Toepassingsmogelijkheden van het elektronisch toezicht in het ...

HOOFDSTUK 3 – VOORLOPIGE HECHTENIS IN BEELD (JAAR 2008)
‘Code_Regle’ met code ‘1’). D.w.z. dat hier wél het aanhoudingsmandaat was
geregistreerd, maar zonder verdere aanvulling. De duur van de voorhechtenis werd in dit
geval dan berekend rekening houdend met een eventuele beslissing tot invrijheidstelling
(onder statuut van beklaagde: cf. code ‘ha’ = ‘reden van afschrijving’) en de daaraan
gekoppelde datum van invrijheidstelling (‘Date_Liberation’). Voor deze casussen werd
dergelijke operatie bijzonder wenselijk geacht gezien het hier gaat om de eerste fase van
de voorlopige hechtenis, en zich in deze fase – zoals achteraf gebleken is – een zeer groot
aantal invrijheidstellingen voordeed tijdens de eerste vijf dagen.
De andere gevallen met een oneigenlijk laatste beslissingstype (‘Code_Regle’) werden
niet aangevuld, gelet ook op de onmogelijkheid (in vele gevallen) om de datum van de
laatste beslissing in het kader van de eerste fase van de voorlopige hechtenis nog te
kunnen traceren (via consultatie van de databank SIDIS-Griffie). De datum waarop een
eventuele beslissing tot verwijzing werd genomen, kan bijvoorbeeld enkel in de tabel
‘Gestion_preventive’ teruggevonden worden. Uit vroeger onderzoek blijkt alleszins dat
het zeer aannemelijk is om te stellen dat, in de gevallen waarvan sprake, telkens enkel de
laatste beslissing niet meer geregistreerd is 410 . De foutenmarge bij de berekening van de
duur (= onderschatting van de hechtenisduur) moet dan ook niet als al te hoog worden
ingeschat, wanneer men er althans van uit gaat dat de feitelijk laatste beslissing en de
laatst geregistreerde beslissing niet al te ver van elkaar verwijderd zullen zijn in de tijd
(ofwel is er aansluitend een beslissing tot opheffing van het aanhoudingsmandaat of tot
internering, ofwel zou er een beslissing tot verwijzing moeten volgen).
Eén en ander betekent natuurlijk wel dat, voor wat de door ons berekende duur betreft,
rekening gehouden moet worden met een zekere onderschatting ervan. Enerzijds dus
omdat de duur in een aantal gevallen in feite slechts werd berekend tot aan de voorlaatste
beslissing, maar anderzijds ook omdat een aantal hechtenissen nog lopend was op de
datum tot wanneer de gegevens uit de extractie zijn geactualiseerd (9 juni 2009).
Verder is het ook nog van belang erop te wijzen dat de voorhechtenissen met een duur
van minder dan 24 uur (waarvoor bij berekening van de duur in dagen in het
dataverwerkingsprogramma SPSS 0 dagen wordt aangerekend) werden beschouwd als
een voorhechtenis van één dag (= optrekking van de duur van 0 dagen tot 1 dag). Om de
duur van de voorlopige hechtenis correct te kunnen berekenen, is verder trouwens ook
nog gecorrigeerd voor de duur van een eventuele ontvluchting tijdens deze periode van
voorhechtenis. Uiteindelijk konden zo 6 gevallen worden geïdentificeerd waarvoor de
oorspronkelijk berekende duur van voorlopige hechtenis bijgesteld diende te worden.
410 P. Daeninck, S. Deltenre, A. Jonckheere, E. Maes, C. Vanneste (promotor), Analyse van de juridische
mogelijkheden om de toepassing van de voorlopige hechtenis te verminderen, Brussel, Nationaal Instituut
voor Criminalistiek en Criminologie, 2005, p. 231.
201