Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

Deelnemer D stelt in dit verband:
AFDELING I – RONDETAFELGESPREKKEN MET ENKELE ACTOREN
“Als modaliteit [wellicht wordt bedoeld ‘uitvoeringsmodaliteit van de voorlopige hechtenis’]
moet je natuurlijk de controle van de magistraat, ofwel OM ofwel rechter, inbouwen, als je
over een bepaalde termijn gaat (…). Eigenlijk is dat nog beter als dat een rechter is die na
een bepaalde termijn beslist van: ‘OK, dat kan nog een dag of twee langer’.”
Er wordt door sommige deelnemers ook expliciet verwezen naar de situatie in Nederland
(deelnemer B), waar de verdachte de eerste 48 uur bij de politie wordt vastgehouden,
vervolgens 48 uur door het parket, en ten slotte bij de rechter van het onderzoek wordt
voorgeleid (deelnemer A) 329 . Voorts wordt ook de vraag opgeworpen of het niet meer in
overeenstemming zou zijn met wat eerder door deelnemer G werd verteld, nl. dat er naar
een formule wordt gegaan waarbij elektronisch toezicht pas wordt toegepast bij de eerste
verschijning voor de Raadkamer (deelnemer E).
Deelnemer G bevestigt de laatste opmerking die door deelnemer E werd gemaakt:
“Een van de voordelen - dat is zo in het kader van vrijheid onder voorwaarden, dat is
destijds zo geformuleerd geweest, is dat om zeker te zijn of om het net-widening effect zoveel
mogelijk uit te schakelen, dat men zegt – dat is een voorstel geweest, dat is nooit een wet
geworden – eigenlijk alleen vrijheid onder voorwaarden maar mogelijk te maken nadat er
een bevestiging is geweest door de onderzoeksrechter [sic!] of de Raadkamer. Om net zeker
te zijn dat alleen die gevallen waar effectieve hechtenis overwogen werd, om daar een
alternatief voor te zoeken en dus uit te sluiten dat mensen waarvan men toch niet zo zeker een
voorlopige hechtenis zou bevelen, om die toch onder het systeem van VOV of elektronisch
toezicht te plaatsen. Het zou een aantal zaken wat gemakkelijker maken, ook praktisch, denk
ik. Maar ik weet niet of je dat wettelijk moet inbouwen in de zin van: als er gevallen zijn
waarvan het bij het begin duidelijk is, dan zou het jammer zijn als dat wettelijk niet gaat.”
Met dit laatste aspect zijn enkele andere deelnemers het eens, doch deelnemer B merkt
hierbij wel op dat hij langs de andere kant:
“hele scenario’s kan voorstellen dat men opeens massaal elektronisch toezicht gaat geven bij
de eerste verschijning. Ik kan mij voorstellen dat het een sanctie wordt die de politie bij de
terbeschikkingstelling gaat gebruiken als zij dat mee moeten aanbrengen. (…) Dat je dan
elektronisch toezicht krijgt bij mensen die nu niet worden aangehouden.” (eigen onderlijning)
Concluderend kan gesteld worden dat er eensgezindheid bestaat onder de deelnemers
over het feit dat een permanentie door de justitiehuizen niet realistisch is. Er wordt
geopperd dat de informatieverzameling ofwel door de politie zou moeten gebeuren ofwel
door de advocaat. Er bestaat echter onenigheid over het gebruik van een
gestandaardiseerde vragenlijst. Daarnaast spitste de discussie zich toe op de vraag naar de
fase waarin elektronisch toezicht moeten wordt toegewezen, al door de onderzoeksrechter
zelf of pas wanneer de zaak voor de Raadkamer wordt gebracht.
329 De correcte termijnen en procedurestappen worden soms verward. Zie voor meer concrete details:
Hoofdstuk 1, Afdeling I (Nederland).
123