Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

Enige lastige regels, nader uitgewerkt
1. Zelfstandige naamwoorden die God en Christus noemen, worden met een hoofdletter geschreven.
God, Vader, Schepper, Zoon, Jezus, Christus, Verlosser, Koning, Heilige Geest, Voorspraak, Parakleet.
Moeilijke grensgevallen doen zich voor bij metaforen. Is er geen nadere bepaling, dan krijgt de metafoor
de hoofdletter. Als er wel een nadere bepaling is, dan de gewone letter gebruiken. Bijv.: Het Lam, Het
lam Gods. Toch geen hoofdletter in: Ik ben de ware wijnstok; Ik ben de deur, waar een enkele eigenschap
genoemd wordt.
Problemen op dit gebied moeten in de werkgroepen genoteerd worden, om daarover later gezamenlijk een
afspraak te maken.
2. Persoonlijke voornaamwoorden die God en Christus aanduiden, worden met een hoofdletter geschreven,
andere voornaamwoorden niet. Dit is conform het tekstbeeld van de vertaling van het NBG.
Dit alles bidden wij U in de naam van uw Zoon ..
Bij versterkte vormen en wederkerende voornaamwoorden:
Hijzelf, Zich, Zichzelf - tegenover het aanwijzende voornaamwoord: zelf.
3. Zelfstandige naamwoorden die de Heilige Schrift noemen, worden met een hoofdletter geschreven.
Bijbel, Woord, Schrift, Evangelie, Oude/Nieuwe Testament, Wet en Profeten (als naam voor het Oude
Testament).
Een kleine letter krijgen kernwoorden als:
naam van God, rijk van God, koninkrijk der hemelen, kerk, paradijs, sabbat; sacrament, besnijdenis,
doop, avondmaal;
artikel(en), christelijk, christen, dienaar, goddelijk. verbond, wet.
4. De beperkende bijvoeglijke bijzin wordt niét, de uitbreidende bijvoeglijke bijzin wordt wél voorgegaan
door een komma. Beide worden wel gevolgd door een komma of een zwaarder rustteken. Het oude
kerkboek hield zich niet aan deze regel.
Beperkende bijvoeglijke bijzinnen beperken het antecedent tot wat in de bijzin omschreven wordt.
De leerlingen van klas drie die de trein missen, worden met een bus opgehaald. (Een aantal leerlingen is
nu waarschijnlijk bedoeld).
Uitbreidende bijvoegelijke bijzinnen voegen een notie aan het antecedent toe, die niet onmisbaar is.
De leerlingen van klas drie, die de trein missen, worden met een bus opgehaald. (Het zijn nu alle
leerlingen van de derde klas. Het moet al bekend zijn, dat zij de trein missen).
5. Staat een dubbele punt voor een opsomming, verklaring of toelichting, dan volgt er geen hoofdletter op.
Woorden als want en namelijk hebben dezelfde functie als de dubbele punt en sluiten het gebruik van de
dubbele punt uit. Wel gaat een komma aan deze woorden vooraf. De dubbele punt luidt ook een directe
rede in en deze begint wél met een hoofdletter. Afgesproken werd de directe rede van citaten cursief te
laten drukken in het prozadeel van het kerkboek en enkele aanhalingstekens bovenaan te gebruiken in
poëzie-teksten.
6. De voornaamwoordelijke bijwoorden, samengesteld uit er, hier, daar, waar + bijwoord, worden aan
elkaar geschreven.
Dus: erop, ertoe, ermee, hieraan, daarop, waarover.
7. De buigings-n levert problemen bij poëzie-teksten: een lettergreep kan niet weggelaten worden. De
werkgroep voor de psalmen heeft de `n' overal weggelaten, terwijl de `e' bleef staan. De gezangen hebben
de `en-uitgang' vaak gehandhaafd, maar hier zijn fouten gemaakt in het oude systeem. De werkgroepen
voor psalmen en enige gezangen zuilen hierover nader met elkaar spreken en tot eenheid trachten te
komen.
Verdere afspraken:
A. Over de spelling van HEERE of HERE en het gebruik van Here of Heer:
1. De spelling HERE wordt gebruikt, als het over Jahweh gaat. De spelling met vijf hoofdletters wordt
afgewezen.
Bij het drukken moet de eerste letter in grootkapitaal, de overige drie letters in kleinkapitaal.
Argumenten:
Het unieke van deze naam voor Jahweh komt in de spelling met vier hoofdletters volledig tot zijn
recht.
De vertaling van het NBG gebruikt ook de vier hoofdletters. Er is geen reden hiervan af te wijken. De
dubbele `E' is op geen enkele wijze functioneel.