Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

ACTA VAN DE GENERALE SYNODE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN NEDERLAND
SAMENGEKOMEN TE GRONINGENZUID
OP DINSDAG 11 APRIL 1978 DINSDAG 11 APRIL
Artikel 1
Opening
Namens de raad van de Gereformeerde Kerk te Groningen-Zuid, die door de generale synode van Kampen
1975 was aangewezen als roepende kerk voor de eerstvolgende generale synode, opent ds. C. Stam de
vergadering van de afgevaardigden
van de particuliere synoden. Hij verzoekt te zingen Psalm 93: 1, 2, 3, leest Joh. 21 :114 en gaat voor in
gebed.
Daarna spreekt hij het volgende openingswoord:
Mannen broeders,
Namens de roepende kerk van GroningenZuid mag ik u hier begroeten in onze oude Martinistad, in de eerste
plaats u, afgevaardigden van de kerken uit negen particuliere ressorten. Allereerst moet ik u zeggen, dat de
gemeente van GroningenZuid niet meer dezelfde kerk is als die door de vorige synode van Kampen als
roepende kerk is aangewezen.
Laat ik u echter aanstonds gerust stellen: deze gemeente is niet veranderd wat de leer en de kerkregering
betreft, wij staan met alle gereformeerde kerken nog met blijdschap op dezelfde grondslag.
Maar zoals u weet, de gemeente van GroningenZuid is gesplitst in Groningen-West en GroningenZuid, per 1
januari 1977. We zijn dus niet meer dezelfde in grootte, in ledenaantal. Namens haar mag ik clan u allen
hartelijk welkom toewensen, vanwaar u ook gekomen bent, van Hoek, van Ulrum, van Den Haag of van
Neede, uit alle delen van ons land, om u naar Groningen te begeven, als afgevaardigden van onze kerken,
voor het werk dat u wacht op deze generale synode, waarin weer andere broeders zitting hebben; naar ik
meen zijn er slechts vijf broeders, die ook op de vorige synode waren.
Hier in Groningen zijn meerdere synoden bijeengekomen, maar ik zou de twee laatstgehouden willen
noemen: de synode van Groningen 1929 en die van 1946.
De synode van 1929 is gehouden vlak na de leerprocedure tegen Dr. Geelkerken van Amsterdam-Zuid. Deze
zaak veroorzaakte nogal deining in het leven van de Gereformeerde Kerken en het vuur van de strijd smeulde
nog na, toen in 1929 hier de synode gehouden werd. In 1946 kwam de eerste gewone generale synode hier
bijeen van de Gereformeerde Kerken in Nederland (onderhoudende art. 31 K.O.). Toen, in 1946 kwamen de
afgevaardigden samen van een gedecimeerde kerk en er waren vele geschorste ouderlingen en predikanten
bij die afgevaardigden. De wereld had in brand gestaan en in de kerken was een heftige strijd gestreden. En
nu is het anno 1978. 32 jaar daarna.
Als we de lijst van afgevaardigden bezien van de synode van 1946, dan zijn daar bijeen de strijders van de
frontlinie. De professoren K. Schilder, S. Greijdanus, P. Deddens en B. Holwerda waren daar aanwezig.
Deze vier broeders zijn reeds lang geleden ontslapen in de Here, ook vele afgevaardigden van 1946 zijn of
gestorven of behoren niet meer tot onze kerken.
De synode van 1946 vergaderde van 24 april tot 28 juni, hield 16 plenaire zittingen, en was dus in ruim twee
maanden klaar met haar arbeid. En dat, terwijl er toch zeer gewichtige zaken werden besproken en
behandeld, om maar te noemen het functioneren van de formule van 1905, de vraag van de Christelijke
Gereformeerde Kerk naar vereniging met die kerk, de oproep namens de synode van de Synodale Kerken,
om samen te spreken en de zaak Ds. S. 3. P. Goossens.
Het Woord van God bond samen en de eerste liefde openbaarde zich. En zowel in het openingswoord van
Ds. D. van Dijk als in het slotwoord van Ds. H. Knoop, klonk door een toon van ootmoed.
We waren als kerken klein gemaakt, we waren onder de `macht' van de synode doorgegaan, de Here deed
mensen over ons hoofd rijden, maar Hij verloste ons en maakte ons vrij. Nee, we deden niet triomfantelijk,
als na een eclatante overwinning, maar we waren wel blij, dat de Here ons de vrijheid schonk.
We hadden het ondervonden, hoe het Woord van onze God met menselijke bedenkselen kon worden bedekt,
dat heerlijk Evangelie van onze Here Jezus Christus, maar we mochten weer horen de vòlle rijke belofte van
God, Zijn vaste belofte voor ons allen en voor onze kinderen. We hadden geleefd in kerken, waar men ook
nog roemen kon: wij, gereformeerden, wij Calvinisten!
Maar wat hielden wij over? Veel kleine kerken, die vergaderen moesten soms in schuren en schoollokalen.
Maar we konden voort met het Woord.