Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

eeks Kantelingen120Hetgeen hieronder over het vrije verkeer gesteld wordt, geldt derhalve mutatismutandis voor het geval het Hof artikel 28 Derde Schaderichtlijn ruimuitlegt.Hieronder worden overigens ook de wettelijke bepaling dat iedere ingezetenevan rechtswege verzekerd is en de keuzemogelijkheid tussen restitutie enzorg in natura, besproken. Deze aangelegenheden zijn niet bij de toets aande Schaderichtlijnen aan de orde gekomen, omdat zij hier niet onder vallen.Ten aanzien van de keuzevrijheid tussen restitutie en zorg in natura is erdaarbij wel van uitgegaan dat een verzekeraar niet verplicht is een dergelijkekeuzemogelijkheid aan te bieden aan de verzekerde. Indien een dergelijkeverplichting zou bestaan, wordt er ingegrepen in de polisvoorwaarden enbestaat er strijd met een ruim geïnterpreteerd verbod van artikel 29 DerdeSchaderichtlijn, zodat dan tevens moet worden nagegaan of artikel 54 vande richtlijn soulaas zou bieden.Zoals in variant B reeds is opgemerkt, zal het vertrekpunt voor het Hof zijnde bekende ‘Duphar-riedel’ (inrichting van de sociale zekerheid is eenbevoegdheid van de lidstaten). Bij de bespreking van variant B is ook reedsaangegeven dat de acceptatieplicht, het verbod van pakketdifferentiatie naarrisico, de voorschriften betreffende de premie en de verplichting om deel tenemen aan een systeem van verevening beperkingen van het vrije verkeeropleveren (de toegang tot de markt wordt belemmerd), maar dat zij waarschijnlijk,mits zij op proportionele wijze zijn vormgegeven, te rechtvaardigenzijn met een beroep op artikel 46 EG-verdrag (volksgezondheid) en hetdwingende vereiste van het financieel evenwicht van het sociaal zekerheidsstelsel.Een voordeel van variant C boven variant B is dat iets gemakkelijkeraangetoond kan worden dat voldaan is aan het evenredigheidsbeginsel. Hetverbod op winstoogmerk ontbreekt immers, hetgeen een beperking van hetvrije verkeer minder is.Met een beroep op arresten als Duphar en Müller-Fauré kan gesteld wordendat de wettelijke omschrijvingen van de te verzekerde pakketten (waaronderbegrepen de modaliteiten van het eigen risico) geen strijd met de regels vanhet vrije verkeer opleveren. In variant C is de omvang van het pakket zelfsfunctioneel omschreven en bestaat de mogelijkheid om genoegen te nemenmet een hoger eigen risico (en een lagere premie), zodat er meer flexibiliteitbestaat dan in variant B. Deze flexibiliteit draagt eraan bij dat voldaan isaan het evenredigheidsbeginsel. De verplichting om uit te gaan van eenminimaal eigen risico lijkt aan de ene kant beperkend (geen vrijheid om verzekeringenzonder eigen risico aan te bieden) en aan de andere kant geoorloofdmet het oog op het financiële evenwicht.Evenals in variant B kan ten aanzien van de wettelijke eisen voor een zorgverzekeringin de zin van variant C gesteld worden, dat de gerede kansbestaat dat de beperkingen van het vrije verkeer, waartoe die eisen aanlei-