Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

gemeenteleden, maar om de stem van de gemeente.
De gemeente is daarbij bezig om op bepaalde wijze gestalte te geven aan haar gehoorzaamheid, die
in 1 Kor. 16: 16, 18 en 1 Thess. 5: 12, 13 van haar wordt gevraagd.
3.5.2. b. De gemeente regeert in dit alles niet zichzelf, als ware zij een vereniging, die zichzelf een bestuur
kiest.
De gehele aktie staat onder leiding van de kerkeraad, die daarin de gemeente dient in Christus'
Naam bij het effektueren van haar recht-tot-spreken in deze zaak.
3.5.3. c. De gehele aktie is een door de kerkeraad geleid gemeenschappelijk handelen van kerkeraad en
gemeente, opdat overeenkomstig de belofte van de Heilige Geest en door de kracht van het gebed
der gemeente de wil van Christus terzake van de voorziening in de ambtelijke diensten moge
blijken. De gemeente geeft daarbij uiting aan haar wil en bereidheid om zich aan de gekozenen te
'onderwerpen' en in hen aan Christus (vgl. Ef. 5: 21: 'in de vreze van Christus'; 1 Kor. 16: 16, 18 en
1 Thess. 5: 12, 13 en slot van art. 31 N.G.B.).
Ook de stemmende mannen oefenen geen 'gezag', maar helpen mee het gezaghebbend beleid van
Christus aan het licht te brengen. Christus' regiment over de broeders, die gekozen (en niet gekozen
worden) en over heel de gemeente wordt aan het licht gebracht op kerkelijke wijze.
3.5.4. d. De kerkeraad respekteert bij voorbaat de keus van de gemeente voor zijn eigen definitieve
besluitvorming. Ook dat is een zaak van 'eren' van de gemeente. Het is niet een administratieve
demokratische spelregel (de helft-plus-één beslist), maar het is een erkennen van de inwoning van
Christus in de gemeente en van de kracht, die aan de samenstemming van de gemeente naar
Christus' belofte eigen is.
Het is dus ook niet de kracht van de stem van de zusters, maar de door de kerkeraad gerespekteerde
en door Christus verleende kracht van de gemeente, waardoor de stemming beslissend is voor de
verdere besluitvorming.
3.5.5. e. De apostel verbiedt aan de zusters der gemeente het spreken op eigen autoriteit en het spreken tot de
gemeente. Dan loopt de vrouw, van haar plaats weg en gaat zij tegenover de gemeente en dus ook
tegenover de man staan.
Wanneer echter de kerkeraad de zusters roept om haar inzicht in het beleid van Hem, die
ambtsdragers aan Zijn gemeente geeft, via haar stem bekend te maken, roept hij haar niet op tot het
verlaten van haar plaats, maar tot een spreken op haar plaats, die zij als gemeentelid en naast haar
man heeft. Ook zij vormt mede de 'stem' van de gemeente. Zij spreekt niet tot de gemeente, maar
samen (met haar man en) met de gemeente.
3.5.6. f. Deputaten achten in het licht van het voorgaande de tot nu we gevolgde praktijk der kerk om de
zusters der gemeente te doen meespreken in het opgeven van namen voor de groslijst dan ook een
volkomen schriftuurlijke praktijk.
Ongetwijfeld is dit ook een vorm van 'spreken' in het midden der gemeente.
De kerkeraad acht zich gerechtigd en verplicht tot het vragen van namen, die zo mogelijk ook
worden opgegeven 'met redenen omkleed'. De kerkeraad respekteert daarin de gemeente als een
volk van mondige kerkleden, die kunnen en mogen 'omzien' en inzicht hebben in de gaven en
geschiktheden, die Christus in de gemeente geeft. De zusters kunnen en mogen een oordeel hebben
over deze gaven van broeders en zij mogen dit oordeel ook bekend maken.
3.5.7. g. Evenmin is ooit bezwaar gemaakt tegen het 'spreken' van de zusters der gemeente bij de approbatie.
Zeer vaak geschiedt dit spreken door 'zwijgen', maar dit is een ander zwijgen dan in 1 Kor. 14 en 1
Tim. 2 is bedoeld. Daar ziet het zwijgen op 'luisteren'; bij de approbatie gaat het om 'stilzwijgend
instemmen' en dat is een veelzeggend zwijgen. Ook de mannen zwijgen, wanneer zij instemmen en
de vrouwen zijn niet verplicht tot zwijgen; zo nodig mogen en moeten zij spreken. Hetzelfde valt te
zeggen van de inschakeling van de zusters der gemeente bij de oefening van de kerkelijke tucht.
3.5.8. h. Daarom zijn deputaten van oordeel, dat het respekt voor de apostolische bevelen terzake van het
optreden' van de vrouw in de gemeente de kerkeraad niet verplicht tot het halveren van de
gemeente, wanneer het gaat om de verkiezing van ambtsdragers. Het woord van het
bevestigingsformulier: 'wettig door Gods gemeente en mitsdien door God zelf geroepen' zal
integendeel aan inhoud en diepte winnen, wanneer zoveel mogelijk mondige leden van de mondige
gemeente, in alle stadia van de procedure, meewerken aan het tot stand komen van deze roeping.
4. Konklusies
4.1. 1. Terzake van het karakter van het handelen van de gemeente bij de verkiezing van ambtsdragers.