Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

HOOFDSTUK 3 – VOORLOPIGE HECHTENIS IN BEELD (JAAR 2008)
(n=276) 414 , Nederlanders (n=324), Italianen (n=188), Turken (n=154), Polen (n=128) en
ten slotte Kongolezen (n=115).
Het grote aantal buitenlanders in de beklaagdenpopulatie mag niet zomaar worden
geïnterpreteerd als zijnde het gevolg van een zogenaamde grotere ‘criminele
geneigdheid’ bij deze groep. Er dient immers ook rekening gehouden te worden met een
aantal andere elementen die van doorslaggevende invloed kunnen zijn, zoals: de
geografische situering van ons land (transit), de fenomenen van internationaal
georganiseerde criminaliteit en grenscriminaliteit, en een mogelijke selectiviteit in de
gerechtelijke besluitvorming (bij de al dan niet toebedeling van een of andere maatregel:
voorlopige hechtenis, VOV, of invrijheidstelling zonder meer).
De verhouding tussen Belgen en vreemdelingen verschilt trouwens ook sterk naargelang
het gerechtelijk arrondissement. Hoewel enige voorzichtigheid is geboden gezien de
percentages soms op vrij kleine absolute aantallen zijn berekend, mag worden gesteld dat
sommige gerechtelijke arrondissementen een bovengemiddeld aandeel vreemdelingen
(d.i. hoger dan het globale aandeel van 45,1%, wanneer berekend op het totaal aantal
aanhoudingsmandaten 415 ) laten optekenen, nl.: Antwerpen (60,1% vreemdelingen),
Brussel (58,0%), Eupen (53,7%), Charleroi (46,5%), Gent (46,1%), en Veurne (45,8%).
Andere arrondissementen daarentegen kennen een relatief kleine proportie vreemdelingen
binnen het totaal aantal aanhoudingsmandaten. Arrondissementen met minder dan 25%
niet-Belgen zijn de arrondissementen Ieper (16,5%), Oudenaarde (22,7%), Bergen
(22,9%), en Namen (23,1%).
Voor deze toch wel opmerkelijke verschillen tussen de diverse arrondissementen kunnen
verschillende verklaringen worden aangedragen. Het lijkt vooreerst logisch dat één en
ander verband houdt met de bevolkingssamenstelling in de respectievelijke
arrondissementen. Verder kunnen de cijfers ook beïnvloed zijn door de concentratie van
internationaal georganiseerde criminaliteit in bepaalde grootstedelijke gebieden en rond
de belangrijkste toegangspoorten van ons land (lucht- en zeehavens), en door
‘grenscriminaliteit’. En ten slotte kan er bij de toepassing van de voorlopige hechtenis
ook sprake zijn van een differentieel beleid naargelang arrondissement.
414 Voor wat de nationaliteit betreft, observeerden we dat in de extractie uit de databank SIDIS-Griffie,
naast verwijzing naar nieuwe staten (bijv. de verschillende Baltische staten – Estland, Litouwen, Letland -,
Georgië, Kazakhstan, Macedonië, Kroatië, etc.), voor sommige gedetineerden bij de registratie ook nog
werd verwezen naar vroegere geografische omschrijvingen die van toepassing waren vóór het uiteenvallen
ervan (Joegoslavië, Sovjet-Unie). Aangezien niet uitgemaakt kan worden in welke mate bijvoorbeeld voor
ex-Joegoslaven en ex-Sovjets de oude of nieuwe nationaliteitscodes zijn geregistreerd, zijn ze hier
gegroepeerd volgens de oorspronkelijke configuratie van deze staten (t.t.z. dat de situatie in aanmerking
werd genomen vóór de eerste afscheuring; voor Joegoslavië bijvoorbeeld gaat het dan om de situatie in
1990).
415 Hier werd rekening gehouden met het totaal aantal aanhoudingsmandaten (hechtenistitels) in plaats van
het aantal ‘unieke’ gedetineerden, aangezien één en dezelfde gedetineerde onder aanhoudingsmandaat kan
worden geplaatst door onderzoeksrechters uit verschillende arrondissementen. In het andere geval zou de
nationaliteit enkel in rekening worden gebracht voor het arrondissement dat ten aanzien van de persoon in
kwestie het eerste mandaat afleverde.
208