zich voegen bij de kerk
ter plaatse kan bij hen nog geen sprake zijn, omdat zij nog geen belijdenis des geloofs
gedaan heb-ben'. Hiermee hebben depp. echter niet willen suggereren, dat volwassen
doopleden zich wèl zelfstandig bij de kerk in hun nieuwe woonplaats kunnen voegen. Hun
gedachtengang was, dat zulke doopleden zelf het attest zouden aanvragen en dat de
kerkeraad dit dan zou opzenden naar de plaats van vestiging.
7. Depp. Wijzen er ook op dat in de Richtlijnen van de g.s. Sneek 1939 vóór het onder 5.
geciteerde gedeelte nog een alinea staat. Deze luidt:
'Wanneer een volwassen dooplid naar elders gaat vertrekken zal de kerkeraad zoo het
dooplid zelf of zijn ouders (curs. depp.) dit verzoeken, een duidelijk attest zenden aan de
kerk. waarheen hij vertrokken is'.
De Richtlijnen munten op dit punt niet uit in helderheid. Ze blijken de verantwoordelijkheid
niet beslist te leggen bij het dooplid zelf, zoals het betoog onder 4. zegt, en ook niet beslist
bij de ouders. Als één van beide maar de aanvraag doet, is dat voor de kerkeraad voldoende.
Alleen voor het geval er geen enkele kennisgeving komt, volgt dan de regel dat bij het
dooplid zelf op het aanvragen moet worden aangedrongen.
Zo wordt echter het probleem van de kerkelijke verantwoordelijkheid niet duidelijk
opgelost.
8. Ook bij nadere bezinning blijven depp. van oordeel dat het onjuist is, te stellen: volwassen
doopleden die vertrekken, behoren zich bewust bij de kerk in hun nieuwe woonplaats te voe