Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

In dit hoofdstuk wordt nagegaan in hoeverre de opties die in hoofdstuk 1van dit onderzoek besproken zijn, in overeenstemming zijn met het EGrecht.Onderzocht wordt welke knelpunten er bestaan bij de inschakelingvan private partijen bij de uitvoering van zorgverzekeringen. Zoals in hoofdstuk1 reeds is opgemerkt, is om het inzicht in deze problematiek te vergroten,bij de selectie van de varianten uitgegaan van een glijdende schaal vanpubliek naar privaat. De consequentie hiervan is dat in dit hoofdstuk begonnenwordt met de publiekrechtelijke variant A. Vanaf variant B worden ‘privateelementen’ toegevoegd.4.1 Variant A: publieke regelgeving, publieke uitvoeringreeks Kantelingen94In variant A zijn de verzekeringsaanspraak en de omvang van het pakket inde wet vastgelegd. De uitvoerders van de verzekering zijn publiekrechtelijkelichamen en de uitvoering van hun taken worden gefinancierd uit de algemenemiddelen. Concurrentie is niet mogelijk daar elke uitvoerder zijneigen werkgebied toegewezen krijgt (‘postcodezorg’). In deze variant is dezorgverzekering met andere woorden volledig op het solidariteitsbeginselgebaseerd.Derde SchaderichtlijnEen dergelijke vormgeving van de zorgverzekering valt niet onder de DerdeSchaderichtlijn, daar er sprake is van sociale zekerheid in de zin van artikel2 lid 1 sub d Eerste Schaderichtlijn. (Op grond van deze bepaling is een wettelijkstelsel van sociale zekerheid uitgesloten van het toepassingsbereik vande Schaderichtlijnen.) Zoals het geval was in het arrest-Garcia (aangehaaldin paragraaf 2.2.1), moeten de ingezetenen zich aansluiten bij het stelsel vanvariant A. Voorts wijst het grote aandeel dat de gelden uit de publieke middelenhebben bij de financiering van de zorgverzekering, op een stelsel vansociale zekerheid. Het feit dat er geen concurrentie mogelijk is en er geensprake is van een zelfstandige bedrijfsvoering van de uitvoerder, betekentdat de uitvoeringsorganisatie geen onderneming is in de zin van het mededingingsrecht(zie verder hieronder). 206 In het arrest-Garcia wordt uitdrukkelijkgesteld dat de Schaderichtlijnen niet van toepassing kunnen zijn opinstellingen die zich niet kwalificeren als ondernemingen in de zin van hetmededingingsrecht; op grond van de rechtsbasis van de richtlijn (de verdragsbepalingeninzake de vrijheid van vestiging en het vrije dienstenverkeer),kunnen zelfs geen richtlijnen met betrekking tot dergelijke instellin-206 Dit volgt uit de reeds aangehaalde arresten in de zaak Poucet en Pistre en dezaak Cisal.