Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

CHAPITRE 2 – LA PAROLE AUX ACTEURS
HOOFDSTUK 2 – ACTOREN AAN HET WOORD
dossiers op 41, of 26,82%), in tegenstelling tot de Kamer van Inbeschuldigingstelling
(slechts 1 dossier op 22, of 4,54%) en, in mindere mate, de Raadkamer (2 dossiers op 14,
of 14,28%). In totaal viseerden de onderzoeksgerechten dus slechts in 8,3% van de
gevallen een of andere vorm van elektronisch toezicht als mogelijk detentievervangend
alternatief.
Dit aandeel neemt trouwens nog af wanneer ook de dossiers van de Brusselse Kamer van
Inbeschuldigingstelling (n=24) 396 in rekening worden gebracht; deze dossiers werden in
onze analyse buiten beschouwing gelaten bij gebrek aan voldoende bijkomende
detailinformatie. Wanneer deze dossiers mee in de analyse over het mogelijke
toepassingsgebied worden betrokken, dan zien de onderzoeksgerechten enige
toepassingsmogelijkheid voor elektronisch toezicht in slechts 5% van de gevallen (nl. in 3
dossiers op 60). In zijn globaliteit beschouwd, d.w.z. wanneer de dossiers van de
onderzoeksrechters ook worden inbegrepen, kent het elektronisch toezicht dan een
toepassingsbereik van 13,86%.
Hoewel er op het vlak van de leeftijdsverdeling geen erg grote verschillen te bemerken
vallen tussen diegenen die wél en diegenen die niet in aanmerking komen voor
elektronisch toezicht 397 , is het aan de andere kant wel bijzonder vermeldenswaard dat het
feit of men al dan niet dan niet recht heeft om op het Belgisch grondverblijf te verblijven
enig differentiërend effect heeft op de te nemen beslissing. Niettegenstaande dat personen
zonder recht op verblijf niet per definitie worden uitgesloten van de toepassing van
elektronisch toezicht in het kader van de voorlopige hechtenis (!), zouden zij er
verhoudingsgewijs wel in mindere mate van kunnen genieten dan diegenen die wel
verblijfsgerechtigd zijn: voor de 42 niet-verblijfsgerechtigde verdachten wordt
elektronisch toezicht overwogen in 5 dossiers (d.i. in 11,90% van de gevallen) 398
tegenover in 9 dossiers van de 35 personen mét recht op verblijf (d.i. 25,71%). In
gelijkaardige zin stellen we tevens vast dat personen die beschikken over de Belgische
nationaliteit in zeer sterke ‘bevoordeeld’ lijken te zijn voor wat mogelijke ET-toepassing
betreft: van de 20 Belgen komen er 8 in aanmerking voor elektronisch toezicht (d.i.
30,0%) tegenover slechts 6 van de 52 vreemdelingen (11,5%) 399 .
Hoewel de magistraten, daar waar ze de toepassing van het elektronisch toezicht mogelijk
achten, in de meeste gevallen opteren voor één specifiek model van elektronisch toezicht,
werden er in 4 dossiers twee verschillende modellen van elektronisch toezicht als
mogelijkheid naar voren geschoven. Er bestaat bovendien geen uitgesproken voorkeur
396 De Nederlandstalige Brusselse Kamer van Inbeschuldigingstelling vond toepassing van elektronisch
toezicht in geen enkel van de door haar gescreende dossiers opportuun.
397 De gemiddelde leeftijd van diegenen voor wie elektronisch toezicht zou worden toegepast, bedraagt
30,60 jaar tegenover 32,06 jaar voor wie daarvoor niet in aanmerking komt. De mediaanwaarden wijzen
echter in omgekeerde richting (33,5 tegenover 30,0 jaar) hetgeen betekent dat de gemiddelde leeftijd sterk
wordt beïnvloed door extreme waarden. Zo blijkt bijvoorbeeld dat de geobserveerde maximumleeftijd in de
populatie die niet voor elektronisch toezicht in aanmerking komt, merkelijk hoger ligt dan in deze die wel
voor elektronisch toezicht in aanmerking komt (58 tegenover 49 jaar).
398 Het gaat hierbij trouwens niet steeds om dezelfde magistraat die elektronisch toezicht zou overwegen,
alsook niet om één specifiek rechtsgebied of arrondissement.
399 Zoals hoger reeds aangegeven was de nationaliteit in 5 dossiers niet bekend.
184