Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

eeks Kantelingen108variant B niet onbeperkt gebruik kan maken van het stelsel van zorg innatura. Hij kan niet tegenhouden dat een patiënt zich wendt tot een extramuralezorgaanbieder in een andere lidstaat. Wel mag hij eisen dat er metbinnenlandse zorgaanbieders contracten worden gesloten, daar in beginselomgekeerde discriminatie is geoorloofd, zoals in paragraaf 2.1 reeds aan deorde is geweest. Ten aanzien van intramurale zorg kan het stelsel van zorgin natura wel gehanteerd worden. In geval van wachtlijsten echter mag eenpatiënt niet meer belet worden zich te laten behandelen in een buitenlandsziekenhuis, waarbij de noodzaak van deze zorg beoordeeld moet worden aande hand van internationale (en niet nationale) medische criteria. Dit volgtuit de toets aan het evenredigheidsbeginsel die het Hof heeft uitgevoerd inde zaak-Smits en Peerbooms (zie hierover paragraaf 2.1).De verzekering van rechtswege brengt geen beperking van het vrije verkeermet zich, zo lang maar niet onmogelijk gemaakt wordt voor de verzekerdeom zich aan te sluiten bij een uitvoeringsorganisatie in een andere lidstaatof een organisatie, waarvan de ‘moeder’ gevestigd is in een andere lidstaat.De wettelijke omschrijving van het pakket kan een beperking opleveren,daar een organisatie uit het buitenland niet meer vrij is naar eigen inzichteen pakket aan te bieden aan bepaalde verzekerden. Deze beperking is terechtvaardigen met name met een beroep op artikel 46 EG-verdrag (volksgezondheid)en op het dwingende vereiste van het financieel evenwicht vanhet stelsel van sociale zekerheid. 231 Doordat een ingezetene verzekerd is vaneen bepaald (minimum)pakket is de toegankelijkheid van de zorg voor eeniedergewaarborgd en is de financiering van het stelsel mogelijk, doordatalleen de noodzakelijke zorg is opgenomen. In arresten als -Duphar en-Müller-Fauré is beslist dat de inhoud van de te vergoeden verstrekkingeneen bevoegdheid van de lidstaten is, zolang bij bepaling van deze inhoudobjectieve, niet-discriminerende en transparante criteria in acht wordengenomen. Indien uitvoeringsorganisaties onder bepaalde omstandighedenwordt toegestaan bij het aanbieden van het verzekeringspakket enige aanvullendeverzekeringen beschikbaar te stellen, kan dit bijdragen aan de conclusiedat voldaan is aan het evenredigheidsbeginsel. Een dergelijke verruimingvan de bedrijfsvrijheid draagt bij aan de onderbouwing van de conclusiedat de beperking niet verder gaat dan noodzakelijk, nu de lidstaten deorganisaties in kwestie in de gelegenheid stellen op bepaalde punten (tengunste van de verzekerde) af te wijken van het wettelijk pakket. Ten aanzienvan deze aanvullende verzekeringen bestaat evenwel wel de gerede kans dathierop de Schaderichtlijnen van toepassing zijn.231 Zie in dit verband ook Advies inzake Europeesrechtelijke aspecten van een stelselvan ziektekostenverzekering van de Interdepartementale Commissie Europeesrecht, ICER 2001-3/31a, Den Haag, 3 april 2001, p. 39 en 40.