Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

kerkelijke correspondentie met hen is aan te gaan of dat daarvoor belemmeringen zijn. Maar dat alles
is niet nader uitgedrukt.
In dat opzicht zijn de Canadese kerken verder gegaan, zij geven een weg aan die, naar de mening van
uw commissie, begaanbaar is en enigszins te vergelijken is met de besprekingen van 1886-1892 of die
met de christelijke gereformeerden na 1946 en 1962 voor wat betreft het kerkelijk niveau van contact
en besprekingen om tot volle kerkelijke gemeenschap te komen.
Ook is het van groot belang, dat we met onze Canadese zusterkerken zoveel mogelijk overeenstemming
houden in deze zaak en de vruchten van de correspondentie met haar, die deze situaties meer
van nabij kennen ons ten nutte maken. Daarom stelt Uw commissie voor na de 3 eerste punten van
deputaten (blz. 23) aldus verder te gaan:
4. Als de generale synode na informatie contact en nauwgezet onderzoek, ook door middel van haar
deputaten, tot het oordeel komt dat deze kerken in het buitenland, naar de schriftuurlijke belijdenis van
de Heidelbergse Catechismus, Zondag 21 en de artikelen 27 tot 29 van de Nederlandse
Geloofsbelijdenis zijn te erkennen als ware kerken van de Here Jezus Christus, maar dat er voor de
kerkelijke correspondentie als de oefening van kerkelijke gemeenschap nog belemmeringen zijn - met
name van vanwege relaties met andere kerkengroepen - zal zij kunnen besluiten deze kerken de
tijdelijke relatie van 'kerkelijk contact' aan te bieden.
5. Dit kerkelijk contact zal er vooral opgericht zijn om als kerken van de Here Christus naar Zijn gebod
elkaar aan te spreken om de belemmeringen weg te nemen en zo te komen tot de kerkelijke
correspondentie als kerkelijke gemeenschapsoefening naar de aangenomen regels.
6. Dit kerkelijk contact kan naar de volgende regels worden geoefend:
a. het uitwisselen van acta of notulen van elkaars generale synoden of vergaderingen (Assem-blies)
en mededelingen van besluiten, handelingen of uitgaven van gemeenschappelijk belang vooral die
betrekking hebben op de nog bestaande verschillen;
b. voortgaande schriftelijke of mondelinge discussie en evaluatie door wederzijdse deputaten om tot
wegneming van de belemmeringen van kerkelijke gemeenschapsoefening door kerkelijke
correspondentie te komen;
c. het uitnodigen van afgevaardigden als waarnemers op elkaars generale synoden of vergaderingen
en met instemming van de andere deelnemende zusterkerken op een eventuele Gereformeerde
Internationale Synode.
7. Elke generale synode kan, zo mogelijk na advies van de deputaten beslissen of deze tijdelijke relatie
van 'kerkelijk contact' moet worden voortgezet of geleid heeft tot het aanbieden van kerkelijke
gemeenschap door kerkelijke correspondentie dan wel beëindigd moet worden.
5. Inzake de Gereformeerde Oecumenische Synode (G.O.S. of R.E.S.)
5.1. Deputaten hebben ook hun vragen over de verhinderingen van de correspondentie meermalen
toegespitst op het lidmaatschap van de G.O.S. of R.E.S. en de voorwaarde van beëindiging van
lidmaatschap E.P.C. in Ierland en The Reformed Church in Japan. Ook vragen ze opdracht te geven tot
het schrijven van een brochure ter voorlichting over de G.O.S.
5.2. Uw commissie heeft er reeds aan herinnerd, dat van het begin aan door de Gereformeerde
KerkenNederland ( (g.s, Amersfoort 1948) deelname 'aan de G.O.S. is afgewezen. Ook het
lidmaatschap van de G.O.S. van andere kerkengroepen als verhindering op de weg naar kerkelijke
gemeenschap in eigen land met de christelijke gereformeerde kerken en in het buitenland voor
kerkelijke correspondentie met de Presbyteriaanse Kerk in Korea aangemerkt door de g.s. van
Amersfoort 1967. Dit is sindsdien door generale synoden en haar deputaten bevestigd, in aansluiting
vooral aan de beide brieven van de g.s. van Amersfoort (Acta art. 190 en 251).
Uw commissie wil in aansluiting daaraan er nog op wijzen:
a. de G.O.S. pretendeert een gereformeerde oecumenische synode te zijn, die op de grondslag van de
door haar genoemde belijdenisschriften tot doel heeft te zoeken wat het meest dienstbaar is voor de
algemene opbouw van de deelnemende kerken en een gezamenlijk getuigenis te geven van het
geloof, eenmaal den heiligen overgeleverd en elkaar bij te staan in de handhaving van de
zuiverheid van de leer en reformatie van het leven.
Op deze grondslag en voor dit doel wordt dus vergaderd, rapporten opgesteld en uitspraken gedaan
mede met de syn. G.K.N., die openlijk van de Gereformeerde belijdenis afgeweken zijn en al meer
in leer, sacramentsbediening, kerkregering en tucht de weg van het Woord verlaten en bovendien
met andere leden van de G.O.S. aangesloten zijn bij de Wereldraad van Kerken en haar intern.