Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

AFDELING I – RONDETAFELGESPREKKEN MET ENKELE ACTOREN
aangerekend worden op de straf, omdat het een ondergane hechtenis is. Dat is elektronisch
toezicht ‘huisarrest’. En dan elektronisch toezicht als controle van de voorwaarden. En dat is
iets helemaal anders. Dat is VOV desgeval met elektronisch toezicht. (…) Dat zijn twee
verschillende regimes.”
Volgens deze deelnemer gaat het er vooral om of het elektronisch toezicht beschouwd
wordt als een vrijheidsberovende maatregel. De deelnemers zijn in elk geval ook van
oordeel dat er bij elektronisch toezicht ter controle van VOV-(verbods)voorwaarden geen
sprake kan zijn van enige aftrek op de uiteindelijke straf. De centrale kwestie is de vraag
naar het vrijheidberovende dan wel vrijheidsbeperkende karakter van de concrete ETtoepassing.
Naargelang het antwoord op deze vraag, kan de ene toepassing van elektronisch toezicht
geplaatst worden binnen het systeem van de (voorlopige) hechtenis, het andere regime
binnen dit van de VOV. Deelnemer D brengt aan dat men dan over ‘vrijheidsberoving’
spreekt wanneer het gaat om huisarrest met eventueel uitzonderingen daarop (waarbij dit
laatste dan in feite verwijst naar het ‘traditionele’ model). Deelnemer B sluit daarbij aan
en verwijst in dit verband naar huisarrest met voorwaarden, zoals de verplichting te
werken, een opleiding te volgen, etc.
2.2.8 De betekenis en waarde van de European Supervision Order (Kaderbesluit)
In de schoot van de Europese Unie werd een kaderbesluit uitgetekend met betrekking tot
de wederzijdse erkenning van beslissingen waarin toezichtsmaatregelen liggen vervat als
alternatief voor de voorlopige hechtenis 336 . Het kaderbesluit voorziet bijvoorbeeld dat,
wanneer een onderzoeksrechter een beslissing neemt tot VOV ten aanzien van een
verdachte met vreemde nationaliteit, de persoon in kwestie naar het herkomstland zou
kunnen terugkeren mits de buitenlandse autoriteiten de opgelegde voorwaarden zouden
controleren. Gelet op het grote aantal vreemdelingen binnen onze beklaagdenpopulatie
werd de vraag voorgelegd of de invoegetreding van dergelijke grensoverschrijdende
samenwerking een adequaat instrument zou kunnen zijn om aan deze problematiek (deels)
te remediëren.
De meeste deelnemers zijn het erover eens dat het hier op zich gaat om een waardevol
initiatief, doch deelnemer A merkt op dat men niet zoveel verdachten aanhoudt uit landen
van de Europese Unie. Het belangrijkste knelpunt stelt zich ten aanzien van verdachten
afkomstig uit een niet-EU-land:
“Het kan perfect onderschreven worden, dat is geen probleem, maar het zal niet het grote
verschil maken.”
336 Council Framework Decision on the application, between Member States of the European Union, of the
principle of mutual recognition to decisions on supervision measures as an alternative to provisional
detention.
133