Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

Deelnemer A:
AFDELING I – RONDETAFELGESPREKKEN MET ENKELE ACTOREN
“De equipe die dat bandje moet aandoen (…), zal permanent inderdaad aanwezig moeten
zijn, zodanig dat op elk moment dat bandje kan aangedaan worden. (…) En dat je dan online
kunt zien: ‘er zijn in Antwerpen nog 7 bandjes beschikbaar’. En als de bandjes op zijn, dan
heb je twee mogelijkheden: ofwel steek je hem in voorlopige hechtenis, mits de bijkomende
specificiëring, dat, zodra er een bandje vrijkomt, dat voor hem is; ofwel steek je hem in
voorlopige hechtenis of VOV.”
Deelnemer F concludeert dat: “wij discussiëren hier over iets dat niet
realiseerbaar/haalbaar is”, waarop er instemmend gereageerd wordt.
2.2 DEBAT MET BETREKKING TOT GESELECTEERDE TOPICS
2.2.1 Noodzakelijke informatie in functie van voorlichting met betrekking tot de
mogelijkheid tot elektronisch toezicht en termijnen
Aan de deelnemers werd gevraagd welke informatie noodzakelijk is voor de magistraten
om een oordeel te kunnen vellen over het al dan niet gebruik van elektronisch toezicht.
Verder werd ook gevraagd op welke manier deze informatie verzameld moet worden,
door wie, en binnen welke termijn, nl. binnen welke termijn is het mogelijk of
noodzakelijk om de vereiste informatie te verkrijgen? Is in dit verband een uitbreiding
van de arrestatietermijn (24 uur) noodzakelijk (bijv. naar 48 uur)? En is hiervoor een
permanentie van de Dienst Justitiehuizen nodig?
Deelnemer D opent de discussie over deze topic:
“Ik denk dat de justitiehuizen in de fase van de voorlopige hechtenis niet echt de best
geplaatste partners zijn, vooral omdat je natuurlijk met die termijn van 24 uur zit. (…) Ik
denk dat we zouden kunnen gaan naar een informatie die bekomen wordt via de politie aan
de hand eventueel van een gestandaardiseerde vragenlijst waar de voornaamste topics op
staan. De justitiehuizen, vooraleer dat die in gang gezet worden (…), zeker als we spreken
bij aanvang van de voorlopige hechtenis, ik vrees dat ze niet voldoende snel genoeg zullen
kunnen antwoorden. En als we dan zien over welke informatie dat gaat: veelal over de
woonplaats van de betrokkene, heeft die man of die vrouw daadwerkelijk werk, heeft die
specifieke beroepsbezigheden of andere bezigheden. Uitgebreid zal dat nooit kunnen zijn. Als
men zegt: ‘we hebben ook de toestemming nodig van de medebewoners’, enzovoort, eigenlijk
kan dat doorsnee genomen redelijk snel aangeleverd worden als we werken via de
onderzoekers. Tuurlijk, het is veelal in de fase van het opsporingsonderzoek nog, het is
vooraleer de onderzoeksrechter gevorderd wordt, dat een deel van het werk zal gedaan
moeten worden, denk ik, via de procureur. De procureur kan zeggen: ‘ik voel dat het die kant
zou kunnen uitgaan, lever die en die informatie op’.”
Deelnemer A reageert hierop:
“Dat zou inderdaad moeten gebeuren op het moment dat de betrokkene wordt gearresteerd
en contact wordt opgenomen met het parket en het parket dan eventueel al in het achterhoofd
houdt: ‘kijk ik wil (…) die arrestatie bevestigen met (wat tot nu toe altijd geweest is) het oog
op het afleveren van een aanhoudingsmandaat’. Maar men zou ook kunnen redeneren: ‘kijk,
doe de arrestatie met het oog op plaatsen onder elektronisch toezicht’, maar dan is
119