Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

28 Derde Schaderichtlijn (verbod voor lidstaten op het beletten van het sluitenvan verzekeringsovereenkomsten, tenzij dit beletten noodzakelijk is vanwegehet algemeen belang) ruim moet worden geïnterpreteerd.Daarnaast moet bij de toets aan de regels voor het vrije verkeer nog ingegaanworden op de nationale bepalingen betreffende de verzekeringsplicht,de bepalingen ten aanzien van de verhouding tussen restitutie en zorg innatura, het gefaseerd afschaffen van wettelijke tarieven voor de zorgaanbiedersen het gefaseerd afschaffen van de vergunningplichtige bouw. Dezenationale voorschriften zijn niet behandeld bij de Schaderichtlijnen, omdatdeze richtlijnen geen betrekking hebben op dergelijke aangelegenheden.Evenals bij variant C moet daarbij worden opgemerkt dat wat de keuzevrijheidtussen restitutie en zorg in natura betreft, ervan uit gegaan is dat dezorgverzekeraar niet verplicht wordt deze keuzevrijheid aan te bieden aande verzekerde. (Een dergelijke verplichting zou namelijk wel onder de reikwijdtevan de Schaderichtlijn kunnen vallen, namelijk indien artikel 29 enartikel 39 Derde Schaderichtlijn ruim moeten worden uitgelegd.)Zoals reeds meerdere malen is opgemerkt, staat een toets van de nationalevoorschriften betreffende zorgverzekeringen ‘in de sleutel’ van het uitgangspuntvan het arrest van het Hof in de zaak-Duphar: de inrichting vaneen stelsel van sociale zekerheid behoort tot de bevoegdheden van de lidstaten.In variant D wordt evenwel veel ruimte voor marktwerking gelaten, nogmeer dan in variant C, zodat de zorgverzekering van variant D geen voorbeeldis van een regulier stelsel van sociale zekerheid, waarmee het Hof inhet verleden is geconfronteerd. Een en ander betekent dat naar mijnmening belangrijke eisen gesteld worden aan de evenredigheidstoets, dieuitgevoerd wordt om te beoordelen of eventuele beperkingen gerechtvaardigdzijn.De wettelijke bepalingen omtrent de samenstelling van het pakket (waaronderbegrepen de modaliteiten van het eigen risico) beperken de toegang totde markt voor verzekeraars uit andere lidstaten, nu zij niet vrij zijn in hetaanbieden van de verzekeringspolis (tegen een bepaald risico variërend vanhoog tot nul). Beargumenteerd zou kunnen worden dat deze beperkinggerechtvaardigd kan zijn, nu in arresten als Duphar en Müller-Fauré doorhet Hof gesteld is dat, mits er uitgegaan wordt van objectieve, non-discriminatoireen transparante criteria, de lidstaten in beginsel de omvang van deverzekeringsaanspraak mogen vaststellen. 262 Deze bepalingen stelt een lidstaatvast met het oog op het financiële evenwicht en de toegang tot de zorg(volksgezondheid). Hierbij mag op grond van het evenredigheidsbeginseleen lidstaat, zeker nu als uitgangspunt vergaande marktwerking is gekozen,Zorg tussen lidstaat en interne markt133262 Vergelijk Zie ook I.G.F. Cath, De keuze voor een privaat of publiek stelsel wordtniet bepaald door het EU-recht, Memorandum van 20 februari 2003, p. 19 en 20.