Zorg tussen lidstaat en interne markt - CDA

een meer vergaande verevening evenredig is, terwijl, indien deze vraag ontkennendzou moeten worden beantwoord, waarschijnlijk niet voldaan isaan het evenredigheidsbeginsel.De voorschriften betreffende premieregulering en het verbod op premiedifferentiatiekunnen ook het vrij verkeer beperken, daar zij de toegang tot demarkt moeilijker maken. Buitenlandse verzekeraars moeten immers, nietalleen (vanwege de acceptatieplicht) elke klant accepteren die zich aanmeldt,maar ook afzien van het maken van onderscheid tussen de voor deverschillende verzekeringsnemers te berekenen premie, waarbij de bandbreedtevan de hoogte van deze premies ook bepaald kan zijn. Ook hier isevenwel, mits voldaan aan het evenredigheidsbeginsel, beroep mogelijk opde excepties van artikel 46 EG-verdrag (volksgezondheid) en de Rule ofReason (het financieel evenwicht van het zorgstelsel). De voorschriftenbetreffende de premies vormen immers een onlosmakelijk geheel met deacceptatieplicht en de plicht tot verevening; dit samenstel aan verplichtingenheeft tot doel het verzekeren van toegang tot de zorg voor een ieder.Reeds meerdere malen is opgemerkt dat een wettelijke bepaling op grondwaarvan de ingezetenen van rechtswege verzekerd zijn in beginsel geen problemenoplevert (mits de Sociale Zekerheidsverordening en met name deconflictregels van deze verordening worden gerespecteerd). Voor de verplichtingdat eenieder zich moet verzekeren geldt ook dat er geen principiëleEG-rechtelijke problemen bestaan, zolang deze verplichting niet geldtvoor ingezetenen die krachtens de Sociale Zekerheidsverordening onder eenstelsel van sociale zekerheid van een andere lidstaat vallen en er voorzieningenworden getroffen voor inwoners in andere lidstaten die krachtens dezezelfde verordening onder het stelsel van sociale zekerheid van Nederlandvallen. Daarnaast kan een ingezetene niet verboden worden zich aan te sluitenbij een verzekeringsmaatschappij uit een andere lidstaat. Een dergelijkebepaling zou onherroepelijk in strijd zijn met het communautaire regimevoor het vrije dienstenverkeer (in geval een verzekeraar vanuit een anderelidstaat een verzekering in Nederland wil aanbieden) dan wel met het regimevoor de vrijheid van vestiging (in geval een verzekeraar uit een anderelidstaat een filiaal in Nederland wil openen om van daaruit de zorgverzekeringaan te bieden). Er wordt immers in een dergelijke situatie gediscrimineerdnaar nationaliteit.Wat de keuze tussen restitutie of zorg in natura betreft: bij de besprekingvan variant C is reeds opgemerkt dat hier de kwestie van de zogenoemdehorizontale werking van de bepalingen inzake het vrije verkeer speelt. Inhoeverre kunnen deze bepalingen worden toegepast in rechtsrelaties tussenparticulieren? Op basis van het arrest Janssen e.a. t. VGZ van hetGerechtshof Den Bosch (welk arrest op Europees niveau nog niet bevestigdis) is dit mogelijk, indien de particuliere verzekeraar ten opzichte van zijnZorg tussen lidstaat en interne markt135