Bijlage: acta-1978.pdf - Kerkrecht

I. Zij constateert:
1. Ds. Cnossen verzoekt
1. uit te spreken dat de synode van Kampen appellant onbroederlijk heeft behandeld door aan grote
delen van zijn bezwaarschrift in het geheel geen aandacht óf niet die aandacht te geven, die hij had
mogen verwachten van een gereformeerde synode te krijgen;
2. aan het niet behandelde alsnog goede aandacht te geven'.
2. Ds. Cnossen verzoekt voorts
`1. uit te spreken dat de synode van Kampen de duidelijk aangegeven bedoeling van mijn
bezwaarschrift tegen Hattem art. 251 A en C heeft genegeerd en daardoor in feite in het geheel niet
is ingegaan op het daarin naar voren gebrachte;
2. niet alleen aan het niet behandelde van mijn bezwaar tegen Hattem art. 251 A en C goede aandacht
te geven (. . .), maar ook het bezwaarschrift tegen art. 251 Hattem A en C opnieuw in behandeling
te nemen met inachtneming van de werkelijke strekking van de bezwaren'.
3. Ds. Cnossen verzoekt verder
`1. uit te spreken dat de synode van Kampen niet serieus is ingegaan op ons bezwaarschrift tegen
Hattem art. 251, onderdeel D;
2. dit onderdeel van onze bezwaren tegen hattem 251 opnieuw in behandeling te nemen'.
4. Ds. Cnossen verzoekt tenslotte:
'uit te spreken dat de synode van Kampen in "zij is van oordeel" onder 2 en bijgevolg ook onder 3 en 4
uitspraken heeft gedaan die niet in de Schrift zijn gefundeerd'.
5. De verschillende verzoeken worden door ds. Cnossen uitvoerig geadstrueerd.
II. De synode constateert voorts:
in de verzoeken van ds. Cnossen is materieel drieërlei te onderscheiden:
1. Een verzoek om uit te spreken, dat de generale synode van Kampen 1975 aan een door ds. Cnossen bij
haar ingediend revisieverzoek betreffende de besluiten van de generale synode van Hattem 1972/1973
inzake de doop van wettig geadopteerde kinderen (Acta art. 251) gedeeltelijk geen enkele en voor een
ander deel niet voldoende of geen serieuze aandacht heeft gegeven, ofwel de strekking van delen
daarvan in haar behandeling heeft genegeerd, c.q. omgebogen.
2. Indien en voorzover aan bovengenoemd verzoek wordt voldaan, is daaraan het verzoek verbonden om
het betreffende revisieverzoek uit 1974 in zijn geheel opnieuw (en dan correct) te behandelen.
3. Een verzoek om uit te spreken, dat de generale synode van Kampen 1975 in haar besluit in
bovengenoemde materie (Acta art. 362) in `Zij is van oordeel' 2 en dus ook in 3 en 4 uitspraken heeft
gedaan, die niet in de Schrift zijn gefundeerd.
III. Zij overweegt:
t.a.v. het onder `constateert voorts' als eerste genoemde verzoek:
1. De besluittekst in art. 362 van de Acta der generale synode Kampen 1975 vermeldt, dat de synode
kennis genomen heeft van het onderhavige bezwaarschrift van ds. S. S. Cnossen. De synode heeft dus
na kennisneming en met inachtneming van de inhoud ervan haar besluiten in de betreffende materie
genomen.
2. Aan alle synodeleden was een exemplaar van het bezwaarschrift ter be-schikking gesteld ter
bestudering; dit is tijdig genoeg gebeurd om de behandeling in plenaire zitting serieus te kunnen
voorbereiden.
3. Uit het werkrapport van commissie 1 ter synode van Kampen blijkt, dat zij veel aandacht heeft besteed
aan de inhoud van het bezwaarschrift. Zij heeft vele van de bezwaren van ds. Cnossen alsmede haar
eigen beoordeling daarvan onder de aandacht van de synodeleden gebracht.
4. Bij de beoordeling van de thans ingediende klacht dient te worden be-dacht, dat het bezwaarschrift dat
ds. Cnossen bij de synode van Kampen indiende teveel een kritisch commentaar bij en een bestrijding
van het besluit van de synode van Hattem was en te weinig een kort en bondig bezwaarschrift naar art.
46 K.O.
Een gedeelte van zijn kritiek had geen duidelijke verbinding met de uiteindelijke uitspraak, die de
synode deed.
5. De synode van Kampen had in totaal 34 missives over de materie van adoptie en doop te behandelen.
Zo'n behandeling kan slechts een samen-vattend en comprimerend karakter hebben.
6. Wanneer een synode in geval van revisieverzoeken komt tot afwijzing van de ingebrachte bezwaren en
handhaving van het eerder genomen besluit, dan mag niet de eis gesteld worden, dat in de besluittekst