Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

6. Artikel 5 (acta)
M. Zie voor 'gereformeerde kerken buiten Nederland' dit rapport ad art. 9.
T. Taalkundig spreekt het meeste nu voor zichzelf. De aanhef kon behoorlijk verkort worden. In de
formulering, dat predikanten beroepen worden naar een andere kerk ligt opgesloten, dat het gaat over
dienaars 'die nu alrede in de dienst des Woords zijn'.
Voorstel:
Wanneer predikanten beroepen worden naar een andere kerk, zal de beroeping eveneens geschieden
door de kerkeraad en de diakenen, met medewerking van de gemeente en met inachtneming van de
plaatselijk vastgestelde regeling.
De kerken zullen zich houden aan de generale kerkelijke bepalingen over de beroepbaarheid
van predikanten die in de gereformeerde kerken buiten Nederland gediend hebben en over het meer
dan eenmaal beroepen van dezelfde predikant in dezelfde vacature. Kerken met één predikantsplaats
zullen beroepen met advies van de consulent die door de classis aangewezen is. Voor alle kerken geldt
dat de goedkeuring van de classis vereist is. Aan haar zullen de volgens dit artikel beroepen
predikanten een goede attestatie inzake leer en leven tonen. De eveneens vereiste goedkeuring van de
gemeenteleden is verkregen., wanneer de naam van de beroepen predikant op twee achtereenvolgende
zondagen in de kerk is afgekondigd en er geen wettig bezwaar is ingebracht.
De bevestiging zal plaats hebben in een eredienst, waarbij het daarvoor vastgestelde formulier dient
gebruikt te worden.
7. Artikel 6 (acta)
R. a. Een voorstel om het oude slot weer toe te voegen: en hij zal ook niet minder dan andere aan de
Kerkordening onderworpen zijn.
Motivering: vroeger moesten de predikanten de K.O. ondertekenen. Het bovenstaande is nu nog
de enige bepaling die predikanten bindt aan de kerkorde. Een bepaling tegen eigenmachtig
optreden van predikanten kan zijn nut hebben bijv. met het oog op art. 12 en 53.
b. Suggestie om naast militairen ook zeevarenden te noemen.
M. a. Depp. zijn van oordeel dat de binding van predikanten aan de kerkorde niet ontstaat uit de
genoemde oude bepaling. De vooronderstelling daarbij was, dat predikanten aan de K.O.
gebonden zijn. Dit werd met name voor hen die een bijzondere taak aanvaardden, met zoveel
woorden gehandhaafd.
De binding van predikanten aan de K.O. vloeit eenvoudig voort uit art. 87 K.O. Zij behoren
immers tot de kerken, die zich met gemeen akkoord verbinden tot naleving van de K.O. De
kerkeraden (en soms het kerkverband mede) zien erop toe dat hun predikanten de K.O. metter
daad nakomen. Daarvoor dienen juist artikelen als art. 12 en 53.
De extra-nadruk op dit alles t.a.v. predikanten met een bijzondere taak kan worden weggelaten,
nu bepaald is dat zij altijd aan een kerk verbonden moeten blijven. Dit brengt immers mee, dat
zij onder opzicht en tucht van een kerkeraad blijven ook wat betreft hun naleven van de K.O.
b. Met 'geestelijke verzorging van militairen . . .' noemt dit artikel enkele mogelijkheden als
voorbeeld, zonder limitatief te zijn (d.w.z. dat alleen de genoemde taken zouden kunnen wor
den aanvaard). Toevoeging van nóg een voorbeeld maakt het artikel op geen enkele manier
sterker, maar kan wel de indruk wekken dat een volledige opsomming van al het mogelijke
wordt nagestreefd.
T. Op advies van de neerlandicus is de formulering van de voorbeelden ingekort tot enkele gangbare
aanduidingen. Depp. hebben daar geen bezwaar tegen omdat het inderdaad voorbeelden betreft, en
geen (nauwkeurig te formuleren) taakomschrijvingen.
Voorstel:
Een predikant mag geen benoeming aannemen waarbij hij zich geheel gaat wijden aan een bijzondere
taak - zoals die van leger- of ziekenhuispredikant - tenzij hij verbonden blijft aan een kerk.