Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

eeks Kantelingen136verzekerde over een zekere macht beschikt, waardoor het vrije verkeerbeperkt kan worden. Indien voor particulier verzekerden in de praktijk daadwerkelijkeen keuzemogelijkheid bestaat uit de twee verschillende verzekeringsvormen(restitutie of zorg in natura) waarbij het bijvoorbeeld in hetkader van de restitutieverzekering mogelijk is om zich te wenden tot buitenlandseaanbieders, kan betoogd worden dat de bepalingen inzake het vrijeverkeer niet van toepassing zijn. Indien echter dit niet het geval is en er inwezen alleen de mogelijkheid voor een verzekerde bestaat zich aan te sluitenbij een naturasysteem, is er in beginsel sprake van een beperking vanhet vrije verkeer (mits de door het Gerechtshof Den Bosch in de zaak JanssenVGZ verrichte analyse juist is.) Zoals in paragraaf 2.1 reeds naar voren kwamzijn deze beperkingen, zo volgt uit de arresten in de zaak Smits enPeerbooms en in de zaak Müller-Fauré van het Hof, voor intramurale zorgbinnen bepaalde randvoorwaarden geoorloofd en onrechtmatig voor extramuralezorg. Het grote verschil echter tussen het Nederlandse ziekenfondsstelseldat aan de orde was in deze arresten en de zorgverzekeringen vanvariant D, is dat in het eerstgenoemde stelsel aanbodsturing centraal stonden in het laatstgenoemde stelsel vraagsturing (gezien de relatief grote ruimtevoor marktwerking) het uitgangspunt is. Een van de argumenten ombeperkingen van het vrije verkeer bij intramurale zorg geoorloofd te achtenwas voor het Hof gelegen in het planningsargument: door middel van overeenkomstenkonden de bevoegde autoriteiten de noodzakelijke zorg plannen.De vraag is nu in hoeverre het planningsargument nog een rol kan spelenin een stelsel met vraagsturing. Op zijn minst moet gesteld worden datbeperkingen van het vrije verkeer van intramurale zorgdiensten in een doorvraag gestuurd stelsel moeilijker te rechtvaardigen zijn dan in een stelsel dataan de orde was in de zaak Smits en Peerbooms alsmede in de zaak Müller-Fauré.In variant D worden op termijn de wettelijke tarieven voor zorgaanbiedersafgeschaft en de vergunningplichtige bouw uitgefaseerd. Deze maatregelen,op grond waarvan bepaalde beperkende regelgeving wordt opgeheven, leverengeen problemen op in het licht van het vrije dienstenverkeer en wel omde volgende reden. Niet uitgesloten is dat een wettelijk tarief voor een diensteen beperking van het vrije verkeer oplevert, nu het Hof in het arrest Sea-Land een verplichting tot betaling van een vergoeding voor een dienst (incasu voor loodsactiviteiten in een haven) als een beperking van het vrije verkeerheeft gekwalificeerd. 263 Daarnaast levert de vergunningplicht voor hetbouwen van zorginstellingen beperkingen van de vrijheid van vestiging op,nu dergelijke vergunningen slechts in beperkte mate worden afgegeven.263 Zie rechtsoverweging 38 van gevoegde zaken C-430/99 en C-431/99, Sea-Land, Jur.2002, p. I-5235.