Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

geval in Nederland voor de WTZ-polis. In een meer ruime interpretatie kanhet private stelsel het sociale zekerheidsstelsel in de tijd vervangen. Het enestelsel volgt het andere op in de tijd.Voor de beperkte interpretatie 95 pleit de redenering dat de woorden ‘kunnenvervangen’ duiden op een stelsel waarbij tegelijkertijd naast de privateziektekostenverzekeringen een wettelijk stelsel van sociale zekerheid voorziektekosten bestaat of blijft bestaan. Daarnaast kan erop gewezen wordendat artikel 54 ooit in het leven geroepen is op verzoek van Nederland,Ierland en Duitsland met het oog op de destijds in de landen voorkomendeparticuliere ziektekostenverzekeringen. 96 Nederland wilde vooral de WTZpolisveilig stellen. Het kenmerk van de WTZ-polis is juist dat deze in zijngeheel de vrijwillige ziekenfondsverzekering en bejaardenziekenfondsverzekeringvervangt. De WTZ-polis biedt naast het stelsel van sociale zekerheidvan het ziekenfonds voor een bepaalde groep ingezetenen een dekking vande ziektekosten.Voor een meer ruime interpretatie 97 geldt randnummer 23 van de consideransvan de Derde Schaderichtlijn, die uitgaat van de toegankelijkheid toteen ziektekostenverzekering voor eenieder. Aan het slot van deze consideranswordt betoogd ‘…dat moet worden gegarandeerd dat de verzekeringnemers,ongeacht hun leeftijd en hun gezondheidstoestand, daadwerkelijktoegang hebben tot een particuliere of op vrijwillige basis gesloten ziektekostenverzekering’.Een beperkte interpretatie van artikel 54 lijkt niet inovereenstemming met deze bewoordingen. Indien immers in een lidstaateen stelsel van particuliere ziektekostenverzekeringen een stelsel van socialezekerheid is opgevolgd, dan zou een restrictieve interpretatie van artikel54 tot gevolg hebben dat deze lidstaat geen nadere eisen, zoals een accepta-Zorg tussen lidstaat en interne markt95 Deze interpretatie wordt aangehangen door de landsadvocaat en de RVZ. Zie B.J.Drijber en G.R.J. de Groot, a.w., p. 16 alsmede door het RVZ in het rapport‘Gezondheidszorg en Europa: een kwestie van kiezen’ , Zoetermeer 2002, p. 38-40. Ziein dit verband ook D. Pieters De Nederlandse zorgverzekering het licht van het rechtvan de EG, Zoetermeer, 1999, p. 76 (deelrapport bij het Advies van de RVZ ‘Europa ende gezondheidszorg’, Zoetermeer, 1999) en A.P. den Exter, Het nieuwe zorgstelsel vanuitEuropeesrechtelijk perspectief, Christen Democratische Verkenningen, 2002/11en 12, p. 34.96 Zie nota Grenze(n)loze zorg, Ministerie van VWS, Den Haag, september 2000, p.35 en 36 alsmede Advies inzake Europeesrechtelijke aspecten van een stelsel vanziektekostenverzekering van de Interdepartementale Commissie Europees recht,ICER 2001-3/31a, Den Haag, 3 april 2001, p. 28.97 Ottervanger en De Jong lijken een ruimere interpretatie niet uit te sluiten. ZieT.R Ottervanger en M.A. de Jong, Europeesrechtelijke aspecten van de basisverzekering,mei 2002, rapport voor de Bond van Verzekeraars, p. 4-6.55