Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

is een belangrijk punt van aandacht of de toegekende financiële compensatiesniet verder gaan dan noodzakelijk is. Zoals bij de bespreking vanvariant C en variant D reeds aan de orde is geweest, is aanmelding van dedoor de overheid toegekende financiële voordelen bij de Commissie in hetkader van artikelen 87-89 EG-verdrag een meer veilige weg, aangezien zo deCommissie in de gelegenheid gesteld wordt deze voordelen goed te keuren,voor het geval zij (bijvoorbeeld door onjuiste toepassing van de criteria uithet Altmark-arrest) toch het karakter van steunmaatregelen hebben. Zoalsreeds gesteld is, leidt een foute inschatting van de toepasselijkheid van criteriauit het Altmark-arrest, ertoe dat de maatregelen alsnog als staatssteunmoeten worden beschouwd en op grond van de rechtstreeks werkende blokkeringsregelmoeten worden teruggevorderd door de overheid bij de begunstigdeverzekeraars. Op deze blokkeringsregel kunnen particulieren voor denationale rechter een beroep doen.De compensatie voor de acceptatie van de ‘slechte risico’s’ kan hoge kostenmet zich brengen. De overheid kan zich daarom genoodzaakt zien om veelgeld te geven aan de maatschappelijke ondernemingen. Hierdoor kan verdenkingvan staatssteun snel rijzen. Het verdient daarom aanbeveling omhieromtrent overleg te zoeken met de Commissie.4.6 ConclusiesDe meeste varianten leveren in bepaalde mate EG-rechtelijke knelpuntenop. Zelfs variant A die een sterk publiekrechtelijk karakter heeft, ontsnaptniet aan de invloed van het EG-recht. Variant E, waarin facultatieve overheidsvoorschrifteneen centrale plaats innemen, kan eveneens op bepaaldepunten in strijd komen met het EG-recht (met name met het mededingingsrecht).De grootste knelpunten zijn, met name bij de varianten B, C en D, terug tevoeren op de Derde Schaderichtlijn. Het maakt hierbij –uit een oogpunt vande verhouding tot het Europese recht- niet uit of er sprake is van een verzekeringvan rechtswege dan wel van een verzekeringsplicht. Vooral de onduidelijkebewoordingen van artikel 29, artikel 39 en artikel 54 DerdeSchaderichtlijn leiden ertoe dat moeilijk vast te stellen is in hoeverrebepaalde nationale voorschriften geoorloofd zijn of niet. Hierdoor levert hetbaseren van een zorgstelsel op bijvoorbeeld de uitzonderingsbepaling vanartikel 54 van de richtlijn knelpunten op. Het is overigens van belang om opte merken dat, wanneer uitgegaan moet worden van de toepasselijkheid vanEuropese bepalingen inzake het vrije verkeer op dergelijke nationale voorschriften,de kans op strijd met het EG-recht veel minder groot is. Met nameaan de hand van het evenredigheidsbeginsel kan dan in het kader van deZorg tussen lidstaat en interne markt147