Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

eligie te onderhouden heeft de Here dienaren des Woords, ouderlingen en diakenen
verordend, en geen pausen, bisschoppen enz. als in de clericale hiërarchie. Dit is de
geestelijke politie, wel te onderscheiden van de staatkundige bestuurswijze die voor de
overheden is weggelegd.
Zonder met Rutgers mee te gaan, die teveel op het woordje 'quasi' vastlegt, mag uit het
benadrukken van de geestelijke politie toch worden afgeleid, dat hier naar de zijde van de
overheden gezegd wordt: de kerk heeft een eigen, geestelijke bestuurswijze en daarvoor een
eigen 'senaat' (raad), onderscheiden van uw bestuurswijze en uw senaat.
Dat in art. 30 N.G.B. (evenals in de artikelen van Emden 1571) nog niet met kerkordelijke
scherpte naar binnen werd onderscheiden, vermindert de kracht van de belijdenis niet. Maar
dit onderscheidende kerk-ordelijke naar het oordeel van depp. niet gebruikt worden om een
nader onderscheidende kerkordelijke ontwikkeling onwettig te verklaren, als in strijd met de
belijdenis.
3. a. Depp. achten het niet noodzakelijk een minimum-frequentie voor de kerkeraadsvergaderingen
aan te geven. Kerkeraden die hierin nalatig zijn kunnen door de visitatoren vermaand worden.
Men lette erop, dat het in de betreffende bepaling gaat over wat in de wandeling weleens de
'smalle' kerkeraad wordt genoemd. In niet te grote kerken kan het voldoende zijn, wanneer deze
vergadering bijv. om de zes weken gehouden wordt.
b. Depp. achten de toevoeging 'als regel' (R.3.b.) overbodig. De kerken zullen zich erop toeleggen
(naarstigheid doen, art. 87) ook dit artikel te onderhouden. Dit betekent dat ze hun kerkeraads-
vergadering zullen houden, ook als de kerk vacant of de predikant een keer verhinderd is.
c. Het verdelen van kerkeraadswerk over wijk- of sectieraden is een zaak, die volgens depp.
duidelijk tot plaatselijk vast te stellen regelingen behoort. (R.3.c.).
d. Depp. delen het bezwaar van R.3.d. niet. Het heeft als vooronderstelling dat het bestaan van een
kerkeraad in elke kerk vanzelf spreekt. Maar het heeft wel degelijk zin, te bepalen dat de
ambtsdragers (die individueel bevestigd worden) als college moeten samenwerken.
e. De mening van R.3.e. kan ingegeven zijn door de bovenste regel op p. 13 van het rapport-1976.
Daar wordt geargumenteerd onder de bestaande kerkordelijke regels. Bij de voorgestelde
bepalingen zal de beslissing en de verantwoordelijkheid liggen bij de vergadering, die de zaken
behandelt.
f. Depp. hebben bezwaar tegen de aanvulling, voorgesteld in R.3.f. Wanneer in het eerste lid
bepaald wordt, dat de ouderlingen met de predikanten de zaken behandelen, 'die hun ambt
betreffen', wordt de indruk gewekt dat de vergadering van het tweede lid zaken zal behandelen.
die niet de ambtsdienst betreffen. Dit gaat zowel naar de kant van de ouderlingen en predikanten,
als naar de zijde van de diakenen werken. Deze negatieve gedachte staat dan wel niet in
woorden uitgedrukt, maar dringt zich onwillekeurig op. De 'kerkeraad met diakenen' komt dan
in een soort niemandsland tussen de ambten terecht. Maar zo moet over deze bredere vergadering
toch niet gedacht worden. Het gaat juist om zaken waarbij alle ambtsdragers, staande in hun
ambt, betrokken kunnen worden (en soms moeten worden naar art. 4, 5, 22 K.O.).
Het kan bovendien voorkomen dat hetzij de kerkeraad, hetzij de diakenvergadering, iets aan de
bredere vergadering wil voorleggen, dat dan eerst in de kerkeraad of in de vergadering van diakenen
is besproken.
g. Ondanks alle goede wil om de samenwerking van de ambtsdragers tot uitdrukking te brengen is
en blijft het moeilijk, de grens voor wat in de kerkeraad met diakenen behandeld mag worden,
goed af te bakenen.
Depp. meenden een aanvaardbare afgrenzing te hebben gevonden in de aanduiding 'zaken van
algemeen beleid, enz.'. Een limitatieve opsomming van alle geoorloofde onderwerpen had h.i.
het bezwaar, dat op onvoorziene punten wel eens breed overleg gewenst kon worden terwijl dit
niet in de lijst van art. 37 zou voorkomen.
Depp. achten het een fraaie vondst, dat in het voorstel van R.3.g. de opsomming wordt afgesloten
met 'wat verder door de kerkeraad zal worden aangewezen'. Zelf overwogen zij reeds in
een eerder stadium een formulering als 'aangelegenheden die in plaatselijke regelingen als gezamenlijke
taken zijn aanvaard'. Hun bezwaar was echter, dat er allerlei uiteenlopende plaatselijke
regelingen konden komen en er van orde in dezen weleens weinig kon overblijven.
Depp. erkennen dat de term 'algemeen beleid' een gebrek heeft. De kerken hebben wel een vrij