Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

vermaningen vastknopen.
Juist met het oog op hen, die buiten zijn, mag men niet uit de orde van de samenleving treden. Men moet in
tegendeel in die orde blijven om zó te laten zien wat het nieuwe leven is en vermag. We denken aan 1 Thess.
4: 11, 12; 5: 14; 2 Thess. 3: 6, 7, 11, vgl. ook 1 Tim. 1: 9 en Tit. 1: 6, 10.
De Heilige Geest, die het leven overzet in de vrijheid van Christus, heeft geen relatie met revolutionaire
vrijheidsbewegingen, die de menselijke orde minachten of omverstoten. De Heilige Geest begeert de 'rust' en
dat is het tegendeel van de revolutie, vgl. 1 Thess. 4: 11; 2 Thess. 3: 12. Hetzelfde woord komen we tegen in
1 Tim. 2: 2 en 11. 'Rust' is het kenmerk van het 'op eigen plaats' en 'bij eigen werk' blijven; het is blijk van en
voorwaarde voor het zich ongehinderd geven aan de taak die de Here aan ieder heeft geschonken.
Op deze gelovige, aktieve 'onderwerping' in vrees en eerbetoon mag veel loon verwacht worden. Want wie
zich weet te vernederen voor God, en daarom ook voor de mensen, zal verhoogd worden (1 Petr. 5: 5, 6).
Ten diepste is deze houding vrucht van de liefde; dat is zeker het geval, wanneer het het huwelijk en de
broederschap betreft: Rom. 13: 8; 1 Petr. 2: 13; Tit. 2: 4, 5, vgl. ook Phil. 2: 12 in verband met 2: 1-4; 1 Petr.
1: 17, 22.
Als antwoord mag dan ook eer (1 Petr. 3: 7) en liefde verwacht worden (Ef. 5: 25-33; Kol. 3: 19).
3.2.4. Terugkerend tot de eis van de 'onderwerping' en het 'ondergeschikt zijn (blijven)' mogen we
konkluderen, dat de Schrift in deze eis van de gelovigen niet een passieve levenshouding vraagt (hoe zou
men zich dat b.v. ten aanzien van het 'elkaar onderdanig zijn' in Ef. 5: 21 moeten voorstellen?), maar hen
oproept tot geloofsaktiviteiten in de menselijke samenlevingsverhoudingen met het oog op de presentie van
Christus, de Heer van de gemeente.
Het is voor het gehele christelijke leven. de stijl en de toekomst daarvan, van groot belang om nauwkeurig te
letten op deze apostolische voorschriften. Want hier mag niet geschonden worden. De handen van de (grote
en kleine) tyrannen mogen zich niet van deze eis meester maken; tegelijk is waar, dat hij ook beschermd
moet worden tegen de demokraten, die in het kader van een zgn. vrijheidsbeweging deze eis als een stukje
oud-christelijke folklore voorstellen.
In beide gevallen wordt een aanslag gepleegd op de kostbare en kwetsbare zaak van het nieuwe leven, het
leven door de Geest en in de gemeenschap van Christus voor het aangezicht van God. Alleen het zorgvuldig
bewaren van deze zaak geeft eer aan Christus en toekomst aan de kerk.
3.3. 3. Wanneer wij ons thans verder beperken tot de plaats en funktionering van de vrouw in de menselijke
relaties, wil dit zeggen, dat men de vrouw niet eert door haar te roepen tot taken, die buiten haar kompetentie
vallen en haar verplichten haar plaats te verlaten. Daarom is het antwoord op de vraag,of de kerkeraad de
zusters der gemeente mag en moet betrekken in de verkiezingsaktie, van veel betekenis voor de stijl en
voortgang van het nieuwe leven, zoals dat zich ook in de orde van het gemeentelijke leven wil vertonen.
3.3.1. De vrouw behoort in het huwelijk haar plaats te weten en steeds opnieuw die plaats van harte in te
nemen. Op die plaats is zij veilig en kan zij zichzelf zijn, d.w.z. funktioneren overeenkomstig het levensplan,
dat God haar meegaf vanaf de schepping.
Deputaten achten het niet tot hun taak te behoren een brede beschouwing te wijden aan het spreken van de
Schrift over het huwelijk. Zij brengen deze zaak slechts ter sprake, omdat en voorzover zij het 'zich
onderwerpen' raakt.
Naar hun inzicht in deze zaak zijn man en vrouw als gelijkwaardige schepselen van God aan elkaar gegeven,
opdat zij samen de Here zouden dienen en elkaar zouden behulpzaam zijn in de trouw, die God vraagt
terzake van alle dingen, die tot het tijdelijke en eeuwige leven behoren. De Here wil in Zijn kerk, de
gemeente van het verloste volk, Zijn Schepperswil geëerbiedigd zien.
De verlossing is niet een afbraak van geschapen strukturen, maar het heilzame herstel daarvan. Er is geen
gehoorzaamheid aan de Schepper en Verlosser denkbaar, die ten koste gaat van de eerbiediging van de door
Hem geschapen 'natuur' (1 Kor. 11: 13-15; 14: 35 b).
Als gelijkwaardige schepselen voor God staande, funktioneren man en vrouw elk op eigen wij-ze en in eigen
ambt en overeenkomstig eigen mogelijkheden.
Deze diversiteit in funktioneren is de zin, de kracht en de glans van het huwelijk.
Ten aanzien van dit funktioneren valt te spreken van een 'voorgaan' van de man en een 'volgen' van de
vrouw. De 'onderschikking' heeft betrekking op déze zaak. De vrouw is uit de man en vanwege de man (1
Kor. 11: 8, 9 met verwijzing naar Gen. 2: 22 vv.). Slechts heeft de man te bedenken, dat dit 'voorgaan' niet
ontaarden mag in 'bevelen' of 'tyranniseren'. Dan wordt de man een slechte baas en de vrouw een vernederde
slavin. Hoe zou dit aangenaam kunnen zijn aan God? Het 'voorgaan' is een 'voorgaan in liefde, respekt en
dienstbetoon' en het 'vol-gen' is een 'volgen in liefde, respekt en dienstbetoon', zoals de Schrift leert in Ef. 5:
22-33; 1 Petr. 3: 7; Kol. 3: 18, 19 en Tit. 2: 4, 5.
Zij leven immers samen voor het aangezicht van Christus? Dat betekent: ook de man heeft een Hoofd en kan