Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

aangeslotenen geen huisarts meer hebben, etc.– kan immers nog moeilijkworden betoogd dat de beperking van het vrije dienstenverkeer die hetgevolg is van de aansluitplicht bij dit stelsel, nog evenredig is. Voor een lidstaatwordt het dan moeilijk om zich te verweren tegen ziektekostenverzekeraarsdie wel de noodzakelijk zorg kunnen aanbieden bij bijvoorbeeldprivé-klinieken. Het hoeft geen betoog dat een dergelijke ontwikkeling bijdraagtaan een tweedeling in de zorg, aangezien niet alle ingezetenen eendergelijke particuliere verzekering kunnen afsluiten. Dit zou overigens eenparadoxale situatie opleveren, aangezien stelsels van het type variant A juistvolledig gebaseerd zijn op het solidariteitsbeginsel.Overigens blijkt uit het bovenstaande bericht over de Britse National HealthService dat de introductie van marktwerking vooral bestaat uit de invoeringvan een aanbestedingsprocedure. Bij de uitvoering van deze procedure moetook het vrije verkeer in acht worden genomen. 216 Daarbij moet voorts opgemerktworden dat op bepaalde aanbestedingen het EG-aanbestedingsrecht,zoals vastgelegd in verschillende richtlijnen, van toepassing kan zijn.Het mededingingsrechtDe publiekrechtelijke instanties die de zorgverzekering van variant A uitvoerenhebben daarbij geen enkele beleidsvrijheid. De hoogte van bijdragendie de aangeslotenen moeten betalen, zijn bij wet geregeld, terwijl hetgrootste gedeelte van de gelden afkomstig is van de overheid. Zij zijn opbasis van risico- en inkomenssolidariteit actief in een werkgebied, waarin zijgeen concurrentie ondervinden van andere uitvoeringsorganisaties. Hetoptreden van de publiekrechtelijke instanties wordt volledig beheerst doorbeginselen van solidariteit. Op grond van de arresten in de zaak-Poucet enPistre en in de zaak-Cisal (beide reeds aangehaald) moet dan ook de conclusiegetrokken worden dat deze instanties geen ondernemingen zijn, zodathet mededingingsrecht niet op hen van toepassing is. In variant A wordtevenals het geval is bij het Spaanse systeem van National Health Service, deuitvoering gefinancierd door sociale bijdragen en andere bijdragen en wordener aan de aangeslotenen op basis van een algemene dekking gratis(medische) diensten verleend. In paragraaf 3.1 kwam reeds aan de orde, datop grond van deze kenmerken het Gerecht van Eerste Aanleg tot de conclusiekwam dat de beheersorganen van het Spaanse systeem van NationalHealth Service geen ondernemingen waren in de zin van het mededingingsrecht.Dezelfde conclusie kan derhalve getrokken worden voor de publiekrechtelijkeinstellingen van variant A.Zoals uit de inleiding van dit onderzoek bleek, kan bij variant A overwogenworden enige marktprikkels te introduceren in de vorm van aanbeste-Zorg tussen lidstaat en interne markt99216 Zie in dit verband zaak 45/87, Dundalk, Jur. 1988, p. 4929.