Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

AFDELING I – RONDETAFELGESPREKKEN MET ENKELE ACTOREN
die zouden moeten verkregen worden van de betrokkene zelf, dit deel zou kunnen
uitmaken van het verhoor bij latere terbeschikkingstelling. Deelnemer B reageert hierop
door te stellen dat de gegevens wel geverifieerd moeten worden en dat hiervoor sowieso
een dag of twee nodig zal zijn. Deelnemer F vraagt zich af of het überhaupt niet iets is
voor de Raadkamer. Deelnemer B vindt het in elk geval niet noodzakelijk om de
(arrestatie)termijn van 24 uur uit te breiden naar 48 uur:
“Elke gelegenheid wordt door bepaalde mensen aangegrepen om ze wat langer vast te
houden. Die noodzaak zie ik feitelijk niet in. Een onderzoeksrechter kan op elk moment
binnen de 24 uur zeggen: ‘het is de moeite waard’.”
In lijn hiermee stelt deelnemer F dat hij de indruk heeft dat er bij het eerste verhoor bij de
onderzoeksrechter al vrij veel informatie over de thuissituatie wordt gegeven en de
onderzoeksrechter nu ook al binnen de 24 uur een beslissing moet nemen. Hij is dan ook
geen voorstander voor een uitbreiding naar 48 uur. Volgens deelnemer D zijn de
beslissingen die nu door de onderzoeksrechter worden genomen vooral gebaseerd op
gevoel, intuïtie.
Deelnemer D:
“Als de finaliteit is om iemand niet in voorlopige hechtenis te nemen - wat een hele
belangrijke finaliteit is -, dan denk ik dat een en ander wel mogelijk is, zelfs binnen de 24 uur
(…). We gaan naar een verdubbeling van die termijn gaan, omdat het anders helemaal
onwerkbaar zal worden. Maar als we dat werkelijk willen, het werkelijk de moeite waard is
(…), dan doet men er ook alles aan om naar een alternatief te grijpen. Dit zou natuurlijk een
alternatief kunnen zijn. (…) Ik denk dat het meer de uitzondering dan de regel zal zijn, maar
als men dat echt wel wil, dan is dat altijd een mogelijkheid.”
Deelnemer A stelt dat dubbel werk beter te vermijden is, en dat:
“je beter eens van in het begin - en dat maakt het het meest efficiënt - de keuze maakt.
Eventueel iemand die in hechtenis is, die dan achteraf door de Raadkamer na een maand of 2
maanden effectief onder toezicht wordt geplaatst, dat moet ook kunnen. Ik denk dat je zelfs
moet overwegen om het meteen als eerste maatregel te nemen, echt vervangend aan een
klassieke voorlopige hechtenis of een vrijheid onder voorwaarden.”
Hierbij aansluitend merkt deelnemer D op dat men dat ook in Frankrijk zo ziet.
Onder de deelnemers bestaat er algemene eensgezindheid over het feit dat een
permanentie door de justitiehuizen niet haalbaar is. Verschillende deelnemers noemen het
een utopie: sociale enquêtes duren volgens hen ook veel te lang om in dit geval bruikbaar
te zijn.
Zoals eerder al aangegeven, is deelnemer E het ermee eens dat er:
“(…) voor een deel een rol weggelegd is voor de balie, in de vooronderstelling dat ze dan
effectief betrokken zijn bij het verloop om dan de probante elementen aan te brengen om de
beweringen van de cliënt te staven ‘kijk ik heb een arbeidsbetrekking’ (…) dat het dan aan
de verdediging is om in die termijn contact op te nemen met de werkgever, met de echtgenote
en effectief enkele papiertjes te kunnen voorleggen aan de onderzoeksrechter.”
121