Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

van sociale verzekeringen om eigen zorginstellingen te exploiteren, zoals inhet kader van de Nederlandse Ziekenfondswet gebeurd is voor farmaceutischehulp en huisartsenzorg, 220 onder druk zou komen te staan. In dit verbandmoet worden opgemerkt dat het verbod om aan het verzekeringsbedrijfvreemde activiteiten te verrichten wellicht niet geschonden is, indiende eigen instellingen geëxploiteerd worden door een zorgverzekeraar omalleen zorg aan te bieden aan de eigen verzekerden. De redenering zou danzijn dat een zorgverzekeraar door middel van dergelijke instellingen wieractiviteiten beperkt zijn tot degenen die bij hem verzekerd zijn, invullinggeeft aan de verzekeringsaanspraken, zodat er geen sprake is van aan de verzekeringsbranchevreemde activiteiten. In hoeverre deze redenering standkan houden, wordt uiteindelijk beslist in de rechtspraak van het Hof. Welkeconsequentie de Derde Schaderichtlijn heeft voor regulering betreffende deacceptatieplicht, risicoselectie e.d., komt hieronder aan de orde in paragraaf4.3, die betrekking heeft op variant C.Indien echter het begrip ‘risico’ beperkt dient te worden uitgelegd en eronderverstaan moet worden ‘verzekeringsrisico’, 221 is de DerdeSchaderichtlijn niet van toepassing, nu door verevening op basis van veelkenmerken door middel van nominale rekenpremies waardoor verzekeraarsvrijwel geen risico lopen, 222 door de wettelijke omschrijving van de verzekeringsaansprakenen de wijze van financiering, die slechts voor een deelgebaseerd is op de inning van nominale premies en voor een belangrijk deelop de inning van inkomensafhankelijke premies en werkgeversbijdragen, deuitvoerders geen aan verzekeringen inherente risico’s lopen. Meer in hetalgemeen gezegd: de optelsom van de elementen van publiekrechtelijkeregulering van variant B (vergaande verevening, verplichting van inkopenvan zorg, geen winstoogmerk, aanspraak en recht op hulp wettelijkomschreven, verzekering bij rechtswege, geringe ruimte voor zelfstandigebedrijfsvoering, geringe rol voor nominale premies) maakt bij de beperkteinterpretatie van het begrip ‘eigen risico’ de kans groot dat er volgens hetHof geen sprake is van een verzekeringsrisico in de zin van de DerdeSchaderichtlijn. Niet uit het oog mag echter worden verloren dat, naarmatede overheid meer marktprikkels invoert (groter aandeel van nominale pre-Zorg tussen lidstaat en interne markt103220 Zie de Verlening vrijstelling verbod op het zelf leveren van farmaceutische hulp,Stcrt. 1998, 246, p. 36 en het Besluit algemene vrijstelling van verbod op zelf leverenvan huisartsenzorg en deelneming in instellingen voor huisartsenzorg, Stcrt. 2002,209, p. 24.221 Hieronder wordt verstaan het financiële risico dat als gevolg van de onzekerheidsfactoreigen is aan een verzekeringsrelatie. Zie B.J. Drijber en G.R.J. de Groot,a.w., p. 14.222 Vergelijk in dit verband E. Steyger, a.w. 2002, p. 95.