Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

CHAPITRE 2 – LA PAROLE AUX ACTEURS
HOOFDSTUK 2 – ACTOREN AAN HET WOORD
De verdeling van de ET-dossiers laat naar aantal reeds ondergane detentiedagen toe zien
dat elektronisch toezicht ook wel degelijk wordt overwogen in dossiers waar de
voorlopige hechtenis zich in feite nog in een beginstadium bevindt: in de helft van de
dossiers gaat het om een termijn van minder dan 2 maanden, in de andere gevallen werd
een detentieduur van 2 maanden of meer opgetekend 402 .
Ten aanzien van de dossiers waarin magistraten elektronisch toezicht niet zouden
overwegen, werden door de betrokkenen volgende redenen (opgetekend in 62 van de 63
niet voor elektronisch toezicht in aanmerking komende dossiers) als tegenindicatie
opgeworpen:
- uitsluitend de zwaarwichtigheid van de feiten (2 dossiers);
- uitsluitend de afwezigheid van het recht op verblijf op het grondgebied (1 dossier);
- op zijn minst één van de wettelijke ‘tegenindicaties’ (collusie-, verduisterings-,
onttrekkings- en recidivegevaar), zonder verwijzing naar de zwaarwichtigheid van
de feiten (40 dossiers; in 28 van deze dossiers werd als bijkomende motivering
verwezen naar de afwezigheid van enig recht op verblijf);
- zowel de zwaarwichtigheid van de feiten als één of meerdere wettelijke
‘tegenindicaties’ (19 dossiers).
In totaal wordt dus in 59 dossiers naar op zijn minst één van de wettelijke tegenindicaties
verwezen. Bij deze dossiers vermelden 4 dossiers alle 4 de wettelijke ‘tegenindicaties’,
terwijl 31 dossiers (d.i. meer dan de helft) verwijzen naar op zijn minst twee wettelijke
‘tegenindicaties’.
Wanneer de motivering enkel gebaseerd is op het onttrekkingsgevaar (of vluchtgevaar)
(18 dossiers), dan gaat deze omzeggens steeds gepaard met een tweede motivering, nl. de
afwezigheid van het recht op verblijf op het grondgebied (in 16 op de 18 dossiers). In
slechts 3 dossiers steunt de argumentatie uitsluitend op het collusiegevaar, in geen enkel
geval exclusief op het verduisteringsgevaar. En in slechts 7 gevallen wordt als motivering
enkel verwezen naar het gevaar op recidive; daarbij wordt in 3 gevallen bijkomend
verwezen naar de zwaarwichtigheid der feiten.
Algemeen beschouwd (zie tabel 2.12) vormt het vluchtgevaar het belangrijkste motief om
elektronisch toezicht te weigeren (47 op 62 dossiers, al dan niet gecombineerd met andere
motieven), gevolgd door: de afwezigheid van het recht op verblijf op het grondgebied (38
dossiers), het recidivegevaar (35 dossiers), de zwaarwichtigheid van de feiten en het
collusiegevaar (beide 21 dossiers), en het verduisteringsgevaar (8 dossiers). De relatief
geringe impact van het verduisterings- en collusiegevaar kan hier wél te maken hebben
met het feit dat het hier veelal gaat om hechtenissen die al even duren, waardoor de
bekommernis om de vrijwaring van het gerechtelijk onderzoek slechts in mindere mate
een rol speelt. Vergelijken we de motivering om elektronisch toezicht niet toe passen met
de motivering van de aanhouding zelf, dan stellen we vast dat het motief ‘collusiegevaar’
zich ietwat minder scherpt stelt wanneer het er om gaat elektronisch toezicht al dan niet te
402 Terwijl het in 3 gevallen ging om personen die pas waren aangehouden (0 dagen hechtenis), bedroeg de
geobserveerde maximale termijn hier 108 dagen. In 2 gevallen is de duur van de reeds ondergane hechtenis
onbekend.
188