Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

Bij een ruime uitleg volgt de dekking die de overeenkomsten bieden, dedekking van het sociale zekerheidsstelsel op in de tijd. Dit betekent datvariant C wel onder de reikwijdte van artikel 54 Derde Schaderichtlijn kanvallen, aangezien de overeenkomsten uit deze variant de ziekenfondsverzekeringin de tijd opvolgen.Niet uit het oog mag worden verloren dat bij een ruime interpretatie vanartikel 54 niet alle nationale regulering van ziektekostenverzekeringenautomatisch geoorloofd is. Per nationale verplichting moet worden nagegaanin hoeverre dit het geval is. Welke nationale bepalingen uit variant Ckunnen onder de uitzondering van artikel 54 vallen bij een ruime uitleg?Dit artikel bepaalt dat de overeenkomst in kwestie voldoet aan de door dielidstaat vastgestelde bijzondere wettelijke bepalingen ter bescherming vanhet algemeen belang waarop deze verzekering betrekking heeft. In considerans24 wordt voorts nog gesteld dat er voorschriften mogen worden gesteldbetreffende het verbieden van beperkingen tot de toegang, voorschriftenvoor uniforme tarifering naar soort overeenkomst, voorschriften op grondwaarvan een standaardovereenkomst wordt aangeboden waarvoor een maximumpremievoorschriftgeldt en voorschriften op grond waarvan verplichtwordt deelgenomen aan compensatiestelsels. Naar mijn mening bestaan ergoede argumenten om dergelijke voorschriften, mits ze voldoen aan hetevenredigheidsbeginsel, geoorloofd te achten, ook al staan ze niet in eenrichtlijnartikel maar in de considerans. De interpretatie van een richtlijnaan de hand van de considerans is immers, logischerwijs, een geaccepteerdeen reguliere interpretatiemethode in het EG-recht. 240Het verbod op premiedifferentiatie op grond van risicoselectie kan, zo kanbetoogd worden, beschouwd worden als een regeling van uniforme tariferingnaar soort overeenkomst. Zoals immers reeds opgemerkt is, beperkt ditverbod (in enige mate) de tariefsvrijheid en heeft het derhalve invloed op dewijze waarop verzekeringspremies in rekening worden gebracht. Het differentiatieverbodbrengt een zekere uniformering aan in de tarieven. Dezeuniformering is niet volledig maar is beperkt per verzekeraar en per product(wel of niet een eigen hoger risico). Om de toegang tot de zorg te realiserendoor risicoselectie tegen te gaan, gaat dit meer beperkte type uniformeringvan het tarief niet verder dan nodig is. Er bestaat gerede kans datderhalve voldaan is aan het evenredigheidsbeginsel.De premieregulering, voor zover deze bedoeld is om een maximumbandbreedteaan te geven, kan beschouwd worden als een voorschrift voor deZorg tussen lidstaat en interne markt115240 Zie bijvoorbeeld rechtsoverweging 17 van zaak C-202/94, Van der Feesten, Jur.1996, p. I-355; rechtsoverweging 13 van zaak C-149/94, Vergy, Jur. 1996, p. I-299 enrechtsoverweging 15 van zaak 173/83, Commissie t. Frankrijk, Jur. 1985, p. 491.