Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

eslissing en verantwoordelijkheid blijft bij de kerkeraad, waartoe de diakenen niet behoren.
f. Bezwaar, dat in lid 1 van het voorgestelde artikel geen agendum voor de kerkeraad wordt genoemd
(voor de kerkeraad met diakenen gebeurt dit wel). Dit zou aldus kunnen worden aangevuld: om te
handelen over de zaken die hun ambt betreffen'.
g. Bezwaar tegen de terminologie in lid 2 van het voorgestelde artikel'; 'om de zaken van algemeen
beleid ... enz. te behandelen'. Wat valt onder 'algemeen beleid'?
Zaken als: keuze voor of tegen de kerkelijke samenleving, besluit tot aanvaarding van uitspraken
inzake de doop van geadopteerde kinderen, het stemrecht van de zusters der gemeente, de
uitsluiting van een kerk uit het verband, de schorsing van ambtsdragers door een synode, enz.?
De formulering 'zaken van algemeen beleid' wordt onaanvaardbaar geacht, 'wijl bron van strijd en
conflict en moeite'.
Voorgesteld wordt:
'De kerkeraad zal eveneens regelmatig bijeenkomen samen met de diakenen. In deze vergaderingen
zal worden gehandeld over de beroeping, de emeritering en het ontslag van dienaren des Woords en
over de verkiezing van de ouderlingen en diakenen, over de algemene regelen voor de verzorging
van de behoeftigen, het houden van collecten, het financiëel beheer en alle stoffelijke
aangelegenheden van de kerk, de verdeling van de gemeente in wijken en over al wat verder door
de kerkeraad zal worden aangewezen'.
M.1. a. De kritiek in R.1.a. heeft betrekking op een onderdeel uit de jarenlange discussie over de
betekenis van art. 30 N.G.B. voor de positie van de diakenen t.o.v. de kerkeraad. Depp. slo
ten zich hier aan bij het oordeel van prof. P. Deddens, dat uit het woordje 'quasi' niet kan
worden afgeleid wat dr. F. L. Rutgers daaruit meende te kunnen afleiden.
Het is depp. niet duidelijk op welke wijze zij Schriftbewijs zouden moeten voeren over de
betekenis van een bijwoord in de latijnse tekst van de geloofsbelijdenis.
b. Depp. gaven informatie over de stand van zaken in de herziene kerkorden, bedoeld in R.1.b.
Het ging hun hierbij om de verwarring die zich daar manifesteert over het deelnemen van
diakenen aan opzicht en tucht en over hun afvaardiging naar meerdere vergaderingen. Het
vermoeden dat men ginds tot besluitvorming gekomen is op grond van rechtstreeks
Schriftbewijs komt depp., reeds in het licht van hun summier overzicht van standpunten bij
vroegere en latere canonici en dogmatici, onwaarschijnlijk voor. Het is, zover depp. weten,
nog niemand gelukt een rechtstreeks Schriftbewijs aan te voeren voor de kerkrechtelijke
positie van de diakenen t.o.v. de kerkeraad.
c. Wat R.1.c. betreft: depp. gaven getrouw verslag van hun onderlinge verhouding. Het was
waar, dat zij niet geheel eenstemmig waren in de kwestie van art. 30 N.G.B. t.o.v. art. 37
K.O. Maar het was even waar, dat zij allen van oordeel waren de kerken te kunnen dienen
met een voorstel, zonder over die kwestie een uitspraak te doen
Als men de waarheidsliefde van depp. niet in twijfel trekt, kan de indruk niet zijn dat hier
een meerderheidsvoorstel is doorgegeven. Het was, bij de gegeven eenstemmigheid op het
aangewezen punt, niet nodig dat er een minderheidsvoorstel als alternatief werd gesteld.
2. a. De conclusie van depp., dat het gereformeerde kerkrecht gestructureerd is rond het college
van opzicht en tucht, wordt in R.2.a. niet aangevochten.
Maar maken depp. van deze stand van zaken, van dit feit, nu geen norm? En dat nog wel
zonder de Norm aan het woord te laten komen?
Depp. zijn niet blij met een dergelijke reactie. Zij achten haar niet rechtmatig. Wie de zware
woorden wil gebruiken dat 'de Norm zelf' niet gehonoreerd wordt, behoort op zijn minst
enkele Schriftgedeelten als voorbeeld te noemen van gegevens, die verwaarloosd zouden
zijn. Depp. menen echter met hun accent op het college van opzicht en tucht wel degelijk op
de lijn van de Schrift te staan, zoals deze de ambtsopdrachten en de verantwoordelijkheden
aangeeft.
aa. Het oefenen van opzicht en tucht is opgedragen aan oudsten (ouderlingen)-opzieners. Het
omvat het toezien op, het weiden en hoeden van, het waken over, het zorgen voor, het
besturen van de gemeente.
Hand. 20: 17, 28; 1 Tim. 3: 5; 5: 17; 1 Petr. 5: 2 ('leiding geven' in 1 Tim. 5: 17 is
hetzelfde begrip als 'bestieren' in 1 Tim. 3:5).