Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

lingen over het medewerkerscontract. Dit blok is door de d-g NMa uiteengespeeld. Collectieve afspraken over tarieven 139 alsmede over het vestigingsenspreidingsbeleid 140 zijn door d-g NMa in strijd met het kartelverbodbevonden; tevens was de d-g NMa niet bereid een ontheffing te verlenen. 141De NMa beschouwde de afspraken over het tarief en over het vestigings- enspreidingsbeleid als horizontale prijsafspraken respectievelijk als marktverdelingsafspraken,hetgeen in het mededingingsrecht ernstige schendingenvan het kartelverbod opleveren; deze beperkingen worden beschouwd alshard core-restricties. 142 Dit beleid van de d-g NMa dwingt de vrije beroepsbeoefenarenom zelfstandig met de ziekenfondsen te onderhandelen over de139 Er werd afgesproken niet te contracteren onder het maximumtarief dat goldkrachtens de Wet Tarieven Gezondheidszorg.140 Het vestigings- en spreidingsbeleid werd vaak op landelijk niveau ontwikkelddoor de beroepsgroep en vervolgens op regionaal niveau uitgevoerd. Op grond vandit beleid werd aan de hand van kwantitatieve normen die verband hielden met dehoeveelheid inwoners of patiënten in een bepaald gebied besloten of een zorgaanbiederzich mocht vestigen in dat gebied. Op regionaal niveau werd meestal een commissieingesteld, waarin vertegenwoordigers van de beroepsgroep en van een zorgverzekeraarzitting hadden. Dit private orgaan, meestal Commissie van Overleg geheten,wees in geval van een vacature de vrijgekomen plaats toe een toetredende zorgaanbieder.Indien er geen vacature was, verleende het ziekenfonds op instigatie vande Commissie van Overleg, dus op instigatie van het zittende leden van een beroepsgroep,het verzoek van een nieuwkomer om een medewerkersovereenkomst te sluitenaf. In de individuele medewerkersovereenkomsten die de vrij beroepsbeoefenarenmet een ziekenfonds sloten, werd het private vestigings- en spreidingsbeleid van toepassingverklaard.141 Zie bijvoorbeeld het Besluit van de d-g NMa in zaak 407/882, Amicon van 18 juni1999; het Besluit in deze zelfde zaak genomen in bezwaar op 13 december 2000, hetBesluit van de d-g NMa in zaak 767/141, Zorg en Zekerheid en Theo de Graaf brillenvan 19 april 2000; het Besluit van de d-g NMa in zaken 590 en 1972 / AmiconZorgverzekeraar – Vrijgevestigd Fysiotherapeut (ontheffing) en in zaak 1570, Sandersv. Amicon Zorgverzekeraar (klacht) van 15 december 2000; het Besluit van de d-g NMain zaak 537, Landelijke Huisartsen Vereniging van 11 april 2001 en het in bezwaargenomen Besluit in het LHV-dossier (zaak 2513) van 21 december 2001 en het Besluitvan de d-g NMa in zaak 912, CZ-Apotheker van 6 juli 2001. Zie ook randnummers102-105 van de Richtsnoeren voor de zorgsector van de NMa.142 Zie W. van Gerven, L. Gyselen, M. Maresceau en J. Stuyck, Kartelrecht IIEuropese Gemeenschap, Deventer 1997, p. 429 e.v. en P.J. Slot, Ch.R.A. Swaak enS.A.C.M. Lavrijssen, Inleiding mededingingsrecht, tweede druk, Den Haag, 2002,p. 98.Zorg tussen lidstaat en interne markt71