Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

Heeft de kerk ambtsdragers nodig, dan mag zij die verwachten uit de handen van Hem, die uit Zijn rijkdom
al het nodige schenkt aan Zijn gemeente (Ef. 4: 7-11).
Wij weten, dat deze Christus voor Zijn regering ook mensen wil inschakelen. Dat mag een kenmerk heten
van Zijn genadig bestel, dat Hij, die de Heilige Geest voor de Zijnen verwierf en aan de Zijnen schonk,
ménsen wil en kan gebruiken voor Zijn Geestelijke regering (vgl. Calvijn, IV, 3, 1 vv).
De regerende Christus presenteert Zich op déze wijze onder ons. Deze regering-door-mensen zal
vanzelfsprekend het beeld van Christus' regering moeten vertonen in wijsheid, liefde. vrede, zorgzaamheid,
waakzaamheid, kracht, gerechtigheid.
Christus geeft herders aan Zijn gemeente (Ef. 4: 11): mannen die voorop lopen. verzorgen, beschermen,
vergaderen.
Christus geeft voorgangers aan Zijn gemeente (Hebr. 13: 7, 17, 24 en Hand. 15: 22), die door de bediening
van het Woord, de zielszorg en de profetie (vgl. Hand. 15: 32) de gemeente de weg wijzen, haar bemoedigen
en versterken. Overeenkomstig Christus, bevel en oordeel gedragen deze vooropIopers zich als dienaars
(Luk. 22: 26).
Christus geeft regeerders. aan lijn gemeente de 'leidinggevend van 1 Tim 5 ; 17 vgl ook Rom 12: 8 en 1
Thess. 5: 12. Zij zijn mensen, die vooroplopen in zorgzaamheid. Zoals een vader, die leiding geeft aan zijn
huis door initiatief en waakzaamheid te tonen in de verzorging van vrouw, kinderen en personeel (1 Tim. 3:
4, 5, 12, vgl. ook 5: 14; Titus 3: 8, 14 en het verwante woord in Rom. 16: 12 beschermvrouwe, verzorgster,
patrones). Wanneer wij op grond van 1 Tim. 5: 17 plegen te spreken van 'regeer'-ouderlingen, dient dus wél
bedacht te worden
a. dat 'regeren' en 'verzorgen' vrijwel identiek zijn;
b. dat ook zij, die arbeiden in prediking en onderricht, als zodanig bezig zijn met 'regeren':
c. dat deze 'regering' niet primair bestaat in het administreren, het zorgen voor een goede gang van zaken,
maar in het herderlijk leiding geven aan de 'zielen'.
Christus heeft niet een 'technische' of 'administratieve' direktie (een 'kerkvoogdij') ingesteld náást de
pastorale werkers.
Het pastoraat is ook in het regelen van en voorzien in administratieve aangelegenheden van de kerk bezig
met zijn eigen taak en dus zullen ook alle maatregelen d c op dat niveau worden genomen. merk van het do
aai h meten vertonen.
Ook de funktie van het besturen, die als een charisma aan de gemeente wordt gegeven (1 Kor. 12: 28) is niet
een administratieve funktie. Het is de gave om 'de weg te wijzen' aan de gemeente en het vermoeden is
gewettigd, dat deze 'stuurmanskunde' door de leraars en de profeten is uitgeoefend.
Het heersen in de gemeente zoals dat in het wereldlijk regiment wordt aangetroffen. is aan niemand
toegestaan (Matth. 20: 25; Mark. 10: 42; Luk. 22: 25; 1 Petr. 5: 3).
Uit deze Schriftgegevens kan duidelijk zijn, dat alle wettige 'regerende' aktiviteiten in de gemeente het beeld
van de liefdevolle en initiatiefrijke zorg van Christus behoren te vertonen. Juist dáárom is het gevaarlijk
náást de volmacht tot bediening van het Woord (en van de sakramenten) en tot de oefening van de
christelijke tucht een derde zelfstandige kerkelijke 'macht' te kreëren, die zich speciaal zou richten op de
wetgevende funkties en de ordeningsaspekten in het gemeentelijke samenleven.
Een dergelijke idee omtrent een 'regeermacht' van deze aard heeft immers tweeërlei gevaar bij zich:
a. dat de 'ordening' in de kerk zelfstandig gaat funktioneren naast de Woordbediening en de zielszorg;
b. dat het woord 'regering' wordt uitgehold (en daarmee tevens het ouderlingschap wordt uitgehold) en tot
het oefenen van een administratieve bevoegdheid wordt.
2.5.2. 2. Ook de taal van de belijdenis verzet zich tegen de idee van een aparte regeermacht van de kerk.
Wanneer art. 30 N.G.B. spreekt van de noodzaak van regering der kerk naar de norm van de 'geestelijke
politie' van de Schrift, dan ziet deze 'politie' zeer duidelijk op wat Calvijn noemde het 'Geestelijk regiment':
de inrichting der dingen, zoals de Heilige Geest die aan de kerk schenkt en voorschrijft en waarin de
heerschappij van Christus op aarde gestalte krijgt.
De 'regering' wijst dienovereenkomstig op de konkrete uitoefening van deze genadeheerschappij over Gods
volk door de dienst van de ambtsdragers, inklusief de diakenen.
Déze regeerders regelen 66k met elkaar de zaken, die terwille van de goede voortgang van de regering
geregeld dienen te worden (art. 32-begin). Maar met name het ouderlingen-ambt gaat volstrekt niet daarin
op: veeleer vindt het zijn eigen werk in het herderlijk opzicht en de oefening van de tucht, zoals art. 30 zegt.
Met andere woorden: de ouderlingen heten niet regeerders, omdat zij allerlei dingen mogen regelen, maar
omdat zij waken over zielen.
Het is een kwalijke zaak, dat in de konstruktie van Voetius de regering geheel is ondergebracht bij de zgn.
'kerkelijke ordenings- of regeermacht'.