Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

BIJLAGE 11a
Rapport
van het bezoek van de deputaten ds O. J. Douma en ds P. van Gurp aan Ierland en Schotland,
26 augustus - 1 september 1976.
De generale synode van Kampen droeg de door haar benoemde deputaten voor de correspondentie met de
buitenlandse kerken op 'zo nodig te komen tot een mondelinge samenspreking met The Evangelical
Presbyterian Church in Ireland en The Free Church of Scotland'. De deputaten CBK besloten daarop de
deputaten Douma en Van Gurp af te vaardigen tot zo'n samenspreking.
Van donderdag 26 augustus tot maandag 30 augustus verbleven deputaten in Belfast; van maandag 30
augustus tot woensdag 1 september in Edinburgh.
Ierland
1. Contacten tot dusverre
De contacten met de EPC dateren van 1970. Ze bouwen voort op contacten welke ds J. J. Arnold en br. B.
Doornbos hadden met Rev. Wm. J. Grier. In de loop der jaren werd heel wat informatie uitgewisseld over het
kerkelijk leven.
Aan de synode te Kampen rapporteerden deputaten, dat naar hun oordeel een mondelinge samenspreking
mogelijk de laatste belemmeringen kan wegnemen om te komen tot kerkelijke correspondentie.
Zoals vermeld, besloot de synode deputaten tot zo'n mondelinge samenspreking te machtigen.
2. Bijzonderheden van deze kerken
a. Iets uit de geschiedenis. Voor de duidelijkheid worde hier nog iets gereleveerd uit het rapport van
deputaten CBK aan de synode te Hattem.
De EPC is in 1927 ontstaan als gevolg van een conflict in de Irish Presbyterian Church. Oorspronkelijk
heette zij Irish Evangelical Church, later nam zij de huidige naam aan.
Na de eerste wereldoorlog stak het modernisme de kop op in de Irish Presbyterian Church. Er werden
pogingen ondernomen het ondertekeningsformulier voor predikanten te verzwakken. In 1926 diende Rev.
James Hunter een aanklacht in tegen leringen van Prof. J. E. Davey, onder meer inzake de verzoening en
de onfeilbaarheid van de Heilige Schrift. De Belfast Presbytery behandelde deze aanklacht eerst. De zaak
werd in comité behandeld, publieke bespreking ervan werd verboden. Prof. Davey werd vrijgesproken.
Rev. Hunter beriep zich op de synode. De notulen van de zittingen van de Belfast Presbytery werden aan
de leden der synode toegezonden, echter de toespraken van Rev. Hunter voor de Presbytery werden er uit
gelaten. Met grote meerderheid (707-82) wees de synode de aanklacht af. Daar Rev. Hunter zich niet
gehouden had aan het bevel tot geheimhouding van deze zaak, werden er deputaten benoemd om verder
met hem te handelen.
Voor het zover kwam, scheidde Rev. Hunter in juli 1927 zich af. Wat voor hoop is er voor de kerk, zo
vroeg hij zich af, wanneer de predikantsopleiding in handen is van modernisten? 15 oktober 1927 werd
besloten de kerk opnieuw te institueren. Het was slechts een kleine groep die daartoe besloot. Wat willen
deze amechtige Joden, werd er gespot; hun kerk valt uit elkaar, wanneer hun leider wegvalt (Rev. Hunter
leefde tot 1942), het is de spelonk van Adullam. Maar wie veracht de dag der kleine dingen?
b. enkele gegevens. Er zijn 9 gemeenten. Ze liggen in en rond Belfast. Totaal ± 1000 zielen. Deze
onderhouden 6 predikanten, 1 emeritus-predikant en 1 medewerkster op het zendingsveld (Peru,
zendingsveld van de Free Church).
De plaatselijke gemeenten zijn zelfstandig. Er is een General Council, welke optreedt tussen twee General
Assemblies. Deze beslist o.m. over de toelating tot het predikambt. Wat de contacten betreft: nog is de
EPC lid van de Gereformeerd Oecumenische Synode. In het kader van dat lidmaatschap heeft men dan een
soort correspondentie met de kerken, welke eveneens lid zijn van die synode, met uitzondering van de
Gereformeerde Kerken - synodaal. De studenten in de theologie worden opgeleid in Edinburgh aan het
Seminarie van de Free Church of aan het Westminster College van de OPC (momenteel studeert daar een
student Sam. Watson uit de EPC).
Men werkt samen met de Free Church met betrekking tot de zending in Peru.