Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

ter is reeds genoodzaakt geweest aan de hand van het onderscheid tussenintramurale en extramurale zorg de regels voor het vrije dienstenverkeertoe te passen. In zijn uitspraak van 26 september 2003 heeft de RechtbankMaastricht 59 geoordeeld dat de kosten van een lymfdrainagebehandelingdie een ziekenfondsverzekerde in Duitsland onderging, vergoed moestenworden (tot de hoogte van het bedrag waarop krachtens de Nederlandsewetgeving aanspraak gemaakt kon worden), daar het hier om een poliklinischebehandeling ging waaraan de kwalificatie ‘extramuraal’ moest wordentoegekend. De opname in het ziekenhuis, de intramurale verzorging,behoefde daarentegen niet vergoed te worden volgens de rechtbank.Het arrest van het Hof in de zaak Müller-Fauré bevat aan het einde nog eenaantal opmerkelijke passages. In deze passages is een aantal algemeneopmerkingen opgenomen die niet alleen betrekking hebben op een stelselvan zorg in natura, maar ook op een systeem van National Health Service. 60Het Hof stelt dat, hoewel de inrichting van sociale zekerheidsstelsels tot debevoegdheden van de lidstaten behoort, de voortschrijdende Europese integratietot gevolg heeft dat ook op deze terreinen de lidstaten, ook al hebbenzij een zorgsysteem van zorg in natura of van een type National HealthService, gedeeltelijk hun bevoegdheden moeten inleveren. 61 In dit verbandwijst het Hof bijvoorbeeld naar de Sociale zekerheidsverordening die aan delidstaten bepaalde coördinatieverplichtingen oplegt. (Op deze verordeningwordt kort ingegaan in paragraaf 2.2.2.) Vervolgens wijst het Hof erop dat delidstaten bevoegd blijven om de hoogte van de vergoedingen waarop eenverzekerde recht heeft, te bepalen. In zijn arrest in de zaak-Duphar 62 uit1984 stelde het Hof dit ook reeds. Hieraan voegt het Hof toe in de zaak-Müller-Fauré dat de bevoegde lidstaat waar een naturastelsel geldt, de hoogtevan de vergoeding bepaalt waarop patiënten die een behandeling in eenandere lidstaat hebben ondergaan, recht hebben, mits deze bedragen berustenop objectieve, niet-discriminerende en transparante criteria. Uiteindelijkkomt het Hof tot de conclusie dat het schrappen van de eis voor voorafgaandetoestemming voor grensoverschrijdende extramurale zorg de wezenlijkekenmerken van het Nederlandse stelsel van ziektekostenverzekering nietaantasten.Zorg tussen lidstaat en interne markt3959 Rb. Maastricht 26 september 2003, A. t. VGZ, zaak AWB 03/16 ZFW.60 Hoewel de casus in de zaak Müller-Fauré geen betrekking had op zorg verschaftdoor organen van een National Health Service, voelde het Hof zich genoodzaakt op eendergelijk systeem in te gaan. Met name het Verenigd Koninkrijk had namelijk in zijninterventies voor het Hof in de zaak Müller-Fauré het bijzondere karakter van hetzorgsysteem volgens de principes van de National Health Service benadrukt.61 Zie rechtsoverwegingen 102-104 van het arrest Müller-Fauré.62 Zaak 238/82, Duphar, Jur. 1984, p. 523.Het arrest van het Hof in de zaak-Vanbraekel bevat nog nadere criteria voor